❤️🔥เรื่องที่6 #1 น้ำฟ้าโดนแด๊ดดี้ทำโทษจนท้องโย้ NC
1458 Words
“หนูไม่ได้ไปกับเขา” น้ำฟ้าเอ่ยเสียงสั่น และวันนี้เธอไม่พร้อมให้อีกคนทำโทษจริงๆ
“ฟ้า! แก้ผ้าให้ฉันทำโทษเดี๋ยวนี้!” อีกคนเอ่ยเสียงทุ้มดุดันออกมาอย่างไม่ลดละ
“อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำ!” สิ้นประโยคของเขา น้ำฟ้าก็กรีดร้องออกมาสนั่นลั่นห้องนอนของเธอ
ทว่าเธอไม่ได้กรี๊ดเพราะเจ็บส่วนใด เธอแค่กรีดร้องเพราะเขาไม่เคยฟังเธอ...ไม่เคยเลย
เขาจะเอาแต่ทำโทษ ทั้งที่วันนี้เธอกลับบ้านช้าเพราะไปซื้อของกินที่ตลาดนัดท้ายหมู่บ้านซึ่งไม่ได้ไปเที่ยวกับหนุ่มเกเรที่ชอบมาตามตื๊อ อย่างที่เขาคิด เธอแค่ไปตลาดแล้วบังเอิญเจอฝ่ายนั้น
“อื้ออ” น้ำฟ้าขบปากตนเอง แล้วพลิกหน้าไปมา โดยที่ส่วนล่างถูกของแข็งร้อนผ่าวปะทะ
เพียะ เพียะ
ไอดิน พ่อเลี้ยงของเธอจับมันฟาดเข้าที่แคมนูนโหนกตึงแน่น ก่อนสอดเข้ามากระแทกกระทั้น ทำโทษเธอจนร่องสวาทฉ่ำไปด้วยน้ำของทั้งสอง
แจ๊ะๆ แจ๊ะๆ ตั้บๆๆ ป้าบๆๆๆ!
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังรัว ถี่ขึ้นเรื่อยๆ อย่างไม่มีปรานี แต่แล้วไม่นานเขาก็ต้องหยุดชะงัก
เพราะเสียงเคาะประตูดังสองครั้ง ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก ทั้งสองรู้ดีว่าคนที่มาเคาะประตูคือหนูนาน้องสาวต่างพ่อ ซึ่งเป็นลูกแท้ๆ ของเขา
“พ่อ! ตีพี่ฟ้าของหนูอีกแล้วเหรอ?”
หนูนาเปล่งเสียงใสผ่านบานประตู แต่ในน้ำเสียงไม่ได้มีความเศร้าหมอง ทว่าเกรี้ยวกราด
“เปิดประตูให้หนูเข้าไปเดี๋ยวนี้นะพ่อ!”
“...”
ทั้งสองสบตากันชั่วขณะ แต่แทนที่พ่อเลี้ยงที่อายุสี่สิบสี่แล้ว ทว่าหน้าคมคายจะไปเปิดประตูกลับช้อนร่างเนื้อนมไข่ขึ้น แล้วเดินไปมุมห้อง
ตอกร่องสวาทจนน้ำหยาดเยิ้มกระฉอกออกมา ซึ่งระหว่างนั้นหนูนายังคงเคาะประตูไม่หยุด
“อื้อ!” น้ำฟ้าส่งเสียงลอดออกมาจากไรฟัน สองแขนคล้องลำคอแกร่งเพราะกลัวตก ในท้องรับรู้ถึงแท่งเอ็นขนาดใหญ่รูดเข้ารูดออกไม่ยั้ง
“อย่าไป ยุ่งกับไอ้เด็กเหี้ยนั่นอีก...พ่อแม่มันเพิ่งมาประกันตัวมันออกจากห้องขังวันก่อนนี้เอง”
“ค่ะ ดะ แด๊ดดี้หยุดก่อน...ดะ แด๊ด หยุด” น้ำฟ้าตาลุกวาว ภายในร่องสวาทวาบหวิวแปลกๆ
เหมือนจะมีอะไรออกมา เธอสะบัดหน้าแรงขึ้นเรื่อยๆ เปล่งเสียงโอดโอยติดๆ ขัดๆ และหอบกระชั้น เหงื่อบนหน้าผากขาวผ่องแตกพลั่ก
“อือ...อื้ออ แด๊ดดี้ เลิก ตี หนู อึ่ก ได้แล้ว!”
“ฮึๆ ถึงเธอจะเสียงดังหนูนาก็เข้ามาช่วยเธอตอนนี้ไม่ได้หรอกนะ” ดินเร่งสะโพกรัวขึ้นอีก
ขาสองข้างของน้ำฟ้าสั่นระริก ไม่นานเจ้าตัวก็กรีดร้องในคอ ก่อนเปล่งออกมาระงมลั่นห้อง
“อร๊างง!”
..
.
“พี่รีบบอกหนูมาเลย ว่าพ่อทำอะไรพี่?!”
หนูนากอดอกด้วยความไม่พอใจ ส่วนไอดินตอนนี้ชิ่งหนีไปเข้าเวรที่สน.เรียบร้อยแล้ว
“...เขาตีพี่ แต่ไม่เป็นไร พี่ชินแล้ว ตอนนี้ไม่เจ็บแล้วด้วย” น้ำฟ้าไม่เคยบอกน้องที่อายุห่างกันหกปี น้ำฟ้าอายุ 24 หนูนา 18 ว่าโดนตีอย่างไร
ทว่าครั้งแรกที่โดนนั้น เธอเจ็บมาก
แต่เธอโกรธคนที่มีพระคุณ เลี้ยงเธอมาไม่ลงจริงๆ ส่วนหนึ่งอาจเพราะหลังจากพ่อเลี้ยงขยี้เธอจนบวมตุ่ย เขากลับดูแลเธอดีกระทั่งหายเจ็บ
แต่พอหายได้ไม่นาน เธอก็โดนพ่อเลี้ยงตอกตำ ตีร่องสวาทด้วยอาวุธร้ายกาจซ้ำๆ จนชิน
ทว่าความรู้สึกที่โคตรสุดยอดเมื่อกี้ เป็นครั้งแรกของเธอ บัดนี้จึงทั้งรู้สึกโล่งและเพลีย
“พี่นอนก่อนนะ...พรุ่งนี้พี่ต้องไปโรงเรียนแต่เช้า” น้ำฟ้าเอ่ยเสียงแหบพร่า ตรงนั้นยังคงตึงๆ
“ครูแพรวสั่งให้พี่ไปตรวจการบ้านแทนสิท่า”
“...” น้ำฟ้าพยักหน้าช้าๆ เธอเรียนจบแค่ ม.6 เพราะหลังจากรู้ว่าสอบติดมหา'ลัยดังที่กรุงเทพฯ เธอบอกไอดิน แต่ดินไม่เห็นดีเห็นงามด้วย
แถมยังบอกว่าจะทิ้งเขาไปแบบแม่ใช่ไหม
เธอจึงตัดสินใจไม่เรียนต่อ ทำงานเป็นผู้ช่วยครูที่โรงเรียนที่เธอจบมา
พรุ่งนี้ที่เธอต้องไปแต่เช้า ไม่ใช่แค่ไปตรวจการบ้านของเด็กๆ แทนครูประจำชั้น
แต่ต้องรีบไปทำความสะอาดโต๊ะทำงานให้คุณครูประจำชั้นตามคำสั่งของฝ่ายนั้น ที่เธอไม่บอกน้อง ก็เพราะเธอไม่อยากให้น้องเป็นห่วง
และก็ไม่ได้คิดว่าการถูกใช้ตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบมันหนักหนาอะไร เรื่องแค่นี้เธอทำได้
สบายๆ อยู่แล้ว แต่ถ้าเมื่อกี้ไม่โดนดินตีตรงนั้น จะดีมาก เพราะแม้เธอจะอยู่เฉยๆ ให้เขาทำ
แต่เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกันนะ
“พี่ เอากุญแจห้องสำรองมาให้หนู”
“...” น้ำฟ้าสั่นหน้าพรืด
“ทำไมล่ะ ถ้าพ่อตีพี่อีก หนูจะได้เข้ามาช่วยพี่ทัน” หนูนาจ้องหน้าพี่สาวเขม็งก่อนจะทำคอตก
“หนูเป็นห่วงพี่จริงๆ นะ...แม่ก็ทิ้งพวกเราไปแล้ว หนูไม่อยากให้พ่อใจร้ายกับพี่เลย...หนูกลัว กลัวพี่จะทิ้งพวกเราไปแบบแม่อีกคน”
“...กุญแจสำรองมันหายไปแล้ว แต่หนูนาไม่ต้องห่วงเรื่องนี้หรอกนะ พี่ไม่ทิ้งหนูนาแน่ๆ”
น้ำฟ้าลูบศีรษะน้อง แม้ว่าอีกฝ่ายจะ 18 แล้วแต่ยังไร้เดียงสา จิตใจบริสุทธิ์ราวกับเด็กน้อย
..
.
“นี่ หน้าสวยๆ อย่างพี่น่ะ เหมาะกับไปเป็นดาราในกรุงเทพมากเลยนะ” เสียงทุ้มทะเล้นของเด็กเกเร ลูกอดีตกำนัน ซึ่งบ้านอยู่ท้ายหมู่บ้าน
“พ่อบอกว่าเป็นดารามันเปลืองตัว” น้ำฟ้าพูดขณะจ่ายเงินให้แม่ค้าหมูปิ้งหน้าปากซอยบ้าน
ก่อนขึ้นคร่อมจักรยาน ปั่นเอาหมูปิ้งไปส่งให้ใครคนหนึ่งที่ยังไม่ออกเวร ที่สน.ที่อยู่ไม่ไกล
ดินพื้นเพเป็นคนกรุงเทพฯ แต่หลังสอบเป็นตำรวจติดเขาก็มาประจำการที่นี่ มาพบรักกับสาวแม่หม้าย ซึ่งก็คือแม่ของเธอ กระทั่งแต่งงานมีลูก
แต่ก็ไม่รู้เพราะอะไร จู่ๆ วันหนึ่งแม่ก็มาบอกเธอว่าฝากน้องด้วย ตอนนั้นน้องอายุ 7ขวบเองมั้ง แล้วหลังจากวันนั้นเธอกับน้องก็ไม่เจอแม่อีกเลย
แต่เธอทราบข่าวจากญาติๆ ฝ่ายแม่ว่า แม่สบายดี อยู่ต่างประเทศกับสามีใหม่ ได้ยินแบบนี้น้ำฟ้าไม่ได้เสียใจหรือน้อยใจ ยินดีเสียด้วยซ้ำ ที่รู้ว่าแม่มีความสุข ส่วนน้ำฟ้าก็ไม่ได้ทุกข์ใจอะไร
คงเพราะเธอเป็นคนมองโลกในแง่ดี
อีกคนเงียบไปแป๊บ ก่อนเอียงคอตอบ
“ก็แค่จับเนื้อต้องตัวกันนิดหน่อย ไม่ได้ไป... สักหน่อย พี่จะคิดมากไปทำไมเนี่ย อีกอย่างผมน่ะ ไม่ยอมให้ใครมากอดจูบลูบคลำพี่หรอก!”
“ไม่เอาล่ะ ไม่อยากเป็นดารา อีกอย่างถ้าฉันไปกรุงเทพแล้วใครจะดูแลหนูนา”
“หนูนาสอบติดมอที่กรุงเทพนะ”
“...” น้ำฟ้าชะงักเท้าที่กำลังปั่นจักรยาน ก่อนเบรกกะทันหัน “นายรู้ได้ยังไง?”
“ถึงผมจะเกเร แต่ผมก็ไปเรียนบ้าง เป็นครั้งคราวนะ ทำไมเรื่องที่เพื่อนสอบติดที่ไหนจะไม่รู้”
“...อืม แต่ยังไงฉันก็ไม่สนเรื่องเป็นดารา”
“งั้นสนใจเป็นนางแบบไหมล่ะ” แบงค์เห็นรุ่นพี่คนสวย นมอึ๋ม สะโพกอวบ จะปฏิเสธ จึงพูดอีก
“ถ่ายชุดสาวออฟฟิศ ค่าตัว 8,000”
“...” น้ำฟ้าชะงัก แม้เธอไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงิน แต่ตัวเลขนั้นเยอะเหมือนกันนะ
“อืม แต่นายต้องจ่ายฉันก่อน 50%”
“ได้-เลย-ครับ” แบงค์เอ่ยเสียงนุ่มนวล ยื่นโทรศัพท์รุ่นใหม่ที่ซื้อมอเตอร์ไซค์ได้คันให้น้ำฟ้า
“ขอไลน์หน่อยครับ” แบงค์ยิ้มอ่อน “ถ้าพี่ไม่ให้ไลน์ผม แล้วเราจะติดต่อคุยงานกันยังไง หืม?”
น้ำฟ้าไม่มั่นใจเท่าไร แต่ก็ยอมให้ไลน์ไอ้เด็กที่ชอบมาตามตื๊อตนเองบ่อยๆ “ไม่หลอกฉันนะ?”
“สวยๆ อย่างพี่ ผมจะหลอกลงได้ไงครับ”
“อืมๆ เลิกตามฉันได้แล้ว”
“กลัวพ่อรู้เหรอ?”
แบงค์แซว เมื่อน้ำฟ้าทำหน้าดุ ซึ่งดูยังไงก็ไม่น่ากลัวสักนิดใส่ แบงค์ก็ยกมือขึ้น ทำท่ายอมแพ้
“ยอมแล้วครับพี่สุดสวย”
- Writer
