“ฉันวางกระปุกครีมเลอค่ามหาศาลพวกนี้ไว้บนที่สูงแล้ว ลูกรักไม่มีทางหยิบถึง แล้วอีกอย่างนะ มันหมุนฝายากมาก ต้องใช้แรงควายเท่านั้นละที่จะหมุนมันออก” พลอยใสพูดอย่างใส่อารมณ์ ก่อนจะจูงลูกรักไปยังอ่างอาบน้ำ
เดม่อนสะดุ้ง แล้วก็สะดุ้งอีกครั้งเมื่อลูกคู่ของพลอยใสทำงาน
“พายฉัด ฮะๆๆๆ”
“นี่ก็ช่างจับคำได้เฉพาะเจาะจงจริงๆ” เดม่อนถอนหายใจ ยอมรับละว่าเขาผิดเต็มประตู แต่จะให้ล้วงมือลงไปหยิบกระปุกครีมในนี้เนี่ยนะ ขณะที่เขากำลังเป็นทุกข์ ลูกรักก็กำลังสนุกสนานอยู่ในอ่างอาบน้ำอุ่น
“บ๋อมแบ๋มๆ”
“หนูขา ขนาดไอโฟนตกโถส้วม พี่ม่อนยังทิ้งเลยนะคะ รอแม่บ้านดีไหม ระหว่างนี้ออกไปใช้ห้องน้ำข้างนอกก่อนกว่าเนอะ เดินออกไปไม่กี่ก้าว เลี้ยวซ้ายก็มีห้องน้ำ หรือจะลงไปชั้นล่างเลี้ยวขวาเล็กน้อยก็ถึงแล้ว” เดม่อนนึกแปลนบ้านในหัวขณะบอกเป็นฉากๆ
“รังเกียจก็กลับไปที่เต็นท์เลย แล้วเรียกปกมารับลูกรักด้วย เดี๋ยวก็อาบน้ำเสร็จแล้ว” พล
