“นี่เมีย ส่วนนี่ลูกของกู”
โอมยื่นรูปถ่ายใบเล็กที่ล้วงออกมาจากซอกกระเป๋าตังค์ส่งให้เพื่อนทหาร กองกำลังหน่วยรบพิเศษ 118 ที่แฝงตัวมาทำภารกิจลับต่างแดน
ท่อนขาเรียวยาวที่เนืองแน่นด้วยกล้ามเนื้อไขว้กัน แล้วกระดิกปลายเท้าไปมาอย่างอารมณ์ดี อีกมือเสยผมน้ำตาลเข้มคล้ายสีเม็ดกาแฟคั่ว
นัยน์ตาดำขับหลุบมองคนในรูปถ่าย มุมปากโค้งขึ้นเล็กน้อย องค์ประกอบที่รับกันได้ดีทั้งห้า
ทำให้ผู้ชายคนนี้ราวกับหลุดออกมาจากโลกนวนิยายแฟนตาซี วันสิ้นโลกอย่างไรอย่างนั้น
“ลูกมึงโคตรสวย แต่ทำไมไม่เหมือนมึงเลยวะ” เขาอยากถามต่อว่าหรือลูกติดเมีย ทว่าหน้าที่งามหยด ผิวขาวละเอียดไม่เหมือนเมียมันสักนิด
“หรือว่าลูกบุญธรรม”
“ลูกเพื่อนกูน่ะ แต่ก็เลี้ยงมาเองกับมือ” โอมพูดอย่างภูมิใจ แม้ใจดีจะไม่ใช่ลูกสาวของเขาแต่โอมรักเด็กคนนี้ ราวกับว่าเธอเป็นลูกเขาจริงๆ
“อ๋อ ก็ว่าทำไมไม่เหมือนใครเลย”
“อีกสองเดือนก็ได้เจอล่ะ โคตรคิดถึง”
“เมียกับลูก คิดถึงใครมากกว่ากันวะ”
เพื่อนถาม และถ้าไม่ใช่เพื่อนกัน คงไม่รู้เลยว่า ผู้ชายที่เขาเลื่องลือว่าแข็งกระดาก ราวธารน้ำแข็งขั้วโลก ก็มีความรักและมุมที่อ่อนโยนเช่นนี้
“ทั้งสอง”
“กรังปรีซ์ปีหน้าพามาโชว์ตัวหน่อย”
“ให้กูได้มีเวลาว่างๆ ทำลูกหน่อยเถอะ กูอายุปูนนี้แล้ว” โอมว่า แต่คนอื่นไม่คิดเช่นนั้น
โอมเหมือนถูกแช่แข็งให้ดูดี แข็งแรงตลอดกาล สาวน้อยใหญ่ถึงได้อยากครอบครองเขานัก แต่สำหรับเขาแล้ว มีแค่ลูกไม่แท้กับภรรยา
“รู้ไหมทำไมกูถึงรักเด็กคนนี้เหมือนลูกมากๆ ทั้งที่ก็ไม่ใช่ลูก แต่กูกลับซื้อบ้านซื้อรถให้”
“ประโยคหลังมึงรวย” เพื่อนมองบน
“ฮึ เพื่อนกูมันก็มีเงิน แต่ที่กูยอมเด็กคนนี้ทุกอย่าง เพราะใจดีนิสัยดี อ่อนน้อมถ่อมตน กูถึงได้รักเหมือนลูกนี่ไง เรื่องเรียนก็โคตรเก่ง”
..
.
ณ.มหา'ลัยแห่งหนึ่ง
ร่างอรชรในชุดนักศึกษาคณะวิศวกรรมก้าวฉับไวไปตบหน้าสาวคนหนึ่งที่บังอาจมาแย่งแฟน
“นี่ฉันแค่เตือนนะ ถ้าไม่เลิกยุ่งกับแฟนฉันอีก ครั้งหน้าฉันจะจับเธอแก้ผ้าให้เดินร่อนมหา'ลัย”
ใจดีจิ๊ปาก แล้วกลับไปยังคณะตนเองอย่างไม่สบอารมณ์ ไอ้ผู้ชายเจ้าชู้ที่เธอคบอยู่ ใจดีไม่ได้รักอะไรมากมายหรอก แต่แค่การโดนหักหลัง มันทำให้เธอรู้สึกเสียหน้า เลยไปจัดนางตัวดี
แล้วโพสต์น้อยเนื้อต่ำใจในไอจี คนมากมายเข้ามาคอมเมนต์ให้กำลังใจ และพากันเกลียดชังหญิงชั่วชายเลว เธออยู่หลังจอยกยิ้มอย่างได้ใจ
แต่สงครามประสาทกลับไม่จบง่ายๆ
เมื่อแฟนเก่าออกมาแฉ ว่าเธอเรียนได้ที่หนึ่งทุกเทอม เพราะจ้างคนอื่นมาสอบแทน
ใช่ เธอจ้างเด็กเรียนเก่งคนหนึ่งที่ครอบครัวยากจนสอบแทน แต่แล้วไง ไม่มีหลักฐานหรอก
ถึงเธอจะไม่ฉลาดเรื่องเรียน แต่เรื่องอื่นเธอฉลาดมาก ที่แฟนแฉจึงเป็นได้แค่คำพูดปรักปรำ
แต่ไม่วายภาพที่เธอใส่ชุดว่ายน้ำก็ว่อนเน็ต เธอก็เลยชวนเพื่อนไปเที่ยวทะเล แล้วโพสต์ภาพชุดว่ายน้ำรัดรูปแดงฉานลงไอจีให้ดูกันให้เต็มตา
...โลกมันเปลี่ยนไปแล้วจ้า
ไปเสม็ดเสร็จทุกราย ไปกับใครคะคนสวย
ไปกับพ่อค่ะ!
แต่พอเปลี่ยนภาพลักษณ์ จากสาวเรียบร้อย เป็นสาวเซ็กซี่ก็มีพวกหื่นๆ เข้ามาคอมเมนต์
...ทว่าฉันไม่แคร่หรอกยะ
ใจดี ไม่ได้ ใจดี ไม่ได้เรียบร้อยอย่างที่ใครหลายคนเข้าใจหรอก ถ้าให้เปรียบเทียบใจดีเป็นตัวละครในนิยาย ใจดีก็คือนางร้ายดีๆ เนี่ยแหละ
“คิดถึงคุณอาจัง” ใจดีกลับจากเสม็ดก็เซ็งๆ เลยทักไปหาโอม เพื่อนสนิทของพ่อ คนที่ตามใจเขาที่สุดในโลก งอแงนิดหน่อยก็ได้ตั๋วเครื่องบิน
บินไปหาอาที่ LA แต่ไม่ได้เที่ยวเล่นอย่างที่ใจต้องการ เนื่องจากอาอยู่ในช่วงทำภารกิจ
“ห้องเล็กขนาดนี้ อานอนไปได้ไงคะ?”
ใจดีมองโอมที่รับเธอจากสนามบินตอนตีสามก็พามาที่ห้องเช่าเล็กๆ เก่าโครม ผนังมีรอยร้าว อาอยู่ในชุดเสื้อหนังขาดๆ กางเกงยีนเซอร์ๆ
“อาไม่อนุญาตให้หนูออกจากห้องนี้โดยไม่มีอานะคะ และก็ใครเคาะประตูก็ห้ามเปิดเด็ดขาด”
“...” ใจดีอยากต่อรอง ทว่าอาเตือนก่อนมาแล้ว และเธอดื้อดึงที่จะมาเอง เพราะงั้นค่อยแอบหนีเที่ยวตอนอาเผลอ ใจดีน่ะไม่กลัวใครหรอก
พ่อก็เป็นหน่วยรบพิเศษมาก่อน แต่ตอนนี้ผันตัวทำอย่างอื่น เพราะห่วงลูกเมีย
ส่วนโอมก็มีธุรกิจอย่างอื่นให้ทำ แต่โอมยังรักการสู้รบ จึงมักจะรับภารกิจที่เสี่ยงชีวิตบ่อยๆ
“โอเคค่ะ” ใจดีกระโจนใส่โอม ที่ลากกระเป๋าเดินทางเธอไปเก็บมุมห้องรกๆ ก็มานั่งบนฟูก
ขาขาวๆ รัดรอบสะโพกหนา แขนคล้องคอแกร่ง หอมแก้มอาอย่างออดอ้อน คล้ายหวังของขวัญ แต่ได้ก็ดี ไม่ได้ก็ไม่เป็นอะไร
“บอกอาได้ยังว่ามีเรื่องอะไร” โอมยกเอวรูปเอสของหลานสาวขึ้น แต่ใจดีกลับยิ่งรัดแน่น
“หนูโตแล้ว จะมานั่งทับอาแบบนี้ไม่ได้”
“ก็หนูคิดถึงลุงโอมนี่คะ” ใจดีเรียกโอมว่าลุง อา สลับกันไปมา ตามการอยากหยอกล้อ
“...” โอมไม่ได้เจอลูกสาวเพื่อนแค่ไม่กี่เดือนก็รู้สึกว่าเธอโตขึ้นเยอะ รอยแยกทับลำกายพอดี
มุมปากกระตุก แต่ก็ไม่กล้าขัดเธอ
“อาขอหอมแก้มหนูหน่อยได้ไหม” โอมเองก็คิดถึงหลานเช่นกัน เมื่อใจดีพยักหน้า เขาไม่รีรอ ไล่จูบตั้งแต่ซอกคอระหง ขึ้นไปที่แก้มขาวเนียน
“ใครมันกล้าทำให้หนูไม่สบายใจคะ?”
ใจดีโทรหาอา แล้วบ่นอุบว่ามีเรื่องกวนใจ แต่ไม่ได้บอกออกไปตรงๆ ว่าอะไรกวนใจเธออยู่
“ขอเวลาหน่อยได้ไหมคะ”
“ได้สิ เรามีเวลาอยู่ด้วยกันอีกตั้งสี่วัน”
ใจดีบุ้ยปาก “หยุดเรียนสองอาทิตย์เลยไม่ได้เหรอ” เธอทำหน้าขอร้อง แต่เรื่องนี้โอมไม่ใจดี โอมสั่นหน้า หลานอยู่ปีสองแล้วหยุดบ่อยไม่ดี
“เดี๋ยวเรียนไม่ทันเพื่อนนะ”
“ออกเลยได้มะ แล้วให้อาโอมเลี้ยง”
“อาเลี้ยงหนูได้ แต่ยังไงหนูก็ต้องเรียน”
“ชิ” ใจดีสัมผัสถึงอะไรแข็งๆ ทิ่มร่องสวาท แต่ก็ไม่ได้สนใจ กอดคอร่างแกร่งแน่น ยอดอกที่อวบอิ่มขนาบแผงอกอีกฝ่ายอย่างไม่ถือตัว
เพราะเธอรักและเชื่อใจโอม เลยไม่ระวังตัวเช่นนี้ โอมรู้สึกว่าหลานกำลังซุกซนเลื่อนตัวไปมาพลันพลิกตัวกดหลานนอนหงายใต้ร่าง
ใจดียิ้มอย่างได้ใจ เขาเลยฟัดแก้มกับลำคอเธอไปหลายที กระโปรงสั้นเปิดขึ้นมาเห็นชั้นใน
ลายดอกไม้ บางจนเห็นกลีบด้านใน โอมไม่ได้มอง เพราะมัวแต่ขย้ำคอหลาน ขบเม้มจนแดง
“นอนกันเถอะ” โอมถอดเสื้อกันหนาว โดยที่ตัวแทรกอยู่กึ่งกลางระหว่างขาที่ตั้งฉาก ส่วนล่างงออยู่ในกางเกง ฝังเข้าไปในร่องบานใหญ่
“ค่ะ” ใจดีรูดซิปเสื้อกันหนาว ด้วยความที่ในห้องมีฮีตเตอร์ ทั้งสองจึงไม่รู้สึกหนาวเหน็บ กลับกันพวกเขาร้อนเป็นไฟ เหงื่อแตกพลั่กออกมา
“ใจดี ทำไมถึงใส่เสื้อแบบนี้” โอมมองหลานที่ถอดเสื้อกันหนาวอยู่ใต้ร่าง เสื้อที่เธอใส่อยู่ดูไม่ต่างจากเสื้อชั้นใน สีแดงสดโชว์สะดือและเนินอก
โอมเลื่อนสายตาลงมาถึงได้เห็นว่ากระโปรงใจดีกองอยู่ตรงบั้นเอว ชั้นในบางจนเห็นจิมิ
จิมิของเธอใหญ่เท่าฝ่ามือได้ กลีบก็อูมๆ ราวของเด็กน้อย รูที่อ้านิดๆ บ่งบอกถึงความบริสุทธิ์
ใจดีแม้เปลี่ยนแฟนมาหลายคน แต่เธอยังซิง การที่เธอเปิดเผยมันกับอา เพราะเธอไว้ใจเขา
โอมเอามือลองไปวัดขนาด หัวนิ้วโป้งกวาดผ่านสุดฝีเย็บทำบั้นเอวหลานกระตุกโดยไม่ตั้งใจ
“อย่ายุ่งกับมันนะคะ...หนูนั่งเครื่องมาหลายชั่วโมง ยังไม่ได้ล้างเลย” ใจดียิ้มตาหยี
.
.
“ดะ ดมหน่อยได้ไหม”