เดม่อนทุบแตรส่งสัญญาณว่าจองที่จอดตรงนั้นไว้แล้วเสียงดังลั่น แต่รถคันนั้นก็ไม่ได้สนใจ เดม่อนขับรถไปจอดขวางและลงไปยืนเท้าเอว รอให้คนขับลงมาจากรถ เขามองเห็นรางๆ ผ่านกระจกหน้าติดฟิล์มเกือบดำว่าคนด้านในมีผิวขาวผ่อง แต่งานนี้ไม่สน เป็นผู้หญิงก็ต้องมีมารยาท
เธอก้าวลงมาจากรถ แว่บแรกคือสวย แว่บที่สองสวยมาก พอเพ่งอีกทีสวยโว้ย แต่พฤติกรรมเมื่อกี้ไม่ได้ลดความเดือดดาลของคนอดนอนและเมาเครื่องบินลง
เดม่อนรีบลงจากรถไปยืนเท้ากระโปรงรถเบนซ์สี่ประตูรุ่นล่าสุดของเธอ กันท่าไม่ให้หญิงสาวเดินออกมา ตาคมเก็บเกี่ยวความสวยของเธอไว้ในสมองที่ยังอึนๆ มุมปากกระตุกยิ้มชั่วร้าย
หญิงสาวอยู่ในชุดโฉบเฉี่ยวเน้นสัดส่วน โชว์ลำคอน่าฝังคมฟัน ผมรวบขึ้นหลวมๆ แต่งหน้าพอดีๆ
“อะไรของคุณ” สาวเสน่ห์แรงยกแขนเรียวกอดอก
“คุณขับเลยช่องไปแล้ว มีที่ไหนบ้างที่ถอยมาเอา” เดม่อนเลียริมฝีปากที่แห้งผาก สัญชาตญาณนักล่าเมื่อเจอสเปกก็ยากจะปล่อย
“คุณอยู่ตั้งไกล ตูดรถฉันเพิ่งจะพ้นหน้ารถเขา ฉันก็เลยรอให้เขาออกแล้วถอยมาเสียบมันผิดตรงไหนเหรอ แล้วฉันก็เปิดไฟกะพริบด้วย ตาบอดหรือไง” พลอยใสไม่จำเป็นต้องพูดดีกับคนที่สาดอารมณ์ใส่ตัวเองก่อน
“เลยไปแล้วก็คือเลย ไม่ต้องมาแก้ตัว ถ้าไม่ติดว่าผมต้องจอดรถให้คนเดินข้าม ที่ต้องนี้ต้องเป็นของผม”
“ค่า พ่อเทพบุตร หล่อเสียเปล่า แต่ปากเน่าเหมือนมีช้างทั้งโขลงเข้าไปตายมาเป็นเดือน” พลอยใสเดินเบียดเขา แต่ไม่สามารถผ่านร่างใหญ่โตไปได้
“เคยดมเหรอ” เขาถือวิสาสะรัดเอวเธอไว้และก้มลงมาจนพลอยใสต้องเอนตัวหลบ
“จะอ้วก ปล่อย ไอ้นรก” วิชาการต่อสู้ที่พ่อเคี่ยวเข็ญเรียนถูกนำมาใช้ในตอนนี้ เธอกำที่เป้าของเขาแล้วบิดอย่างแรง
“อุก” เดม่อนเบี่ยงตัวหลบไปยืนพิงรถเบนซ์ของเธอในสภาพกุมเป้าหน้าเขียว กว่าจะตั้งตัวได้หญิงสาวก็เดินเข้าไปในห้างแล้ว
เดม่อนเข้ามานั่งในรถของตัวเอง แต่ไม่ยอมขยับรถไปไหน
“ปก ไปเลตหน่อยนะ” เดม่อนต่อสายหาเพื่อนสนิท ตั้งใจจะรอจนกว่ายายตัวดีจะกลับมาแล้วค่อยไปหาเพื่อน
“ตามสบาย ฉันรอพี่สาวอยู่” ปกป้องตอบกลับมา
เดม่อนวางสาย เรื่องขูดขีดเจาะยางต้องทำในที่ลับตาที่ไม่มีกล้อง แต่ที่นี่เขาจะจอดรถขวางรอชำระความแม่สาวใจเด็ดที่จกปิศาจในกางเกงของเขา
**********
พลอยใสเดินหน้าบอกบุญไม่รับไปรับสร้อยเพชรเสร็จก็ตรงดิ่งไปหาน้องชายที่ร้านอาหารชั้นบน เธอเดินเข้าไปในร้าน และตรงไปยังระเบียงด้านนอกที่มองเห็นโรงแรมเดอะ คิงดอม ออฟ ไดมอนด์ ฝั่งตรงข้าม ส่วนด้านขวาของข้างก็มองเห็นเครื่องเล่นขนาดใหญ่ สมัยที่เธอกับน้องๆ แก๊งเสือสมิงมาเที่ยว แค่ชิงช้าสวรรค์ยักษ์กับม้าหมุนในเทพนิยายก็น่าตื่นตาตื่นใจแล้ว ตอนนี้ยังมีไดโนเสาร์ยักษ์เพิ่มขึ้นมาอีกหลายตัว
“สวัสดีครับพี่พลอย” แดนเทพทักพี่สาวของปกป้องซึ่งเดินมานั่งที่เก้าอี้ข้างน้องชาย
“สวัสดีแดนเทพ” พลอยใสทักตอบ แดนเทพเคยไปเที่ยวปากช่องสมัยเรียนปริญญาตรีสองสามครั้ง เคยโดนวัวถีบไปครั้งหนึ่งตอนไปช่วยพ่อของเธอรีดนมวัว จากนั้นก็ไม่เห็นหน้ากันอีกเลย แต่รู้ว่าถูกน้องชายชวนมาทำงานที่บริษัท
“เป็นอะไร หน้าตาเหมือนโกรธใครมา” ปกป้องทักพลางเลื่อนแก้วน้ำเย็นๆ ให้พี่สาวดื่มดับอารมณ์ที่คุกรุ่น แต่เธอส่ายหน้า เอื้อมไปหยิบแก้วเครื่องดื่มผสมแอลกอฮอล์ของเขามาเทใส่ปากแทน
“ต้องขับรถกลับปากช่องไม่ใช่เหรอ” ปกป้องท้วงอย่างเป็นห่วง
“แค่นิดเดียวเครื่องวัดแอลกอฮอล์ไม่ทันกระดิกหรอก” พลอยใสหน้าตึง
“กินอะไรอย่างอื่นไหม” ปกป้องหยิบเมนูให้
“ไม่ละ มาเอาของแล้วก็จะกลับเลย” พลอยใสทำท่าจะลุกขึ้น แต่ปกป้องกดขาพี่สาวไว้
“บอกก่อนว่าเป็นอะไร”
“มีปัญหาเรื่องแย่งที่จอดรถกับไอ้บ้าคนหนึ่ง หล่อยังกับนายแบบ แต่คิดว่าหล่อแล้วผู้หญิงทุกคนจะให้อภัยหรือไง ฝันไปเถอะ” พลอยใสดึงแก้วที่น้องชายรินมาดื่มอีก จากนั้นก็ถอนหายใจ “มานั่งตรงนี้แล้วคิดถึงพี่เต่าเต่าเนอะ ไม่รู้อีกนานแค่ไหนแก๊งเสือสมิงจะได้มารวมตัวกันอีก นี่เทอมหน้าปราบก็จะไปเรียนต่อแล้วนะ ปิ่นเล่าหรือยัง”
“ไม่ได้เล่า แต่รู้หมดแหละ”
“อ๋อ จริงสิ ลืมไปว่ามีแดนเทพคอยส่งข่าว แล้วนี่เจอน้องปิ่นยัง เดี๋ยวนี้แซ่บไม่เบาเลยนะ แต่น้องปิ่นกับพี่นิ้วโป้งเคมีเข้ากันดีเนอะ แถวบ้านกรี๊ดกร๊าดกันน่าดู” สีหน้าของพลอยใสเปลี่ยนเป็นสดใสขึ้นเมื่อพูดถึงเรื่องนี้
“เจอแล้ว เอ้านี่ของฝาก” ปกป้องอารมณ์เสียแทน เขาหนีจากเรื่องปิ่นมุกด้วยการเสไปหยิบของฝาก
“เคๆ เดี๋ยวพี่กลับเลย จะได้ถึงบ้านไม่ดึกมาก” พลอยใสลุกขึ้น
“ผมช่วยถือไปส่ง” แดนเทพอาสา มือเอื้อมไปคว้าถุงใบใหญ่ลายตุ๊กตาหมี
“ไม่ต้อง พี่พลอยไปเอง เอาไว้เจอกันวันเกิดแม่นะปก”
“ครับ ขับรถดีๆ นะพี่พลอย” เขาบอกตามหลังพี่สาว
พลอยใสหันมาโบกมือให้น้องชายกับเพื่อน จากนั้นก็เดินออกจากร้านตรงไปยังชั้นที่จอดรถ หงุดหงิดทันทีที่พบว่ารถของไอ้หมอนั่นจอดขวางรถเธอ พลอยใสถอนหายใจ วางของทั้งหมดบนพื้นและลงมือเข็น แต่ปรากฏว่ารถไม่ขยับ เธอลองเข็นอีกที มันก็ยังไม่ขยับอยู่ดี หญิงสาวเดินไปส่องที่กระจกรถ แต่รถของเขาติดฟิล์มดำมืดจึงมองไม่เห็น เธอตัดสินใจเดินไปหยิบของและเปิดประตูหลังรถของตัวเองเพื่อเก็บของ เดี๋ยวจะได้กดแตรเรียกยามให้มาจัดการ
“เฮ้ย” พลอยใสสบถปนอุทานด้วยความตกใจ เมื่อร่างของเธอถูกดันเข้ามาในรถด้านหลัง
จากนั้นประตูรถก็ถูกปิด
“คนสวยขา หึๆ”
“ออกไปเดี๋ยวนี้” พลอยใสจำเสียงได้ แต่เธอถูกคร่อมทับจนอึดอัด ขายกต่อสู้ได้เพียงเล็กน้อยเพราะมันอยู่ใต้ร่างเขา มือก็ถูกจับยึดไว้ทั้งสองข้าง
“ไม่เบานะเรา เข้าห้างไปแป๊บเดียวกลิ่นเหล้าเต็มปาก ท่าทางจะเด็ด หนูนี่แหละสเปคพี่ม่อน เสียอย่างเดียว น่าจะปากเน่ากว่าพี่” ไอ้คนที่กระทำการอุกอาจกดจมูกลงมาที่มุมปากของพลอยใส
“ไอ้บ้า ฉันจะแจ้งความ ปล่อยสิ”
“ปล่อยไมอะ คอยตั้งนาน เนี่ยพี่ม่อนรอให้หนูพิสูจน์กลิ่นปากอีกที ใครๆ ก็บอกว่าปากพี่ม่อนทั้งหอมทั้งหวาน”
“บอกให้ออกไปไงไอ้เบื๊อก” พลอยใสสะบัดหน้าหนี
“ไม่ออก” เดม่อนทำเสียงล้อ
“ไม่ออกใช่ไหม” พลอยใสถามย้ำ
“อือ ไม่ออก” เดม่อนยักคิ้วใส่ดวงตาของหญิงสาวที่เขาแทบจะมองเห็นไฟบรรลัยกัลป์ในนั้น
“ได้ เอาอย่างนั้นก็ได้” พลอยใสเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน ใช้จังหวะที่เขาหยอกล้อ กระชากแขนตัวเองออกมาอย่างแรง
“อุ๊บ” เดม่อนเบิกตากว้างเมื่อศีรษะเขาถูกมือสองข้างของหญิงสาวจับกดลงมาให้ริมฝีปากแนบชิดกัน
คราแรกตกใจที่ริมฝีปากของเขากระแทกกับฟันของเธอ รสสนิมในปากบ่งบอกให้รู้ว่าริมฝีปากด้านในเขามีเลือดออก แต่ไม่นานมันก็เจือจางไปกับความหวานของโพรงปากเธอ ลิ้นของเธอกวาดต้อนอย่างเงอะงะเข้ามาในปากเขา เขาจัดการดูดดึงมันไว้ ขณะเดียวกันนั้นก็รู้สึกชาไปทั่วหนังศีรษะที่มือของเธอขยุ้มอย่างไม่ปรานี จากนั้นมือหนึ่งของหญิงสาวก็เลื่อนมาที่ต้นคอเขา ทั้งกดทั้งบีบ แล้วเขาก็เสียท่าเมื่อเธอเป็นฝ่ายเข้าถึงลิ้นเขา
“โอะ” เขาเจ็บปวดบนลิ้นที่ถูกเธอกัด ส่วนคอถูกนิ้วเรียวกดลงมาที่ลูกกระเดือก ชายหนุ่มดิ้นขลุกขลักอยู่บนร่างของเธอก่อนจะถูกผลักจนพลิกตกลงไปข้างเบาะ
“รู้จักฉันน้อยไปแล้ว ไอ้หน้าหมู” พลอยใสลุกขึ้น เปิดประตูรถ
“อะ เอี๋ยว” เดม่อนร้องได้แค่นั้นเพราะเจ็บลิ้น แต่ก็ฝืนลุกตามเธอออกไป พอเห็นว่าคนสวยขากำลังทำอะไรก็รีบตรงเข้าจับข้อมือเธอไว้ แล้วมองไปยังตัวถังรถที่ถูกขูดด้วยกุญแจ
“แค่นี้ยังน้อยไปสำหรับผู้ชายเลวๆ อย่างแก ขยับรถเดี๋ยวนี้” พลอยใสอาละวาดพร้อมกับตวัดแขนออก เสียงของเธอก้องไปทั้งชั้นที่จอดรถ เดม่อนจ้องหน้าหญิงสาว กรามหนาขบจนขึ้นสัน ก่อนจะเดินดุ่มๆ ขึ้นรถและขับออกไปจากตรงนั้น