ปิ่นมุกเอนกายลงนอนพร้อมความโล่งสบาย แต่ก็ยังหลับไม่สนิทอยู่ดีเพราะปวดหัวและเริ่มปวดปัสสาวะ เธอตัดสินใจลุกขึ้นเพื่อไปเข้าห้องน้ำ ขากลับจะได้หยิบเจลลดไข้กลับมาด้วย เธอวาดขาลงจากเตียงแล้วเหยียบลงบนพื้นเต็มสองฝ่าเท้า
“โอ๊ย” เสียงแรกร้องด้วยความเจ็บปางตาย
“โอ๊ย” เสียงที่สองร้องด้วยความตกใจเมื่อเสียหลักฟาดลงไปบนร่างหนาบนพื้น
“เจ็บเปล่า” ปกป้องฝืนความเจ็บของตัวเองโอบประคองปิ่นมุกไว้ในอ้อมกอด
“ไม่เป็นไร นี่ยกทรงปิ่นนี่” ปิ่นมุกดึงยกทรงที่ปกป้องคล้องไว้ในแขนของตัวเอง “เอาคืนมา”
“เสียใจ ให้แล้วให้เลย ดึงยังไงก็ดึงไม่ออกหรอก” เขามองยกทรงที่ถูกดึงอย่างไรประโยชน์ ในเมื่อสายของมันทั้งสองสายถูกคล้องไว้ในแขนเขาแบบนี้ ต้องใช้กรรไกรตัดออกสถานเดียวถึงจะเอาไปจากเขาได้
“ไอ้พี่ปก” ปิ่นมุกตะคอกเมื่อเห็นฟันขาวๆ ของเขาผ่านการแย้มยิ้มอย่างพอใจ
“ไข้ขึ้นใช่ไหม น้องปิ่นจะให้พี่ปกป้อนยา หรือจะกินยาเองดีล่ะ” เข
