“อย่ามาทำตัวต่ำๆ ทำร้ายข้าวของในบ้านฉันนะ” กำนันโตทุบบานประตูเสียงดังลั่น ครู่หนึ่งเสียงฝีเท้าก็จากไปพร้อมเสียงหวานของสาวใช้
เอสเปอร์มองประตูสลับกับหน้าสวยซึ่งกำลังนั่งหน้าเหวออยู่บนเตียง โดยเขาซ้อนอยู่ด้านหลัง
“เฮอะ แต่งงานไม่นาน ผัวก็พาชู้เข้าบ้านแล้วเหรอวะ ฮะฮ่าๆ” เอสเปอร์ขำเสียงเหี้ยมในลำคอ
“คะ คุณเป็นใครคะ?”
แต้มสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นและพละกำลังมหาศาลของอีกฝ่าย จึงรู้แล้วว่าเขาไม่ใช่ผีอย่างที่เข้าใจ ในใจเริ่มหวั่นวิตก เหงื่อผุดบนหน้าผาก
“ฉันเหรอ...ก็เป็นเพื่อนสามีเธอไง”
“พะ เพื่อน?” แต้มไม่อยากจะเชื่อ
“อืม พอดีจะฝากของขวัญไปให้มันหน่อย แต่ไม่ต้องบอกมันหรอก เพราะของขวัญนี่ พิเศษมาก สักวันหนึ่งมันจะรู้ด้วยตัวเอง” เอสเปอร์เสียงเหี้ยมเช่นเคย แม้อีกฝ่ายงดงามก็ไม่มียกเว้น
สตรีที่เขาเชิดชูมีเพียงแม่ผู้ล่วงลับไปแล้ว
“มาเถอะ มาทำของขวัญกัน”
“อ่ะ น่ะ ไหนละคะ”
แต้มดิ้นยุกยิกในวงแขนกำย
