“ปะ ดะดี๊เย่าๆ” ลูกรักลากมือปกป้องให้เดินตามคนเป็นแม่ที่กำลังเดินออกจากห้องครัว
“เรื่องสโนว์ไวท์กับคนแคระทั้งเจ็ดดีไหม” ปกป้องเสนอ
“เยปก้ะ โนว้ายกะโคมแคะเจ็บ” ลูกรักพยักหน้า จากนั้นก็ตะโกนบอกปิ่นมุกซึ่งเดินอยู่ข้างหน้า “ม้อมมี่ โนว้ายกะโคมแคะเจ็บนะ”
“ค่า” ปิ่นมุกหันมาถอนหายใจและเปิดประตูห้องนอน เธอก้าวขึ้นเตียง เข้าไปซุกตัวในผ้าห่ม ปล่อยให้ปกป้องเป็นคนปิดประตู
หญิงสาวหลับตาลงในขณะที่ลูกรักมุดเข้ามาในผ้าห่ม ส่วนปกป้องนั่งอยู่บนพื้นข้างๆ เตียงฝั่งที่ลูกรักนอน เขาเปิดกูเกิลเพื่อหาเรื่องสโนว์ไวท์ แต่ก่อนที่ปิ่นมุกซึ่งอ่อนเพลียมากจะหลับ เธอก็หันมากอดลูกรัก ดวงตาที่กำลังร้อนจัดเพราะพิษไข้จนหวานเชื่อมเผลอมองปกป้องที่เลื่อนหน้าจอโทรศัพท์อยู่
ปกป้องยิ้มมุมปาก รับรู้ได้ว่ามีดวงตาสองคู่มองอยู่ เขาเจอนิทานแล้ว แต่ยังไม่เงยหน้าขึ้นมา จนกระทั่งมืออวบๆ ยื่นมาเหนี่ยวโทรศัพท์
ปิ่นมุกรีบหลับตาลงเมื
