ศาสตร์รักนอกตำรา

ตอนที่ 20 สวยใสด้วยน้ำกาม

“ไฉฉือ ข้าว่าผิวพรรณเจ้าวันนี้มองดูแล้วผ่องใส่อย่างแปลกประหลาดเจ้าไปทำอะไรมากัน” ตาเฒ่าตงชิวกล่าวถามเมียของตนด้วยความแปลกใจไม่น้อย เช้าวันนี้นั้นตัวของนางมองดูแล้วสวยสง่าเป็นพิเศษ

“เจ้าบ้า เจ้าพูดอะไรของเจ้ากันตาเฒ่าตัวข้านั้นไม่ใช่สาวๆแล้ว” นางพูดออกมาด้วยความเขินอายเล็กน้อยมีไม่บ่อยครั้งนักที่เจ้าคนตายด้านผู้นี้จะกล่าวชมนาง

“ไม่ ไม่ตัวข้าพูดจริงๆนะ ตัวเจ้าในยามนี้ดูสวยสง่าขึ้น” ตาเฒ่าก็ยังคงยืนยันคำพูดเดิม

“เห้อ…ทำเป็นพูดดีไปเถอะตัวข้านั้นไม่มีอะไรที่จะมอบให้เจ้าหลอก” นางกล่าวออกมาอย่างไม่ใส่ใจ เกี่ยวกับคำพูดของผู้เป็นสามี เพราะคำพูดของมันผู้นี้นั้นแทบที่จะหาสาระไม่ได้เลย

“คุณเหลียงเจ้าคิดว่าเมียของข้าเป็นอย่างไรบ้างนางดูสวยขึ้นกว่าเมื่อวานไหม” ตาเฒ่าถามความคิดเห็นของชายหนุ่มเพื่อเป็นการยืนยันว่าตัวมันไม่ได้คิดไปเองแน่ๆ

“ท่านป้าเป็นหญิงสาวที่งดงามอยู่แล้ว” ชายหนุ่มตอบไปตามมารยาท แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุใดตัวของเขาในยามนี้นั้นหัวใจเต้นแรงอย่างแปลกประหลาด ยามที่พูดถึงเรื่องท่านป้า

“หนุ่มน้อยเจ้าก็เป็นไปกับตาเฒ่าผู้นี้ด้วยตัวข้านั้นอายุได้ 62 แล้วจะไปหาความงดงามจากที่ไหนอีก” นางพูดออกมาราวกับว่าไม่ได้คิดอะไรแต่ที่ไหนได้แท้ที่จริงแล้วตัวของนางในยามนี้นั้นกำลังดีใจจนเนื้อเต้น นางคาดหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเจ้าหนุ่มน้อยผู้นี้จะทำการขืนใจนางตัวของนางอยากจะแตะสัมผัสดุ้นของเขาแทบแย่

เมื่อออกเดินทางไปจ่ายตลาดไม่เพียงแต่ตาเฒ่าเท่านั้นที่กล่าวทักทายนางแต่ยังรวมไปถึงผู้คนภายในหมู่บ้านแห่งนี้อีกด้วยพวกมันต่างพากันพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าผิวพรรณของนางในยามนี้นั้นผ่องใสขึ้น

“อ้า…นี่มันเรื่องอะไรกันเนี้ย การที่ผิวพรรณของข้าผ่องใสเช่นนี้หรืออาจจะเป็นเพราะข้าแอบมีความสัมพันธ์กับเด็กหนุ่มใช่รึไม่” นางได้แต่แอบคิดภายในใจของตัวเอง หากเป็นเช่นนั้นจริงนางก็อยากจะได้น้ำของคุณเหลียงทุกๆวัน นางจะได้กลับมาขาวสวยอีกครั้ง ยามที่นางคิดถึงท่อนเอ็นของเขาทีไรที่ตรงกลางระหว่างขาของนางมันก็เปียกแฉะไปหมดแล้ว

ช่วงสายของวันคุณเหลียงเดินทางไปยังบ้านของลี่ถัง ถึงแม้ว่าคุณเหลียงจะไม่ค่อยรู้จักเส้นทางภายในหมู่บ้านแห่งนี้มากนักแต่เพียงแค่บอกจุดหมายปลายทางว่าตนเองต้องการที่จะไปบ้านของลี่ถังนั้นผู้คนต่างก็รู้จักและช่วยแนะนำทางให้เป็นอย่างดี ผู้คนภายในหมู่บ้านนั้นมีเพียงแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่จะเข้าร่วมมาเป็นทหารอาสาและเจ้าลี่ถังเองก็นับได้มาเป็นหนึ่งในนั้นนี่จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ผู้คนทั้งหมดภายในหมู่บ้านนั้นต่างก็รู้จักเขาเป็นอย่างดี ที่เบื้องหน้าของคุณเหลียงในยามนี้นั้นเป็นบ้านขนาดเล็กและพบว่ามีหญิงสาวคนนึงกำลังนั่งอยู่

“เอ่อ…ที่นี่ใช่บ้านของลี่ถังหรือไม่” คุณเหลียงกล่าวถามออกมาเพื่อความแน่ใจ หญิงสาวที่นั่งอยู่บริเวณหน้าบ้านค่อยๆมองมาที่ทางของคุณเหลียงอย่างช้าๆ

“ใช่ ที่นี่เป็นบ้านของลี่ถังสามีของข้าเองตัวท่านเป้นใครอย่างงั้นเหรอ” นางกล่าวถามชายหนุ่มด้วยความสงสัยเพราะนานมากแล้วจริงๆที่ไม่ได้มีแขกมาเยือนเช่นนี้

“ข้าเป็นเพื่อสนิทของเขาตอนเป็นทหารอาสาพวกเราร่วมรบด้วยกัน” เมื่อได้รับการแนะนำตัวจางคุณเหลียงทำให้สาวงามนางนี้ตัวของนางนั้นมีความตื่นเต้นยินดีเป็นอย่างมากเพราะนี่มันก็ผ่านไปหลายเดือนแล้วที่ตัวของนางนั้นไม่ได้ยินข่าวของผู้เป็นสามีนางเลย แต่ดูเหมือนว่าในตอนนี้ในที่สุดตัวของนางก็จะได้ยินข่าวแล้วนางจึงรีบชวนคุณเหลียงเข้ามาภายในบ้านของนางในทันที เพราะดูเหมือนว่าจะมีเรื่องที่จะต้องพูดคุยกันอยู่ไม่น้อย สภาพความเป็นอยู่ภายในบ้านหลังนี้นั้นดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยดีนักมันอยู่ในสภาพที่ใกล้พังเต็มที ดูเหมือนว่าตัวของนางนั้นจะพักอาศัยอยู่เพียงคนเดียวเท่านั้นส่วนท่านพ่อท่านแม่ของนางนั้นพักอยู่อีกที่หนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากที่นี่มากนักนี่เป็นบ้านของนางกับลี่ถังที่ได้สร้างขึ้น

ทางด้านของคุณเหลียงเองก็ได้เล่าเรื่องราวต่างๆมากมายเรื่องระหว่างเขาและสหายรักคนนี้แต่ก็มีบางเรื่องที่ตัวของเขานั้นไม่ได้เล่าว่าตัวของเจ้าลี่ถังนั้นตัวของมันไปแอบกินผู้ชายด้วยกันเองเกรงว่าภรรยาของมันนั้นจะรับไม่ได้ รวมไปถึงเรื่องที่ตัวของมันนั้นได้จากไปแล้วคุณเหลียงจึงค่อยๆเล่าออกมา

“นี่ตัวเขาจากไปแล้วอย่างงั้นเหรอ” นางกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียวที่แสดงถึงความเศร้าสร้อยไม่น้อย พร้อมทั้งนางจึงค่อยเอามือขึ้นไปลูบที่ท้องของนางดูเหมือนว่าตัวของนางนั้นจะต้องท้องลูกของเจ้าลี่ถังตัวของนางนั้นท้องได้ 6 เดือนแล้ว

“ตัวข้านั้นเสียใจด้วยจริงๆ นี่คือเงินค่าจ้างสำหรับเขาการที่ข้ามาที่นี่นั้นก็เพื่อที่จะมามอบเงินจำนวนนี้ให้กับท่าน” หลินเทียนหยิบเงินจำนวนหนึ่งให้กับฮูหยินของลี่ถัง

“ข้ามีนามว่า อุ่ยเหอ ท่านเชิญนอนพักที่นี่สักคืนเถอะ คืนนี้ข้าอยากจะเลี้ยงต้อนรับท่าน” ตัวของนางนั้นอยากที่จะเลี้ยงต้อนรับสหายรักของผู้เป็นสามี และผู้คนภายในหมู่บ้านแห่งนี้เองก็ไม่ค่อยชอบที่จะสอดรู้สอดเห็นเรื่องของชาวบ้านมากนักดังนั้นแล้วจึงไม่ต้องกลัวว่ามันจะเกิดเรื่องเสียหายเกิดขึ้น

“เอ่อ..ตกลง” คุณเหลียงเองก็ไม่ได้ตอบปฏิเสธ เพราะตัวของเขาเองนั้นก็ต้องการที่จะดูแลครอบครัวของสหายรักให้ดีที่สุด ทรัพย์สินเงินทองที่คุณเหลียงมอบให้กับฮูหยินของลี่ถังนั้นไม่ใช่เป็นจำนวนที่น้อยๆเลย อย่างน้อยสำหรับหมู่บ้านที่ห่างไกลความเจริญเช่นนี้คงจะกินอยู่ได้อย่างสบายไปอีกหลายปี

ฮูหยินของลี่ถังนั้นได้จัดเตรียมอาหารมากมายให้กับชายหนุ่มโดยที่ตัวของนางนั้นได้ตั้งใจอย่างสุดฝีมือ

“เป็นอย่างไรบ้างรสชาติถูกปากท่านรึไม่” นางกล่าวถามออกมาด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความอยากรู้อยากเห็น ผู้ที่จะได้เห็นมุมมองด้านนี้ของนางเห็นจะมีแต่เพียงผู้เป็นสามีของนางเท่านั้นบัดนี้ตัวของนางได้ตั้งท้องลูกของเขา 6 เดือนแล้ว แต่ช่างเป็นเรื่องที่น่าเสียดายที่ตัวของเขานั้นอายุสั้นเกินไปหน่อย

“อร่อยมาก เจ้าสามารถเปิดร้านอาหารได้อย่างสบายๆ” ฝีมือรสชาติในการทำอาหารนั้นไม่ธรรมดาจริงๆตัวของชายหนุ่มนั้นถึงกับกล่าวชมเชยนางอย่างไม่ขาดปาก คนทั้งสองต่างพากันพูดคุยกันเป็นเวลานานท้องฟ้าดูเหมือนว่าจะเริ่มมืดลงแล้วนางจึงค่อยๆปิดหน้าต่างจึงเหลือแต่แสงไฟจากดวงตะเกียงภายในห้องคนทั้งสองยังคงพูดคุยกันต่อ แม้ว่าพวกเขาจะพูดคุยกันมาหลายชั่วโมงแล้ว ทางด้านตัวของคุณเหลียงนั้นไม่ได้รู้ตัวเลยว่าตลอดเวลาที่ตัวของเขากำลังให้ความสำคัญกับอาหารนั้น สาวท้อง 6 เดือนนางนี้กำลังแอบจ้องมองที่ตรงกลางระหว่างขาของเขาอยู่ราวกับว่าตัวของนางในยามนี้กำลังที่จะต้องการมันเป็นอย่างมากหลังจากที่ไม่ได้แตะสัมผัสมานาน