บทที่16.คนป่วยขี้อ้อน

1550 Words

“มีทางอื่นอีกไหมที่จะหนีออกนอกเหมืองโดยไม่ผ่านตรงนั้น” ชายหน้าเหี้ยมชี้มือไปยังที่โล่งแจ้งตรงหน้า ทางรอดทางเดียวที่มีอยู่ หลังจากหนีจนมุมมาอยู่ตรงนี้ มันซุกหลบใต้เงาไม้ใหญ่ แต่ก็ไม่ปลอดภัยจริงๆ ถ้ายังอยู่ตรงนี้จนพระอาทิตย์โผล่พ้นขอบฟ้าขึ้นมา ที่หลบซ่อนตัวก็จะไม่ใช่ความลับอีกต่อไป อลันโซ่ส่ายหน้าตื่นกลัวจนฉี่เล็ด จนหนทางที่จะค้นหาทางเอาตัวรอด เมื่อวางแผนแค่ปล้นสะดมไม่ได้คิดถึงทางหนีทีไล่ “ชิปหาย!” เสียงสบถกับแววตาจัดจ้าที่มองตรงมาทำให้อลันโซ่ตัวสั่นเทา ปัง!!! มัจจุราชในมือของมันส่องกลางหน้าผากจนเป็นรูกลวง เมื่อชายหน้าเหี้ยมปลิดชีวิตหนอนตัวดีโดยไม่เหลือให้ถึงมือนายเหมืองใหญ่ เมื่อมันคือตัวถ่วงชั้นดี ที่อาจจะทำให้มันจบชีวิตอยู่ที่เม็กซิโกได้ง่ายๆ ร่างไร้วิญญาณของอลันโซ่นอนตาเหลือกโพลง มันไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำว่าจะต้องตาย ด้วยน้ำมือของคนกันเอง ชายหน้าเหี้ยมทิ้งร่างไร้วิญญาณของอลันโซ่ไว้ ค่อยๆ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD