แล้วปกป้องก็ถึงบางอ้อเมื่อเห็นใบหน้าของหญิงชรา “อ๋อ ย่าครับ ลูกรักเขากลัวคนที่ไม่มีฟันน่ะครับ ปากมันจะผลุบเข้าไป” ปกป้องถอนหายใจหลังพูดจบ
“บ๊ะ ชอบแต่ของฉวยๆ งามๆ เหมือนน้องปิ่นมั้ง บาบไปหยิบพันปอมให้ย่าทียูก” พรพิมลค่อยใจฟูขึ้น และบอกกับปราบซึ่งรู้ว่าตนวางฟันปลอมไว้ที่ไหน
“โธ่เอ๊ย เพิ่งรู้นะเนี่ยว่ากลัวคนไม่มีฟัน ย่ารอแป๊บนะครับ” ปราบลูบหัวลูกรักเสร็จก็เดินออกจากห้องครัว
ผ่านไปแค่สองนาทีปราบก็กลับมาพร้อมฟันปลอม พรพิมลรีบรับมาใส่มือไม้สั่น อยากจะเล่นกับเหลนเต็มแก่
“ยูกยัก ทัวะมีพันแย้ว” สนิมตามเกาะติดขาลูกรัก แต่ลูกรักยังทำปากคว่ำอยู่ที่อกปกป้อง
“ลูกรักเอ๊ย มาช่วยทวดทำขนมไหมลูก สนุกนะ” หญิงชราเดินไปที่โต๊ะซึ่งเฟย่าเตรียมฟักทองกับเผือกนึ่งสุกไว้ให้ สนิมที่ไม่ได้ถูกชวนได้ยินก็พลอยตื่นเต้นไปด้วย หนูน้อยวิ่งไปหาหญิงชราที่ตนเองรักมากเพราะคอยดูแลพูดคุยในช่วงระหว่างวันที่แม่ทำงาน เด็กน้อยเ
