สุดที่ร้ายของท่านประธาน

ว้าวุ่น

สิบนาทีผ่านไปเขาไปหาปกป้องยังร้านอาหารที่นัดพบ

“ไปฟัดกับใครมาหรือเปล่า คอมีรอยข่วน หัวก็กระเซอะกระเซิง แล้วรอยพวกนี้ได้มาจากอังกฤษ หรือว่าเพิ่งมีซัมติงที่คอนโดฯ ก่อนมานี่” ปกป้องสำรวจทั่วตัวเพื่อนสนิท

“หรือว่าแฟชั่นของแบดบอย” แดนเทพร่วมแซวอีกคน

“ที่ห้องเลี้ยงแมวน่ะ” เดม่อนบอกปัดข้อสันนิษฐานทั้งปวง

“ฮะ เพิ่งมาถึงก็เลี้ยงแมวแล้วเหรอ” ปกป้องเข้าใจหรอกว่าคอนโดฯ หรูที่เดม่อนอยู่สามารถเลี้ยงสัตว์ได้ และเดม่อนก็ชอบแมวมาก ถึงขนาดบอกว่าถึงไทยเมื่อไรจะหาแมวมาไว้ที่ห้องสักตัว แต่มันจะเร็วไปหรือเปล่าที่มาถึงปุ๊บก็หาสัตว์เลี้ยงแสนออเซาะได้ปั๊บ

“เออน่า อย่าสนใจเลย กินข้าวเสร็จแล้วไปเที่ยวผับแก้เครียดกันไหม” เดม่อนยักคิ้วให้ปกป้อง เป็นอันรู้กันว่าการเที่ยวผับของพวกเขาจะต้องจบด้วยการหิ้วสาวเข้าโรงแรม

“ไม่เจ็ตแล็กแล้วเหรอ” ปกป้องดักคอ

“ตอนนี้อยากเย็บแหลกมากกว่า” เดม่อนยกแก้วเหล้ากระดก อมเครื่องดื่มรสชาติเดียวกับที่ได้ลิ้มรสจากปากของหญิงสาว ความเจ็บที่ลิ้นหายไปจากการถูกเคลือบด้วยเครื่องดื่มรสดี

สัญญาเลยว่าถ้าได้เจอกันอีกที เขาไม่ปล่อยเธอแน่

“ฉันก็เหมือนกัน อยากแปลงร่างเป็นจักรเย็บผ้าเลยตอนนี้” ปกป้องบอกเพื่อน

สามชั่วโมงหลังจากนั้น ที่โรงแรมซึ่งหนุ่มหล่อทั้งสามพาสาวๆ ออกมาจากผับ

แดนเทพลงมาเป็นคนสุดท้าย เขาแยกกับสาวน้อยตรงล็อบบี้หลังจ่ายค่าตัวให้เธอเสร็จ ชายหนุ่มขมวดคิ้วเมื่อเห็นเดม่อนนั่งเอนหลังพิงพนักโซฟาหลับปุ๋ย ส่วนปกป้องนั่งหน้าเคร่งเครียดระบายอารมณ์อยู่กับเกมในโทรศัพท์

“แปลก ทำไมเสร็จเร็ว น้องไม่เวิร์กเหรอ” แดนเทพนั่งที่โซฟาตัวข้างๆ ปกป้อง

“กะโปกทองของฉันไม่ห้าวว่ะ มันไม่อยากได้ ขนาดน้องแก้ผ้าอ้าขารอ มันยังเฉยๆ เลย” ปกป้องพูดแล้วหงุดหงิด ทำไมเขาต้องนึกถึงยายปิ่นมุกตัวแสบด้วยก็ไม่รู้ ยายนี่แหละที่ทำอะไรๆ ของเขาหดหมด

“แล้วเดม่อนล่ะ ลงมาก่อนหรือหลังนาย” แดนเทพชี้ไปยังหนุ่มลูกครึ่งที่หลับอ้าปากหวอ

“ลงมาก็เจอมันนั่งสะลึมสะลือ มันบอกว่าไอ้ปิศาจของมันไม่แข็ง ในหัวมีแต่ภาพแมวเหมียวเหนียวนุ่มของมันวนเวียนอยู่ในนั้นจนไม่มีอารมณ์กับผู้หญิงคนอื่น”

“โอ้ เป็นเรื่องมหัศจรรย์มาก” แดนเทพคราง

*********

“จากคู่จิ้น ในที่สุดก็กลายเป็นคู่จริง ความรักทำให้น้องปิ่นมุมานะจนใกล้เรียนจบแล้วจ้า ปิดกล้องละครเรื่องนี้ปุ๊บ น้องก็จะสอบและจะบินไปศึกษาต่อที่อเมริกาทันที ต้องคอยติดตามดูว่าพี่นิ้วโป้งจะตามไปเทคแคร์ถึงที่นั่นหรือเปล่า”

“สาวๆ อกหักทั้งประเทศ เมื่อพระเอกเนื้อหอมประกาศเจอรักแท้ เดินหน้าสร้างเรือนหอ คาดว่าน้องปิ่นเรียนจบเมื่อไร จะขอแต่งงาน ตั้งหน้าตั้งตาผลิตลูกทุกวัน”

“พอๆ เลิกอ่านได้แล้ว” ปกป้องดึงโทรศัพท์จากมือเพื่อนโยนไปบนแฟ้มเอกสารบนโต๊ะ

ตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ร้านกาแฟชื่อดังที่เช่าพื้นที่ด้านล่างของคอนโดฯ ซึ่งมีโต๊ะสำหรับนั่งทำงานเป็นหมู่คณะ

ปกป้องใช้สถานที่แห่งนี้เป็นที่นัดพบข้าวฟ่างบ่อยมากในช่วงสองเดือนมานี้ สิ่งที่เขาสันนิษฐานไม่ผิดไปจากความเป็นจริงที่ค้นพบ พนักงานของเขาทุจริต ปลอมแปลงเอกสาร ปลอมลายเซ็น ตกแต่งบัญชี และวันนี้เขาได้เรียกทนายของบริษัทมาประชุมนอกสถานที่เพื่อให้เริ่มดำเนินการตามกฎหมาย

ตอนนี้ข้าวฟ่างกับทนายเดินทางไปโรงพัก และจะกลับมาประชุมต่อที่นี่ ระหว่างนี้ปกป้องก็นั่งเซ็นเอกสารที่แดนเทพยกมาให้เซ็น ในขณะที่เขากำลังอ่านอย่างรอบคอบ แดนเทพก็ไถโทรศัพท์ดูข่าวของปิ่นมุกที่กำลังโด่งดัง

ปกป้องหลีกเลี่ยงที่จะอยู่กับปิ่นมุกแบบสองต่อสองมาตั้งแต่วันนั้น แต่ถ้าหากเจอกันก็ทักทายตามปกติ ช่วงที่เธอไปมหาวิทยาลัยหรือถ่ายละครยังคงให้คนคอยเป็นหูเป็นตา

ปิ่นมุกขับรถไปกลับเองทุกวัน ไม่ออกนอกเส้นทาง ไม่เที่ยว ไม่บุกคอนโดฯ ผู้ชาย กลับถึงคอนโดฯ ก่อนพระอาทิตย์ตกดิน สิ่งเหล่านี้คือรายงานที่เขาได้รับ และเขาก็เห็นด้วยตาของตัวเองตอนที่เธอขับรถผ่านร้านกาแฟ

เขาทึ่งมากตอนที่รู้ว่าเธอลงซัมเมอร์ และเทอมสุดท้ายก็ตั้งใจเรียน ละครที่รับไว้เป็นละครสั้นแต่รับบทเด่น อีกไม่กี่ตอนก็ถ่ายจบ จากนั้นเธอก็จะตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือสอบ แล้วจะบินตามไปอยู่กับปราบ ซึ่งเพิ่งจะเดินทางไปเมื่อเดือนที่แล้ว

ถึงไอ้พระเอกนั่นมันจะเจ้าชู้ แต่ก็ไม่มีข่าวไม่ดีหลังจากคบกับปิ่นมุกอย่างเปิดเผย มันทำให้ปกป้องต้องยอมรับกับความจริงข้อนี้...ข่าวทั้งหมดไม่ใช่แค่กระแส แต่มันคือเรื่องจริง

และเรื่องจริงอีกอย่างหนึ่งคือ อีกไม่ถึงเดือนเขาจะหมดหน้าที่แล้ว

“อีกหน่อยเราก็เที่ยวกันเตลิดเปิดเปิงโดยไม่ต้องพะวงอะไรแล้วสิ” แดนเทพกระเซ้า เพราะตั้งแต่เพื่อนเขารับปิ่นมุกเข้ามาอยู่ในการปกครอง แม้จะไม่แสดงออก หรืออยู่ห่างกัน แต่ปกป้องจะห่วงหน้าพะวงหลังตลอด

“ต้องฉลองสิโว้ย ชวนเดม่อนไปด้วย” ปกป้องพูดเหมือนได้ยกภูเขาออกจากอกไปแล้ว

“เออ เพื่อนนายเขาดูเคร่งเครียดเนอะ หมกมุ่นอยู่กับงาน ไม่เห็นเหมือนที่นายเล่าเลยว่าสุรานารีไม่เคยขาด”

“เพิ่งมานั่งตำแหน่งประธานเต็มตัวมันก็แบบนี้แหละ ไอ้ที่เคยรู้แบบครูพักลักจำก็ต้องมาศึกษาให้ถึงแก่น” ปกป้องวิเคราะห์โดยเอาตัวเองเป็นที่ตั้ง

“ก็จริงของนาย”

“ข้าวฟ่างกับทนายมากันแล้ว” ปกป้องซึ่งต้องนั่งหันหน้าไปทางประตูร้านทุกครั้งบอกกับแดนเทพ

“เรียบร้อยแล้วจ้าที่รัก” ข้าวฟ่างหย่อนตัวนั่งข้างปกป้อง ในขณะที่ทนายนั่งฝั่งเดียวกับแดนเทพ

“เหรอ” ปกป้องถามเสียงเรียบ

“อือ เอกสารทั้งหมดนี่เก็บไว้ที่ตัวเองนะ ข้าวฟ่างถ่ายเอกสารไว้หนึ่งชุดแล้ว ปกดูอีกที ถ้ามีอะไรสงสัยโทร.หาข้าวฟ่างได้ยี่สิบสี่ชั่วโมง” ข้าวฟ่างเอาซองสีน้ำตาลให้ปกป้อง

เขาดึงออกมาดูแล้วพยักหน้า จากนั้นก็ขมวดคิ้วมุ่นหน้าบึ้งเมื่อเห็นปิ่นมุกเดินเข้ามาในร้านกาแฟกับนิ้วโป้ง ทั้งสองไม่ได้มองมาทางเขา และตอนนี้ก็กำลังเป็นจุดสนใจของลูกค้าในร้าน

แดนเทพเห็นท่าทีที่เปลี่ยนไป จึงมองตามสายตาของปกป้อง นางร้ายหน้าสวยเดินไปนั่งที่เก้าอี้ตัวหนึ่งซึ่งมีโต๊ะเตี้ยสำหรับตั้งแก้วน้ำวางอยู่ตรงกลาง จากนั้นพระเอกที่นอกจอหล่อกว่าในจอก็ถือแก้วไปวาง ยกเก้าอี้ไปนั่งข้างๆ

“นั่นน้องปิ่น น้องสาวของปกกับแฟนของเขานี่นา” ข้าวฟ่างอีกคนที่มองตาม ยิ้มกระหยิ่มกับภาพตรงหน้า ไม่ชอบปิ่นมุกมาแต่ไหนแต่ไรเพราะหวงพี่ชายเกินเหตุ แล้วเธอก็รู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูกตั้งแต่มีข่าวกระแสคู่จิ้น

“อือ มาคุยเรื่องงานต่อดีกว่า” ปกป้องหันกลับมา โดยพุ่งความสนใจไปที่คดีความ

“หลังจากนี้ทางเราก็ไม่มีอะไรแล้วครับ ตำรวจจะออกหมายเรียกไปที่บ้านของพนักงานคนนั้น” ทนายลำดับขั้นตอนต่างๆ ให้ปกป้องฟังอย่างละเอียด แต่สมาธิของเขาถูกทำลายเพราะคอยแต่จะเหลือบไปมองอีกโต๊ะ จนกระทั่งคู่รักต่างช่องเดินรุนหลังกันออกไป

ปิ่นมุกยืนส่งนิ้วโป้งที่รถซึ่งจอดอยู่หน้าร้านกาแฟ สีหน้าดูมีความสุขจนไม่สนใจจะมองไปทางอื่น

หนึ่งชั่วโมงหลังจากนั้นการประชุมก็เสร็จสิ้น

“เมื่อเช้าปิ่นไม่ได้ขับรถไปถ่ายละครเหรอ ไอ้หมอนั่นถึงต้องมาส่ง” ปกป้องดันประตูรถของแดนเทพไว้ไม่ให้เพื่อนเข้าไปนั่ง

“ก็ขับไปเหมือนทุกวันนั่นแหละ ขากลับคนของฉันขับรถตามรถน้องปิ่นมาจนถึงทางแยกที่จะมาคอนโดฯ แล้วก็แยกกันตรงนั้น มันก็ไม่เคยมีปัญหานี่นา อีกอย่างนะ นั่นเขาเป็นแฟนกัน นี่ห่วงน้อง หรือหึงกันแน่วะ!” แดนเทพได้รับรายงานจากลูกน้องตอนที่แยกจากปิ่นมุกตรงจุดเดิม ซึ่งวิ่งมาตรงๆ อีกห้ากิโลเมตรก็ถึงคอนโดฯ แล้ว ตบท้ายด้วยการถามในสิ่งที่สงสัยมานาน

“หึงบ้าน่ะสิ เอาละ ปิ่นมาถึงคอนโดฯ ก็จบแล้ว” ปกป้องปล่อยมือจากประตูรถ และเดินดุ่มๆ ไปด้านในคอนโดฯ

พอขึ้นมาถึงห้องก็เดินไปหยิบเบียร์มาดื่ม รู้สึกหงุดหงิดโดยไม่ทราบสาเหตุ จึงเข้าไปอาบน้ำหวังว่าความสบายตัวจะทำให้อารมณ์ดีขึ้นมาบ้าง แต่พอออกจากห้องน้ำก็ยังรู้สึกเหมือนเดิม เขาเปิดตู้เย็นเพื่อหยิบเบียร์อีกกระป๋อง ก่อนจะพบว่ากระป๋องเมื่อกี้คือกระป๋องสุดท้าย

เขาตัดสินใจเดินไปเคาะประตูห้องของปิ่นมุกเป็นครั้งแรกในรอบเกือบครึ่งปีเพื่อที่จะขอเบียร์ เมื่อเธอไม่เปิด เขาจึงใช้วิธีเดิมคือกดรหัสเข้าไป