“นั้นผัวเอ็งเหรอเหมย...ไม่เจอตั้งนาน หล่อเหมือนเดิมเลยนะ” ยายของเหมยเอ่ย เหมยไม่มีพ่อแม่ เธออาศัยอยู่กับตายายตั้งแต่เด็ก
พอเธอแต่งงานก็ไปอยู่บ้านสามี ให้เงินเดือนตายายใช้เดือนละสองหมื่น ส่วนเงินค่าสินสอด
ตายายไม่ยอมรับไว้ เธอจึงคืนให้สามี แต่ขอให้เขาโอนให้ตายายใช้เดือนละสามหมื่น
ซึ่งวันนี้เธอตัดสินใจเลิกกับสามี แล้วพอมาเจอพวกเขา จึงเกิดความลังเลว่าคิดดีแล้วหรือ?
แต่เธอยังไม่ได้บอกเลิกเขานี่ แถมใบสมรสก็ยังอยู่ แบบนี้คิดเสียว่ามาพักผ่อนบ้านตายาย
“ไม่...”
“นี่ลูกเอ็งรึ?” ยายขัดเสียก่อน ดอกเหมยจึงยังไม่ได้บอกว่าไอ้คนตัวสูงข้างๆ คือลูกเลี้ยง
“ทำไมไม่เหมือนเอ็งเลย ตอนเอ็งเป็นเด็กตัวดำอย่างกับถ่าน และหัวหยิกๆ...แต่เด็กนี้สะอาดดีจัง” ยายมองเด็กน้อยด้วยความรู้สึกอยากอุ้ม
ทว่าเธอไม่แข็งแรงเลยกลัวจะทำหลุดมือ จึงได้แต่บีบแขนจ้ำม่ำ และหอมแก้มเหลนไปสองที
“ไปพักผ่อนเถอะ ห้องเอ็งข้าเก็บกวาดให้ทุ
