จันทร์เจ้าจำไม่ได้ว่าเที่ยวครั้งล่าสุดตอนไหน แต่พอจะได้เที่ยวทั้งที น้ำป่าก็ดันไหลหลาก โชคดีที่ไม่ได้รุนแรง แต่ช่วงชุลมุนหนีน้ำขึ้นบก
เธอหลงกับกลุ่มเพื่อนสามี แถมยังทำมือถือที่อาจจะไม่ได้ช่วยอะไรได้มากหล่นขณะหนีน้ำ
ไม่รู้เป็นเวรกรรมอะไรของเธอ เธอนั่งอยู่บนรากต้นไม้ขนาดใหญ่ เหม่อมองตะวันที่กำลังตก
พลางนึกย้อนไปวันที่น้องกลับมา เธอขอร้องแทบตายว่าอย่าเพิ่งหย่ากับเขา น้องสาวจึงยอม
แต่ไม่ได้ไปอยู่กับกายที่ต้องการเธอยิ่งกว่าอะไร นั่นทำให้กายกับจันทร์เจ้าเข้าหน้ากันไม่ติด เพราะกายคงมองว่าจันทร์เจ้าคือตัวปัญหา
ทำให้ชีวิตรักเขาพังพินาศ โดยหารู้ไม่ว่าวันนั้นเจ้าสาวฝ่ายนั้นเป็นคนพาเธอเข้าไปในห้องหอ
ซึ่งข้าวฟ่างเป็นคนสารภาพเองและคนที่ช่วยข้าวฟ่างทำเรื่องเช่นนี้ ก็คือเพื่อนสนิทจันทร์เจ้า
“เฮ้อ!” จันทร์เจ้าถอนหายใจ
มองชุดคลุม ที่แนบติดลำตัว เพราะเปียกน้ำ แล้วเอนศีรษะพิงต้นไม้ด้วยความเหนื่อยล้า
