มัจจุราชแดนเถื่อน

บทที่7.ประชด(หมาบ้า)

“เมื่อคืน...” ชายหนุ่มทำท่าเหมือนจะพูดบางอย่าง แต่เมื่อจรสจันทร์ถลึงตาใส่ เขาจึงหยุดพูดไปดื้อๆ

“เมื่อคืนอะไรเกอร์เตส เรย่าคอยฟังอยู่ จู่ๆ ก็หยุดพูดไปเสียงั้น” เรย่ากระเง้ากระงอด หล่อนสะบัดสะบิ้งเกินงาม ทำทีท่ายั่วเย้าหวังให้ชายหนุ่มนึกชอบ

“เปล่า...ไม่มีอะไรหรอก... ฉันก็แค่ฝันไป ว่ าได้พบเจอกับแม่มดเจ้าเสน่ห์ หล่อนมาหลอกล่อ ยั่วเย้าฉันอยู่เกือบทั้งคืน จนหมดแรงอยู่ตอนนี้ไง กำลังคิดอยู่ว่าถ้าคืนนี้แม่มดร้ายคนเดิมกลับมาอีกครั้ง ฉันจะจัดการอย่างไรกับแม่มดตนนั้นดี คงจะมีความสุขเหมือนเมื่อคืน ก็หล่อนน่ะ น่ารักน่าใคร่ เนื้อตัวหอมกรุ่น หอมไปหมดทั้งตัว”เกอร์เตสรำพึงทำท่าทางเหมือนกำลังฝันค้าง สายตาของเขาพุ่งตรงไปยังจรสจันทร์ ขณะรำพันถึงความฝัน จนหญิงสาวรู้สึกปรี๊ดแตก!! เขาจงใจพูดกระทบ เธอจึงสะบัดตัวหนีจากไปพร้อมกับขุ่นเคือง โดยมีสายตาฉ่ำเยิ้มของเกอร์เตสมองตามบั้นท้ายกลมกลึงไป จนจรสจันทร์ลับสายตา

“ชิ!” เรย่ากัดฟัน สะบัดค้อนใส่ชายหนุ่ม หล่อนมองตามสายตาเขาไป จึงเห็นว่าสิ่งที่เกอร์เตสกำลังสนใจ คือแม่คนงานสาวคนใหม่นั่นเอง

ไข่ลวกหลายใบถูกกระแทกใส่แก้วพร้อมทั้งโรยพริกไทยจนทั่ว เหยาะซอสนิดหน่อยพอให้หอม เรย่ายื่เลื่อนจานให้เกอร์เตสอย่างเอาใจ

“เรย่าจัดการให้แล้วค่ะ เชิญคุณทานตามสบาย” เกอร์เตสยิ้มเฉยชา เขามองแก้วใส่ไข่ลวก ของกินบำรุงร่างกาย เพื่อรอเวลากลางคืน ชายหนุ่มคิดจะย่องเข้าหาสาว เมื่อหล่อนไม่สนใจ เกอร์เตสกะจะฟัดจรสจันทร์ให้หนำใจจนหล่อนหมดแรงทีเดียว หล่อนจะได้ไม่กล้ามาทำท่าลำพองใส่เขาเหมือนกับตอนนี้

จรสจันทร์กระแทกกระทั้นจานใบใหญ่กับตะกร้าที่เก็บ ก่อนจะยกออกไปวางตามจุด ให้คนงานมาหยิบไปใช้ในเวลาอาหารกลางวัน เหมืองกัลตาโวเลี้ยงอาหารคนงานสองมื้อ คือมื้อเช้ากับกลางวัน มื้อเย็นคนงานทำกินกันเองภายในครอบครัว ตามบ้านพักที่ปลูกไว้ให้อยู่ ภายในเหมืองแร่ คนโสดส่วนใหญ่จะอยู่ห้องแถวที่เกอร์เตสปลูกไว้ให้ พอมีครอบครัวก็ต้องย้ายออก หาบ้านพักในเหมืองหรือปลูกสร้างใหม่ แต่ต้องขออนุญาตจากเกอร์เตสเสียก่อน หรือแจ้งให้หัวหน้าคนงานรับรู้ คนงานส่วนมากมีถิ่นฐานบ้านเกิดในเม็กซิโก จะมีบ้างที่ย้ายมาจากดินแดนใกล้ๆ แต่ไม่มีใครมาไกลเหมือนกับจรสจันทร์และราเชษฐที่ข้ามน้ำข้ามทะเลมาไกลยังประเทศเม็กซิโก

แววตาเศร้าๆ เหลือบมองเกอร์เตสเป็นระยะ ทั้งฉุนทั้งแค้นใจ แต่ต้องพยามเก็บงำเอาไว้ กลัวจะอับอายคนอื่น เมื่อมันเป็นความสัมพันธ์ชั่วคืนที่เป็นความลับระหว่างกันและกัน เกอร์เตสละเลียดกินอาหารเช้าช้าๆ จนเรย่ารอไม่ไหว เมื่อถึงเวลาทำงาน หล่อนจึงขอตัวไปทำงาน แต่ก็ยืดอกอวนคนงานคนอื่น คงคุยเขื่องไปได้อีกหลายวัน ขณะเดินผ่านจรสจันทร์ หล่อนจึงไม่วายแอบเบ้ปากใส่ แม่สาวตรงหน้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ หล่อนทำงานต่ำต้อยเป็นแค่ลูกมือในครัว แค่เด็กล้างจาน ที่กลิ่นตัวไม่ตากอะไรกับขยะไม่ใช่พนักงานประจำเหมืองที่มีโอกาสได้แต่งตัวสวยๆ เหมือนตัวเอง แม้ตำแหน่งจะไม่ได้ใหญ่โต แต่ก็ดีกว่าพนักงานชั้นล่างที่ใช้แรงกายแลกเศษเงิน ก้มหน้าอยู่น่าเตาไฟกับฟองน้ำล้างจานไม่มีโอกาสแต่งตัวสวยงามอยู่ในเสื้อผ้าเก่าๆ ปอนๆ เช่นนี้

“อย่าหวังสูงไปนักล่ะ เกอร์เตสไม่มองหล่อนให้เสียสายตาหรอกยะ อย่างหล่อนน่ะ แค่คนงานในเหมืองก็น่าจะพอ อย่าได้หวังสูง มายุ่งกับคนของฉัน รู้ไว้ด้วย ฉันกับเกอร์เตสเป็นอะไรกันมากกว่าที่ทุกคนรู้” เรย่าโฉบเข้าไปใกล้ หล่อนกระซิบบอกจรสจันทร์เหมือนหวังดี แสยะยิ้ม และไม่วายดูแคลนจรสจันทร์ ก่อนจะจากไปทิ้งไว้แค่กลิ่นน้ำหอมฉุนๆ ที่ลอยฟุ้งอยู่ในอากาศ

จรสจันทร์ชะงักฟัง ก่อนจะทำงานต่อไปเธอไม่ใส่ใจเสียงแดกดันนั้นหรอก ระหว่างเขากับเธอ ก็ไม่ใช่อย่างที่คนอื่นคิดเหมือนกัน เธอแค่ของเล่นใหม่สด ต่อไปชายผู้นั้นก็คงลืม เมื่อมีสาวคนใหม่ๆ แวะมาให้เขาเชยชมหญิงสาวถอนใจ ก้มเก็บจานชามที่ใช้แล้วกลับไปล้างทำความสะอาด ตามหน้าที่ หมดความสนใจจากเกอร์เตส เมื่อเจ็บจุกจากคำพูดกระทบของเรย่าสาวสวยประจำเหมือง

“ยัยบ้า...ไม่สนใจฉันเลยนะ คอยดูคืนนี้เถอะน่า” เกอร์เตสทั้งฉุนทั้งขำ เมื่อเผลอตัวมองเด็กสาวบ่อยๆ สีหน้าของจรสจันทร์ไม่ดีขึ้น แววตาของหล่อนมีร่องรอยวิตกกังวลจนมองเห็นได้อย่างชัดเจน ชายหนุ่มเผลอมองตามทุกอิริยาบถที่จรสจันทร์แสดงออก โดยไม่รู้ว่าตกอยู่ใต้การสังเกตของพีลา ที่จับตามองทั้งเจ้านายและเด็กในความปกครอง แววตาผู้สูงวัยเคร่งเครียด เมื่อเดาท่าทีของเจ้านายตัวเองกับจรสจันทร์ได้ นางจึงนึกเวทนาจรสจันทร์อยู่ในใจ เพราะหากเกอร์เตสหมดความสนใจ ชายหนุ่มจะไม่แยแสสักนิด

“หนูรส ไปพลาดท่าให้เจ้านายตอนไหนกันล่ะ ทำไมพีลาไม่ ช่างน่าสงสารเหลือเกิน คุณก็ทำเกินไปนะ เด็กสาวๆ ก็ไม่เว้น ย่องมาจัดการหนูรสตอนไหนกันนะนี่” พีลาท้าวสะเอวบ่นเกอร์เตส เมื่อประเมินสถานการณ์แล้วว่าจรสจันทร์น่าจะถูกเจ้านายฟาดเรียบ เมื่อแววตาฉ่ำวาวมองตามเด็กสาวเกือบจะตลอดเวลา ร่างอวบอ้วนเดินอาดๆ เข้าไปกระแทกเสียงใส่เจ้านายอย่างแง่งอน นางบ่นว่าตามประสาคนสนิทสนม กันมาแต่เยาว์วัยเมื่อพีลาเห็นเกอร์เตสมาตั้งแต่เป็นเด็ก จนเขาเติบใหญ่เหมือนทุกวันนี้

“คุณ…ทำกับหนูรสแบบนั้นทำไมคะ ปล่อยเด็กมันไปดีเถอะน่า นึกว่าทำบุญให้กับคนต่างถิ่น แปลกที่แปลกทาง”

“หืม…พีลาหมายถึงอะไรกันล่ะ ฉันไม่เห็นจะเข้าใจ”

“อย่ามาทำเป็นไก๋เลยคุณ พีลามองตาคุณก็รู้แล้ว ล้วงตับไตไส้พุงของหนูรสกินจนอิ่มแปล้แล้วซินะ ถึงได้ตามมานั่งมองจนตาหวานฉ่ำแบบนี้ หนูรสยังเป็นเด็กอยู่เลย ยังไม่20เต็มเลยนะคุณ อ่อนกว่าคุณเยอะ”

“โอ้ย…ไปกันใหญ่แล้วพีลา เหลวไหล... พูดดังไปได้ ใครมาได้ยินคนของพีลานั่นล่ะจะเสียหาย ฉันไปทำงานดีกว่าอิ่มตื้อเลยนะนี่ เดี๋ยวเที่ยงๆ จะแวะมาใหม่ กลางวันพีลาทำอะไรเลี้ยงคนงานล่ะ ฉันจะได้มาฝากท้องอีกซักมื้อ” เกอร์เตสเปลี่ยนเรื่องพูด เขากล่าวหยอกเย้าเรื่องอาหารการกิน จนสาวใหญ่ส่ายหน้าอย่างเอือมระอา

“ตามใจคุณเถอะค่ะ คุณเป็นเจ้าของที่นี่ อยากจะทำอะไรที่ไหนก็ได้ แต่พีลาขอร้องล่ะ ปล่อยหนูรสไปเถอะ แค่นี้ก็น่าสงสารจะแย่ ถูกหลอกมาไกล แถมที่นี่ก็มีแต่ผู้ชายเถื่อนๆ ให้ต้องคอยระวัง ช่างน่าสงสารเสียจริง”พีลาว่ากระทบจนหนุ่มเจ้าของเหมืองสะดุ้ง เขาลุกขึ้นยืน เดินหนีไปทำงานดื้อๆ ก่อนที่สาวใหญ่จะร่ายยาวไม่รู้จบ

“ปล่อยได้ไงพีลา ก็หนูรสของพีลานะทั้งหอมทั้งหวาน ชิมครั้งเดียวยังติดใจ จนอยากจะชิมอีกหลายๆ ครั้ง หนูรสของพีลานั่นล่ะเล่นตัวดีนัก ฉันมันคนหน้าด้าน มาทำเมินฉัน ฉันไม่ทนหรอก จะจัดการให้ครางทั้งคืนเลย” เกอร์เตสบ่นพึม เมื่อจรสจันทร์ทำเฉยใส่ หล่อนให้ความสำคัญกับเขา น้อยกว่าคนงานชาย ไม่เหลียวแลยังพอว่า แต่ท่าทางเมินเฉยนี่ เกอร์เตสไม่ไหวจะทน เขาเป็นผัว เป็นผู้ชายที่หล่อนนอนกอดมาทั้งคืน พอตื่นเช้ามาทำเมินแบบนี้ มันเสียศักดิ์ศรี...

จรสจันทร์เก็บงานตรงหน้าจนเรียบร้อย เธอเทน้ำยาล้างจานทิ้ง เก็บกวาดครัวจนสะอาดเอี่ยม และยืนสำรวจพื้นที่ทำงานจนทั่ว จึงล้างมือให้สะอาด เตรียมตัวกลับไปพักผ่อนที่บ้านพักของพีลา จรสจันทร์ก้มหน้าเดินกลับที่พัก เธออยากจะทอดกายนอนหลับจะแย่ เมื่อร่างกายอ่อนเพลียจนแทบจะล้มพับไปหลายครั้ง แข้งขาอ่อนแรงแทบจะไม่มีแรงที่จะยืนด้วยซ้ำ

หญิงสาวหิ้วถังน้ำกับตะกร้าใส่เสื้อผ้าใช้แล้ว เดินไปทางลำธารด้านหลังเหมือง สถานที่สำหรับซักผ้าในแหล่งน้ำธรรมชาติ สายน้ำเย็นฉ่ำภูมิทัศน์ร่มรื่น กับสายลมเย็นสดชื่นพาให้อยากหลับซักงีบ เมื่อความง่วงงุนย่างกรายเข้ามาหา เธอเอื้อมมือวักน้ำเย็นๆ ลูบไปตามเนื้อตัว ปลุกสติที่ใกล้จะหลับให้ฟื้นคืนมา เมื่อยังมีภารกิจอีกมากที่ต้องทำ เด็กสาวคิดถึงช่วงเที่ยงวันก่อน วันที่ราเชษฐแวะเข้ามาหา เพื่อรับของที่จรสจันทร์จะฝากไปให้บิดาทางประเทศไทย