ตอนที่ 12 ซุ่มซ่าม

1280 Words

ตอนที่ 12 ซุ่มซ่าม ได้เวลาที่อิงฟ้า ต้องเอกสารทั้งหมดนี่ไปให้เขาเซ็นต์ เธอต้องยกแฟ้มเสนอเซ็นต์เล่มหนาเกือบสิบเล่มตรงหน้านี้ไปให้เขา วันนี้เอกสารค่อนข้างเยอะ เธอจึงเอาสองมือที่โอบกอดแฟ้มเอาไว้อยู่ที่อก ประตูห้องปิดอยู่ อิงฟ้า จึงตั้งใจจะเอาไหล่ชนกับประตูให้เปิดแทน “ขออนุญาตค่ะ ท่านประธาน อุฟฟฟ ว้ายยยย” เขาเปิดประตูออกมาพอดี พอๆ กับที่อิงฟ้ากำลังจะเข้าไป จนทำให้เธอถลาล้ม แฟ้มที่กอดไว้เต็มสองมือหล่นเกลื่อนกระจายตกเต็มพื้น “โอยยย เจ็บ” อิงฟ้าพึมพำ รู้สึกเจ็บเพราะตัวเองล้มไปกระแทกกับ … แผงอกเขาเข้าจนเต็มแรง พอรู้สึกตัว เพิ่งพบว่าตอนนี้ตัวเธอไปพิงอยู่ตรงอกเขา “ซุ่มซ่าม” เสียงเขาบ่นพึมพำใกล้หูเธอ -จะกี่ปีผู้หญิงคนนี้ก็ยังซุ่มซ่ามเหมือนเดิม- อิงฟ้ารู้สึกตัวตกใจ เอาสองมือผลักเขาออกไป แต่เป็นตัวเธอเองที่หงาย ด้วยส้นสูงที่เธอไม่ได้สวมใส่มันมานานทำให้เธอถึงกับล้มลงไปกองอยู่ที่พื้น “โอ้ยยยยยยยย” ได้เรื่องแล้วอิงฟ้า รู้สึกตัวเองทำไมช่างทำเรื่องขายขี้หน้าต่อหน้าเขา “ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะท่านประธาน” ละล่ำละลักขอโทษเขา แต่กลับยันกายจะทำให้ตัวเองลุกขึ้นไม่ไหวข้อเท้าของเธอ น่าจะพลิก ก็เธอใส่ส้นสูงถึง 4 นิ้ว แถมล้มไปเต็มแรงอย่างนั้น “โอ้ย” อิงฟ้าอดที่จะร้องออกมาไม่ได้ เธอรู้สึกเจ็บตรงข้อเท้าที่พลิกอยู่ จนต้องกุมมันเอาไว้ -ทำงานวันแรกก็มาซุ่มซ่าม แถมยังต่อหน้าเขาแบบนี้อีก หน้าอายที่สุด- พายุเห็นสภาพเธอ ครั้นจะทำเฉยจนไม่ใส่เขาก็ไม่สามารถทำได้ อดไม่ได้ที่จะสงสาร จนต้องเข้าไปประคองเธอลุกขึ้น “ที่หลังก็ใส่คัชชูส้นเตี้ยๆ สิ จะใส่ส้นสูงทำไม” เขาบ่น สุดท้ายเขาก็ห้ามใจให้ไม่ห่วงเธอไม่ได้ สองมืออิงฟ้าจับอยู่บนแขนของเขาเพื่อพยุงตัว “อ่อ ค่ะ ค่ะ ขอบคุณค่ะ” อิงฟ้าก้มหน้า พอหันไปเห็นแฟ้มเสนอเซ็นต์ที่ตกไปจนเอกสารกระจายเกลื่อน เธอแทบช็อค อิงฟ้าถึงกับหน้าถอดสี รีบเอาตัวเองผละจากมือเขา ค่อยๆ เขย่งเท้า ก้มลงไปที่เอกสารทีละใบ ก็เอกสารปนกันซะแบบนี้ทำยังไงดีล่ะ คราวนี้อิงฟ้าเอ๋ย รองเท้าส้นสูงที่ทำให้อิงฟ้าสวมใส่อยู่ ทำให้เธอทรงตัวไม่ค่อยถนัด เขามองเธอเงียบไปอยู่ชั่วครู่ “จัดเอกสารให้เรียบร้อยก่อน อยู่ในนี้แล้วกัน เดี๋ยวผมมา” เขาเอ่ยเสียงเรียบ ก่อนเปิดประตูเดินออกไปทันที ไม่สนใจอิงฟ้าที่ตอนนี่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ อิงฟ้านั่งเรียงเอกสารเข้าที่อยู่โซฟาในห้องเขา ตั้งแต่บ่าย จนตอนนี้เกือบจะบ่ายสอง เขาหายไปเกือบชั่วโมง เขามีประชุมตอนบ่ายสอง ซึ่งเธอได้แจ้งตารางนัดหมายให้เขาไปแล้วเมื่อตอนสาย เขาเองก็รับทราบไปแล้ว แต่ตอนนี้เขาหายไปไหน จริงๆ เธอควรต้องรู้ทุกเรื่องของท่านประธาน แต่นี่เธอไม่รู้เรื่องสักนิดเลย ไม่ทันคิดอะไรได้อีก พายุก็ผลักประตูเข้ามา พร้อมกับถุงกระดาษ ใบใหญ่ ส่งให้เธอ “อะไรคะ” เธอรับมาอย่างงงๆ “รองเท้า เปลี่ยนมันซะ” เขาส่งให้ก่อนเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานโดยไม่พูดอะไรอีก อิงฟ้ารับมันมาเปิดดู ในกล่องรองเท้าเป็นคัชชูส้นเตี้ยสีเบจ เธอเผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว เขาซื้อรองเท้าไซส์พอดีกับเท้าเธอเลย เธอรีบจัดการเปลี่ยนรองเท้า เนื่องจากเป็นคัชชูส้นเตี้ย ทำให้อิงฟ้ารู้สึกสบายเท้าขึ้นมามาก “ขอบคุณนะคะพายุ ฟ้าใส่ได้พอดีเลย” เธอเผลอพูดชื่อเล่น และเรียกเขาแบบสนิทสนม โดยตัวเองไม่รู้ตัว พายุอึ้งไปนิดหน่อย แต่ก็ทำเป็นไม่สนใจ เอ่ยปากไล่เธอให้ออกไปทำงานต่อ “จัดเอกสารเสร็จหรือยัง เสร็จแล้วก็ออกไปได้ล่ะเตรียมเอกสารการประชุมให้พร้อมด้วย” อิงฟ้ายิ้ม เขาไม่ได้ใจร้ายกับเธออย่างที่คิด ค่อยๆ เดินกะเพลก เอาแฟ้มเสนอเซ็นต์ส่งให้เขา ก่อนขออนุญาตออกไป สายตาพายุ จับจ้องอยู่ที่ร่างบางนั้น แต่..ไม่มีใครรู้ว่าเขาคิดอะไร ---------------- หลังเลิกงาน อิงฟ้ารอจนพายุกลับออกไปจากบริษัทแล้ว เธอจึงมานั่งรอรถกลับที่ป้ายรถเมล์ แม้น้าต่ายจะคะยั้นคะยอว่าจะขับรถไปส่ง แต่เธอปฏิเสธเพราะบ้านอยู่กันคนละทาง และเธอก็นั่งรถเมล์แค่ต่อเดียวจึงไม่ได้ลำบากอะไร ไม่รู้เลยว่าขณะที่รอรถเมล์อยู่นั้น รถของพายุจอดอยู่ไม่ไกลออกไปที่พอจะสังเกตเห็นเธอ... อิงฟ้ากลับมาถึงบ้าน เธอรีบตรงเข้าไปล้างมือก่อนรีบมาอุ้มลูกชายสุดที่รักของเธอ โชคดีที่โรงเรียนอนุบาลอยู่ไม่ไกลจากบ้าน ทำให้แม่ของเธอไปรับส่งหลานตัวน้อยได้อย่างสะดวก “เหนื่อยไหมลูก” แม่ของอิงฟ้าถามด้วยความเป็นห่วง “ไม่เหนื่อยเลยค่ะ งานยังไม่มีมากเลยค่ะแม่ จริงๆ พี่คนเก่าเขาก็ทำเอาไว้ได้ดีมากอยู่แล้ว แล้วสายฟ้าละคะ ดื้อไหม” ว่าแล้วก็หันกลับไปหอมแก้มลูกชาย เจ้าชายน้อยของเธอที่เป็นเสมือนโลกทั้งใบของเธอ "ดื้อไหมครับคนดีของหม่ามี้" "ไม่จื้อ ครับ" ลูกชายก็หอมแก้มอิงฟ้าด้วยความคิดถึง เธอเองก็เช่นกัน "เป็นไงบ้างพี่ฟ้า ทำงานวันแรก" เสียงอิงดาวเดินลงมาจากชั้นสอง "อ้าวไหง วันนี้เราเลิกงานเร็วจังละดาว” อิงฟ้าอดแปลกใจไม่ได้ที่น้องสาวเลิกงานไวกว่าปกติ “วันนี้ไม่ค่อยมีงาน เลยเสร็จไวอ่าพี่ แล้วพี่ฟ้าล่ะ” “ก็ดีนะแค่ไปทำงานต่อจากคนเก่าไม่ค่อยมีอะไรมากเท่าไหร่" แม้จริงๆ จะอึดอัดใจอยู่บ้างที่ต้องเจอกับ พายุ อดีตคนรักเก่าแถมยังเป็นพ่อของเจ้าตัวเล็ก แต่เธอก็ไม่อยากบอกใครกลัวว่าจะทำให้ทุกคนเป็นห่วง "แม่บอกว่าพี่ทำงานที่ Sky Group หรอ" "อืมใช่ ทำไมหรอ" "ผู้ชายหล่อๆ คนนี้เป็นประธานพี่ด้วยหรือเปล่า" อิงดาวชี้รูปในไอแพด ซึ่งเป็นรูปถ่ายและประวัติของพายุ นักธุรกิจรุ่นใหม่ที่กลับมารับช่วงต่อกิจการของบิดาในเมืองไทย "ใช่ ถามทำไม" อดแปลกใจไม่ได้ที่อยู่ดีๆ น้องสาวมาถามถึงเขา "คือดาว อยากสัมภาษณ์เขาอะ พี่ช่วยดาวคุยให้หน่อยสิ ที่ช่องอยากทำสกู๊ปเรื่องของเขา แล้วดาวก็อาสาแล้วด้วย" อิงดาวตอนนี้เธอทำงานเป็นนักข่าวสายธุรกิจ และทันทีที่เธอเห็นรูปของพายุต้อนที่รับโปรเจคจากที่ทำงาน เธอหยิบรูปเขามาชื่นชมในความหล่อและเก่งของเขา จนต้องรีบอาสาขอสัมภาษณ์และทำข่าวของเขาเอง "จะดีหรอ" อิงฟ้ารู้สึกลำบากใจ “เขาจะยอมให้ใครเข้าพบเขาง่ายๆ ไหม” แม้จะอยากปฏิเสธแต่ก็อดไม่ได้ที่จะตกปากรับคำน้องสาว -----------------

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more