โครม!
หญิงหญิงตัวสั่นระริก แม้ล้อหน้ารถกระทบกับสีข้างรถหรู ทว่าท้องฟ้าก็ดันไม่เป็นใจ สายฟ้าฟาดผ่านเป็นเส้นสีขาวน่าหวาดเสียวบนท้องนภา
เธอจึงสั่นเทิ้มกว่าเดิม ราวกับลูกนกตัวน้อยตกจากกิ่งไม้ เผอิญหน้ากับสัตว์ป่านักล่า
โรมันเปิดประตูรถค้างไว้แล้วตรงเข้ามาลากเรือนร่างอรชรลงจากมอเตอร์ไซค์คันเก่า
“คุณจะฆ่าฉันเหรอคะ?”
“โทษที แต่ถ้าฉันจะฆ่าเธอจริงๆ ป่านนี้รถที่เธอขับก็คงจะล้มไปแล้ว” โรมันไม่สะทกสะท้าน
เลยว่าการที่จู่ๆ เขาเบี่ยงรถเข้ามาขวางเธอไว้นั้น มันอันตรายถึงชีวิต แม้เขาจะเว้นระยะห่างให้เธอได้เบรกก็ตาม แต่สุดท้ายก็เบรกไม่ทัน
สีข้างรถจากัวร์มีรอยขูดเล็กน้อย ส่วนรถเธอไร้รอยขีดข่วน เพราะปะทะกันไม่ได้รุนแรง
“ปล่อย!” เธอเอ่ยเสียงดุ ทว่าสั่นเทิ้ม ซึ่งน่าเจ็บใจที่โกรธเขาไม่หลง ทั้งที่โดนรังแกขนาดนี้
ความน้อยเนื้อต่ำใจตีตื้นเข้ามาในอก
“เธอจะไม่เอาสิ่งที่เห็นเมื่อกี้ไปบอกใครใช่ไหม” โรมันกระชาก
