“ว้าว แม่เสือสาว นัยน์ตาสวย อ่อนระทวย ยามเธอยิ้ม เสน่ห์แรง น่าลองลิ้ม ชิมได้หมายยยย...ไม่เจอแค่ไม่กี่วัน สวยขึ้นจนจำไม่ได้เลยพี่สาว” ปราบชมเป็นเพลงเพื่อยั่วให้ผู้ชายอีกคนที่นั่งจ้องหน้าตนอยู่อยากเห็น แต่ปกป้องตั้งใจแล้วว่าจะไม่โผล่หน้าไปตอนนี้ เขาต้องอดทน
“แสดงว่าแต่ก่อนพี่ไม่สวยละสิ” ปิ่นมุกเสียงห้วนติดจะแง่งอน
“สวยสิครับ ถ้าไม่สวยจะเป็นนางร้ายเบอร์ต้นๆ ได้ยังไง แต่วันนี้พี่ปิ่นใส่ชุดเป็นแม่เสือสาว มันทั้งรัดติ้วและสั้นจู๋ ผมก็เลยนึกถึงเพลงนี้” ปราบหัวเราะ
“แล้วไป นี่ปราบ แกเจอพี่ปกยัง” ปิ่นมุกเข้าคำถามที่อยากรู้ทันที
ชายหนุ่มเหลือบมองไปทางปกป้อง เขาพยักหน้าเป็นคำตอบ
“เจอแล้ว ทั้งเมื่อวานและวันนี้”
“แล้วเขาสงสัยเรื่องลูกรักไหม” ปิ่นมุกลืมระวังคำถาม
“ทำไมเขาต้องสงสัยล่ะพี่ปิ่น ลูกรักมีอะไรเกี่ยวข้องกับพี่ปกเหรอ” ปราบถามเองโดยอัตโนมัติ ทำฟอร์มไม่รู้เรื่อง
“อ้อ เอ้อ ไม่เกี่ยวหรอก
