“เยปก้า โจรหยัดยูกยักพ้อมบึ้มๆ คาติ๊” ลูกรักกำหมัดแตะกับปกป้อง
“ไปกันค่ะสนิม” ปิ่นมุกเดินมาจูงสนิม
ทั้งสี่พากันไปยังรถแบตเตอรี่ ลูกรักปีนขึ้นไปนั่งประจำที่ด้านหน้า สนิมขึ้นซ้อนท้าย จากนั้นดูคาติก็แล่นไปตามทางช้าๆ โดยมีปกป้องกับปิ่นมุกคอยระวังอย่างใกล้ชิด
“เฮ้อ เห็นภาพนี้แล้วชื่นใจดีจริงๆ คงอีกไม่นานเนอะที่จะได้อยู่กันเป็นครอบครัวแบบจริงๆ จังๆ เสียที” พลอยใสยิ้มอย่างมีความหวัง
“ปกก็แกล้งน้องมาตั้งแต่น้องยังเดินไม่ได้เลยนะ” ปานดวงใจส่ายหัวขณะมองปกป้องวิ่งไล่จับปิ่นมุก พอจับได้ก็จะผลักไปให้รถของลูกรักชน เสียงร้องของปิ่นมุกเรียกเสียงหัวเราะจากลูกรักกับสนิมดังลั่น
“กำลังโดนน้องเอาคืนอยู่นี่ไง ฉันรู้ดีว่าปกรู้สึกยังไง” พยัคฆ์ถอนหายใจแต่ก็ยิ้มด้วยความสุข
“วันนี้น้องปิ่นจะกลับกรุงเทพฯ แล้วใช่ไหม” ปานดวงใจถามเฟย่าอย่างนึกขึ้นได้
“ใช่ แต่ลูกรักอ้อนแบบนี้จะกลับตอนไหนก็ไม่รู้เหมือนกัน”
“ฝาก
