รักร้ายของนายพายุ

ตอนที่ 10 พบกันอีกครั้ง

ตอนที่ 10  พบกันอีกครั้ง

อิงฟ้าในชุดทำงานสีครีม เธอแต่งหน้าอ่อนๆ อย่างบางเบา แม้เวลาจะผ่านไปถึง4ปี แต่ความน่ารักในวัย 21 ต้นๆ ของเธอไม่เปลี่ยนแปลง แม้ในตอนนี้เธออายุ 24 ปีแล้ว แต่กลับคงความสวยในแบบผู้ใหญ่มากยิ่งขึ้น

หลังฤดูหนาวในปีนั้นที่ผ่านพ้นไป พร้อมกับความทรงจำอันเจ็บปวด เธอทราบข่าวว่าเขาเดินทางไปเรียนต่ออเมริกา พร้อมๆ กับที่เธอเพิ่งรู้ว่าตัวเองตั้งครรภ์

ส่วนกิจเธอบอกเลิกคบกับเขา ตั้งแต่วันที่เธอเลิกกับพายุ และเธอตัดสินใจลาออกจากที่ทำงานพิเศษทั้งสองที่ทันที จนกระทั่งน้องสาวของเธอ ‘อิงดาว’ สอบติดมหาวิทยาลัยในกรุงเทพได้ ครอบครัวของเธอจึงได้พากันย้ายเข้ามาอยู่ที่กรุงเทพ อย่างน้อยก็เพื่อหลีกหนีปัญหาจากเพื่อนบ้านที่คอยจับกลุ่มนินทาว่าเธอท้องไม่มีพ่อ

อิงฟ้า ได้กำลังใจจากแม่ และน้องสาวที่น่ารักของเธอ ทำให้เธอผ่านพายุร้ายในชีวิตช่วงนั้นมาได้ ที่สำคัญคือเธอให้กำเนิด ‘สายฟ้า’ ลูกชายตัวน้อยที่สุดแสนจะน่ารัก เขาคือของขวัญอันมีค่า จากชายคนที่เธอเคยรักมาก

คนที่เป็นรักครั้งแรกและอาจจะเป็นรักครั้งเดียวในชีวิตของเธอ

อิงฟ้ายิ้มให้กับตัวเองหน้ากระจก ก่อนเดินมาหอมแก้มเจ้าลูกชายตัวน้อย

“หม่ามี้ไปทำงานแปปเดียวนะครับ คนเก่ง” เธอลูบหัวลูกชายอย่างอ่อนโยน ก่อนเอ่ยฝากให้แม่ของเธอช่วยดูแล

แม้ใจจริงจะไม่อยากห่างลูกชายเลยสักนิด แต่เพราะตอนนี้น้าสาวของเธอกำลังตกที่นั่งลำบาก ครั้นจะไม่ช่วยเหลือก็ดูจะใจร้ายจนเกินไป

—————————

อิงฟ้ายืนอยู่หน้าตึกของ Sky Group เธอรู้สึกว่ามันช่างใหญ่โตกว่าที่เธอคิดไว้มาก อยู่ดีๆ ต้องมาทำงานเป็นพนักงานบริษัท แม้จะเป็นแค่ชั่วคราวตามที่น้าสาวของเธอขอเอาไว้ไม่ตาม แต่ทว่า ในตอนนี้เธอก็อดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น จนต้องสูดลมหายใจเข้า เพื่อสร้างกำลังใจให้ตัวเองอีกครั้ง

อิงฟ้าเดินเข้าไป…

ในขณะเดียวกัน พนักงานนำข้อมูลประวัติส่วนตัวจากใบสมัครงาน ส่งมายื่นให้เขาภายในห้องทำงานของท่านประธานพายุ

“นี่ใบสมัครงานและเอกสารของพนักงานใหม่ที่จะมาเริ่มงานในตำแหน่งเลขานุการของท่านในวันนี้ค่ะ”

เขารับมันมา ก่อนวางลงไปข้างๆ อย่างไม่ใส่ใจ ไม่สนใจจะเปิดอ่านเลยด้วยซ้ำ ที่ผ่านมาต่อให้คัดคนคุณสมบัติดีเลิศมาแค่ไหน แต่ก็ไม่เคยทำให้เขาพึงพอใจได้เลยซักกะคน

หลังจากที่เมื่อวานโมโห จนไล่เลขานุการสาวดีกรีนักเรียนคนล่าสุดออก เขาถึงกับประกาศกร้าวว่าให้เอาใครที่ไหนก็ได้มาทำงาน ก็ครึ่งปี เขาไล่ออกไปแล้วตั้งห้าคน สัมภาษณ์กันจนเหนื่อย คัดคนที่คุณสมบัติครบถ้วนขนาดนี้ยังไม่เคยจะถูกใจ เพราะฉะนั้นตอนนี้จะเป็นใครก็ได้ ขอให้จบเลขานุการ!

อิงฟ้ามาถึงถูกเชิญ เพื่อให้เข้ามานั่งรออยู่ที่หน้าห้องท่านประธาน ในใจเธอยังคงเต้นตุ้มๆ ต่อมๆ มองเห็นน้าสาว ที่ยืนให้กำลังใจอยู่ไกลๆ จนเธอต้องแอบส่งสัญญาณชูสองนิ้วกลับไปให้ และตอนนี้ เธอพร้อมแล้ว

“คุณฟ้ารดา เชิญค่ะ” พนักงานเชิญเธอให้เข้าพบท่านประธาน

ในขณะนั้น เขายังนั่งก้มหน้าเซ็นเอกสารอยู่

“คุณฟ้ารดา มาแล้วค่ะ ท่านประธาน”

แต่ทว่า…

ทันทีที่อิงฟ้าเดินย่างก้าวเข้ามาหยุดยืนอยู่ภายในห้อง !

เธอพบเขา พายุ!!

อิงฟ้าถึงกับตัวชา ไม่กล้าแม้จะก้าวขาเข้าไปต่อ

สี่ปีกว่าที่ไม่เคยพบหรือทราบข่าวของเขาเลย ทำไมต้องมาพบกับเขาในเวลานี้

เช่นเดียวกับ พายุ ทันทีเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมาเห็นเธอ

ราวกับว่า…ภาพความทรงจำของทั้งคู่ตีกลับมาเริ่มใหม่ วนกลับมาซ้ำๆ ตั้งแต่ตอนที่รักกัน จนถึงวันที่เลิกรา

อิงฟ้าอยากจะหันหลังกลับในทันที แต่สองขามันก้าวไม่ออกเอาซะเลย

พนักงานไม่ทันสังเกตความผิดปกติของทั้งคู่ ได้แต่เชิญอิงฟ้ามานั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามเขา ก่อนขออนุญาตผละออกไป ทิ้งให้เขาและเธออยู่ภายในห้องเพียงลำพัง

เวลานี้ อิงฟ้าไม่อยากจะเงยหน้าขึ้นมามองเขาเลยสักนิด และไม่อยากพบกับสายตาคู่นั้น

ทว่า..หากเธอยอมเงยหน้ามองขึ้นมาเห็นเขาสักนิด จะเห็นแววตาเขาในตอนนี้ที่มองเธออย่างปวดร้าว..

“สบายดีไหมคะ” เธอตัดสินใจเอ่ยขึ้นเพื่อทำลายคราวเงียบ

“นี่เป็นประโยคที่ใช้ทักทายประธานบริษัทหรือครับ คุณฟ้ารดา” เขาเรียกชื่อเป็นทางการจนเธอสัมผัสได้ถึงความห่างเหินนี้ รู้เลยว่าน้ำเสียงแบบนี้เขายังคงโกรธอยู่

“ขอโทษค่ะ” เธอก้มหน้านิ่ง

พายุ หันไปเห็นใบสมัครงานและประวัติส่วนตัวของเธอ เขาอ่านมันไปเรื่อยๆ อย่างสนใจ จนสะดุดไปถึงคำว่า

มีบุตรแล้ว 1 คน อายุ 3 ปีกว่า เขาถึงกับขมวดคิ้ว

“มีลูกแล้วหรอ ลูกใคร” เขาพึมพำ ถ้านับเวลาแล้ว ก็เป็นช่วงที่เขาและเธอคบกัน หรือว่า….

“เป็นลูกคนรุ่นพี่ที่คณะค่ะ แต่เลิกกันไปแล้ว” เธอรีบพูดไปส่งๆ แบบนั้นเอง ไม่อยากให้เขารู้ว่า เธอมีลูกกับเขา

เพราะตั้งแต่วันนั้น กว่าที่เธอจะรู้ว่าตัวเองว่าตั้งท้อง เขาก็บินไปอเมริกาแล้ว

“งั้นหรอ” เขาพูดสั้นๆ ก่อนปิดแฟ้มข้อมูลเสียงดังจนเธอตกใจ

“ผมหวังว่าคุณจะทำงานให้ดี เรียนรู้ได้เร็ว จัดตารางนัดหมายการประชุมได้ไม่ผิดพลาด อ่อลืมไป เรื่องจัดตารางคุณคงถนัด!” น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความประชดประชัน

“ค่ะ” เธอตอบรับเบาๆ แม้ใจจริงตอนนี้อยากจะเลิกทำงานนี้เสียตั้งแต่วินาทีนี้ แต่หากตอนนี้เธอลุกขึ้น น้าสาวของเธอจะโดนเขาไล่ออกไหม สถานการณ์แบบนี้มันทำให้เธอลำบากใจมากจริงๆ

อิงฟ้าออกมาจากห้องเขา ไปยังโต๊ะทำงานของเลขาที่ว่างอยู่ เธอยังไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าตอนนี้ต้องเริ่มทำอะไรก่อน

เขามองเธอออกมาผ่านมูลี่ ก่อนกดรีโมทปิดมันลง

ทำไมผู้หญิงที่เขาไม่นึกอยากจะเจอต้องกลับมาเจออีกครั้ง แถมในตอนนี้ยังมีลูกติดกับรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัยอีก

ผู้หญิงคนนี้บังอาจมากที่ทำให้เขาเสียใจมาจนทุกวันนี้ เขาสัญญากับตัวเองจะทำให้เธอเสียใจมากกว่าที่เขาเคยเสียใจ

อิงฟ้ายังคงไม่รู้ชะตากรรมของตัวเองว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ

ที่ผ่านมา เธอก็โทษตัวเองอยู่ไม่น้อย รู้ตัวดีว่าตัวเองเป็นต้นเหตุให้เขาต้องเสียใจ เพราะเธอเองก็เสียใจไม่แพ้กัน

—————————-