“ตาเมธ ฝนต้องตก น้ำต้องท่วมแน่ๆ เลย น้องแพรไม่เคยเห็นตาเมธออกมาถึงคอกนี่หลายปีมากแล้วนะ ตาเมธมาดูน้องแพรใช่ไหม” แพรสวยเดินมาต้อนรับสุเมธ ใบหน้าของหญิงสาวมีแต่รอยยิ้มที่เห็นสุเมธดูสดชื่นแจ่มใส
“พ่อไปเอากล้องวิดีโอแป๊บนะ” พยัคฆ์รีบแยกไปเอากล้องที่บ้าน
“บ้าแพ ทัวะเหมะฉวยฉุบๆ” ลูกรักโผล่ออกมาจากหลังรถเข็น ชี้ให้ดูว่าสุเมธทาแป้งขาวเหมือนตัวเอง
“ต๊าย ทวดกับเหลนสวยพอกันเลย นี่ลูกรักเป็นคนเข็นรถมาเหรอเนี่ย” แพรสวยนั่งลงข้างๆ หลาน
“เยป”
“ตาไม่ได้มาดูน้องแพรหรอก ตากับลูกรักจะมาทำคลอดให้แม่วัว” สุเมธบอกหลานสาวที่ลุกขึ้นยืนเตรียมตัวสำหรับการทำคลอด
“น้องแพรรู้ว่าตาเมธเก่ง แต่นี่มันเป็นท้องสาว ต้องใช้แรงเยอะ ตาเมธจะมีแรงเหรอ” แพรสวยเริ่มทรงตัวไม่อยู่เมื่อลูกรักปีนขึ้นมาตามขา
“วัวสาวก็ไม่ได้คลอดยากทุกตัวนะ ถ้าข้าวต้มกุ๊ยมันคลอดยาก ตาก็จะให้น้องแพรทำให้”
“ไม่ใช่จ้ะตา ตัวนี้ชื่อมะระหวาน ข้าวต้มกุ
