When Destiny Plays the Game

Chapter 1-Weird Encounter

[SANDY]

“Mish Shandy, ingat ho sha pag-uwi.”

"Ingat din kayo. Deretso uwi na, wag na pupunta sa kung saan pa." Kumaway pa sila ng minsan bago tuluyang maglakad palayo sa kung saan ako nakatayo. Natatawa na lang ako dahil halos gegewang gewang na sila sa paglalakad dahil sa kalasingan.

"Miss Sandy, ingat po kayo. Huwag niyo na po alalahanin yung dalawang 'yon, ako na po mag-uuwi sa kanila." Paalam pa ni Nica sa akin ng nakangiti bago tuluyang sumunod sa mga kasama niyang nauna nang maglakad. The three of them worked under me as my employees in the café that was established not too long ago. One of them had his birthday celebrated so I volunteered to treat them to dinner pero nag-end up iyong dalawa na lasing. They enjoyed it too much na ikinatutuwa ko naman dahil minsan ko lang naman sila mai-treat in a meal. Good thing hindi ako umiinom dahil magdadrive pa ako pauwi.

After nilang umalis ay dumiretso na din ako sa parking to drive and get home. While walking towards the parking, my phone suddenly rang na kaagad kong kinuha and I saw my oh-so-lovable besties name at the caller's ID.

"Asan ka?"

[Huh? Ako dapat magtatanong niyan e.] she asked in between sobs. Napabuntong hininga ako dahil alam ko na saan pupunta ang dramang 'to.

"Hintayin mo ako, papunta na ako." And then I ended the call. Mabuti na lang at naka-stay lang siya sa bahay nila. Pag nasa labas kasi kami, sobra siya magkalat. I mean, she becomes so wasted when she's drank. Nang maibaba ko ang tawag ay mabilis akong napalingon dahil feeling ko may tumatawag sa akin sa likuran kahit hindi naman name ko ang tinatawag niya.

"Miss," at hindi nga ako nagkamali dahil may lalaking papalapit sa akin at may iniaabot.

"Nahulog mo kanina, may kausap ka kasi kanina kaya hindi ko ma-call out ang attention mo." Napatingin ako sa kamay niya at nakita kong hawak niya yung wallet ko.

Ohh. Maybe nalaglag ko nung sinagot ko yung tawag kanina. Mabilis ko namang kinuha ang wallet ko sa kamay niya at nagpasalamat. Nandito kasi yung mga cards and ID ko nakalagay. Napakaburara kasi Sandy e.

When I'm about to turn-around and leave, he suddenly said something that made me scoff.

"Nagkita na ba tayo before? You seemed quite familiar." His curious look make it believable to vulnerable girls who would fall for malicious guys like him. Mga lalaki talaga. Pag may gustong makuhang babae, gagawa ng paraan just to make a move on them. May trust issues beh?

"Sorry but I'm not interested. Thanks for picking up my wallet. Goodbye then," hindi ko na siya hinintay makapagsalita at umalis na ako ng mabilis. Nakahinga ako ng maluwag nung makapasok na ako sa loob ng sasakyan. Yung kaba ko, parang lalabas na yung puso ko sa lakas ng kabog. Familiar my ass. He's just trying to flirt, wag ako.

Come to think of it, did any guy approach me before to flirt with me? Parang wala pa, pero bakit ba. Assuming na kung assuming. Hindi man ako pansinin at kagandahan, babae pa din ako noh. E ba't ka defensive, Sandy?

Anyway, enough of these nonsense. Umalis na ako sa parking and drove fast to go to my besties place. Mabilis lang akong nakarating dahil malapit lang siya sa pinanggalingan ko.

"He cheated on me!" She exclaimed. As if her boyfriend really cheated on her. Lumagok pa siya ng isang shot ng iniinom niyang alak bago ngumawa sa harap ko.

"Bakit ganon sila. Kung kelan sobra sobra na akong nag-invest ng feelings for them at gumastos ng sobra for them, dun sila aaming they're dating someone." Saktong ngumanga siya ay sinalpakan ko ng chips ang bibig niya nang hindi na siya makangawa. Pero yung hagulgol beh, kala mo naubusan na ng lalaki sa mundo.

"Sinabi ko naman sa'yo, don't invest too much on people who don't even know you. Maghanap ka ng totoong tao." Panenermon ko sa kanya. Paano ba naman, yung isang actor na crush na crush niya at kine-claim niyang boyfriend niya, nag-announce bigla na may dine-date na. Kaya umaakto siyang parang niloko siya. Napapa-iling na lang ako dahil sa inaakto niya.

"Totoong tao naman siya, unreachable nga lang." tapos ngumuso niya at tipong parang maiiyak na naman.

"Maghanap ka ng pwedeng maging boyfriend na reachable. Okay lang naman magkagusto sa mga actors, but don't invest too much feelings na parang boyfriend mo na talaga." Nakatingin lang siya sa akin na nakanguso at paiyak na mga mata. Tumungga pa siya ng isang shot tapos ngumiti siya sa akin na parang baliw. After that, she just fainted in front of me. Napa-facepalm na lang ako at napapa-iling sa kaibigan kong broken-hearted as a fangirl. This is the downside of becoming a fangirl. You need to be ready if the celebrity you admire the most, gets a legit lovelife in real life.

Kinuha ko lang yung kumot niya at unan sa kanyang kama at iniligay sa may carpeted floor ng kanyang kwarto. Dun ko na lang siya inihiga para komportable ang tulog niya kahit pano. Tiningnan ko ang wrist watch ko at halos magulantang ako nang makita kung anong oras na. It's already four in the morning. Gosh! I need to open the café at six. Mukhang wala na namang tulugan 'to. Uuwi lang ako just to change and get back to work.