เขารออยู่พักใหญ่ เห็นพนักงานสองคนช่วยกันหยิบข้าวของเครื่องใช้มากมายมาวางให้แคชเชียร์คิดเงินก็ได้แต่เป่าปาก
“ครบแล้วค่ะ” พนักงานบอก พร้อมแจ้งตัวเลขเกือบครึ่งแสน
เป็นครั้งแรกที่ปกป้องต้องใช้บัตรเครดิตรูดในร้านสะดวกซื้อ เขายืนงงๆ กับสิ่งที่ทำลงไป ระหว่างรอพนักงานคีย์ข้อมูลเขาก็เดินไปหยิบช็อกโกแลต คงต้องซื้อเพิ่มไปกินแก้เครียด
“โปะ”
ตอนแรกเวลาได้ยินลูกรักเรียกชื่อเขา ปกป้องโคตรรู้สึกชุ่มชื่นหัวใจ แต่ตอนนี้เสียงของลูกรักน่าสะพรึงกลัวที่สุด ชายหนุ่มทำเป็นไม่ได้ยินพร้อมกับเหวี่ยงตัวลูกรักไปคนละทางกับทิศที่ลูกรักโน้มตัวไป
“โปะ”
“โปะ”
“ครับ” ในที่สุดปกป้องก็ทนใจแข็งไม่ได้
“ยูกยัก” นิ้วอวบๆ ชี้ไปยังแสตมป์ที่ลูกค้าติดบริจาคบนเสา เล็บเล็กๆ เริ่มสะกิดที่ขอบเพื่อแกะ
“ไม่ได้ๆ” ปกป้องขยับห่างจากเสา กันบาปตกอยู่กับตัวเขาและลูกรักที่ไปแย่งเงินบริจาค
“ยูกยักนะๆ”
“โอเค เดี๋ยวเอาอันใหม่ให้” เขาชูช
