จรสจันทร์เก็บล้างทำความสะอาดเครื่องครัวจนเสร็จเรียบร้อย เธอสำรวจรอบครัวครั้งสุดท้าย ก่อนจะปิดโรงครัวให้แน่นหนา และเดินกลับบ้านพักของพีลาในบริเวณบ้านหลังใหญ่ของเกอร์เตส หญิงสาวลัดเลาะไปตามแนวร่มไม้ หลบแสงแดดจัดจ้าจนกระทั่งถึงตัวบ้านพัก สาวใหญ่ร่างอวบนอนเอนกายพักสายตาอยู่ใต้ต้นไม้หน้าบ้านพักถามเสียงกลั้วหัวเราะ
“หนูรส…วันนี้จะไปไหนหรือเปล่าจ้ะ”
จรสจันทร์กระอึกกระอัก เธอเม้มเรียวปากแน่น วุ่นวายใจไม่กล้าโกหกพีลา เมื่อสาวใหญ่เมตตาเอื้อเอ็นดูประหนึ่งญาติสนิท
“เอ่อ…รส…”
“ไปเถอะน่า นานๆ จะได้พักเสียที พีลาเตรียมอาหารมื้อเย็นไว้ให้ อยู่ในตะกร้านั่นไง อย่ากลับให้มันดึกนัก หนทางมืดๆ มันอันตราย” สาวใหญ่บอกเสียงเรียบ แววตาระยิบระยับเพราะรู้ทัน
จรสจันทร์อายแทบจะแทรกแผ่นดินหนี เมื่อพีลารู้ว่าเธอจะไปไหน ไปกับใคร จึงรู้สึกเอียงอายสายตาผู้แก่วัยกว่า เธอรีบหนีเข้าห้องนอนของตัวเอง โดยไม่ลืมฉวยตะกร้าใส่
