“ไงคุณเป็นไงมั้ง...กระสุนฝังในไหม?” กาเซียถามราเชษฐหนุ่มไทยเมื่อชายหนุ่มเดินเข้าไปหา
“เปล่า...ไม่ได้ฝังใน แฉลบออกไปด้านข้าง แต่โวยวายฉิบหายเลย นี่สั่งให้มาหาพีลา ขอคนทำแผลให้หน่อย ไม่ยอมให้ผู้ชายทำ ขอสวยๆ ตัวหอมๆ” ราเชษฐแอบนินทาเจ้านาย หลังเหตุการณ์เลวร้ายคลี่คลายไปจนหมด
“ไปบอกพีลาข้างในนู้น คนทำแผลคงกำลังรอฟังข่าวอยู่หรอกเห็นหน้าซีดหน้าเซียวเหมือนกัน ตั้งแต่ข่าวคุณถูกยิงแพร่กระจายมา”กาเซียรู้ทันความคิดเจ้านาย คนทำแผลถูกใจน่าจะอยู่ไม่ไกลจากโรงครัว
“แล้วพี่กาเซียจะไปไหนล่ะ หอบอะไรไปเยอะแยะ” ราเชษฐถามความสงสัยผุดขึ้นกลางใจ เมื่อคนสนิทนายเหมืองหอบหิ้วปิ่นโตเถาใหญ่ที่บรรจุอาหารเต็มล้นเหมือนจะเอาไปให้ใครสักคน
“เอาข้าวไปให้ไอ้หมอนั่นกินว่ะ ถ้าจะหิวโซ...คุณเขาให้เก็บเอาไว้ก่อน ไม่ได้เป่ามันด้วยลูกปืน เหมือนมันจะมีอะไรดีๆ มาเสนอ”
“ผมไปหาพีลาดีกว่าครับ เดี๋ยวนายจะโมโห” ราเชษฐกล่าวกลั้วเสียงหัว
