“มึงมีทุกอย่างแล้วทำไมถึงดูไม่มีความสุขเลยวะ” ปกรณ์ถามเพื่อนที่จบมาด้วยกัน อีกคนเป็นคนที่น่ายกย่อง กัณติดมอดังด้วยคะแนนสูงสุด ได้ทุนไปเรียนต่างประเทศ
แต่ฝ่ายนั้นไม่ไปเพราะอยากจะอยู่กับคนรัก ครั้งหนึ่งเขาเคยชวนกัณทำธุรกิจสีเทาที่ไม่เคยบอกใครมาก่อน แต่กัณไม่ยุ่งตั้งหน้าตั้งตาทำอาชีพสุจริตกระทั่งได้ดิบได้ดี
ส่วนปกรณ์สุขสบายเพราะพ่อแม่ปูนทางไว้ให้ตั้งแต่ยังไม่เกิด
“...” กัณมองหน้าเพื่อนด้วยแววตาไร้อารมณ์ แต่ปกรณ์รู้จักอีกฝ่ายมานานดูแค่นี้ก็รู้ว่าเพื่อนกำลังไม่สบายใจ แต่บีบคั้นให้ตายกัณก็ไม่พูดหรอก เพราะฝ่ายนั้นอยากจะพูดก็จะพูดออกมาเอง อย่าได้ถามให้เสียเวลาชีวิต
“กูไปหาลินที่บ้านก่อนนะ”
“แพรท้อง”
“ห้ะ...เชี่ย ประสบความสำเร็จไม่นานก็มีลูกเลยนะมึง” ปกรณ์เบิกตาโพลงก่อนจะยิ้มแก้มแทบฉีก ดีใจไปกับเพื่อนแม้ว่าลับหลังตนเองจะลักของเพื่อนกินบ่อยๆ ก็นะ ไพลินไม่เหมือนแพรวาตรงที่ฝ่ายนั้นถือตัว ไม่ยอม
