“Graduates, this year’s Summa c*m Laude—Amaraiah Reyes.”
Tumayo ako. Ramdam ko ang kaba sa ilalim ng balat, pero mas malakas ang t***k ng kumpiyansa sa dibdib ko. The announcer’s voice echoed through a ringing silence. My palms were cold, pero mainit ang puso ko—filled with a joy so fierce it almost hurt.
Umalingawngaw ang palakpakan habang naglakad ako papunta sa stage. Suot ang toga at sash, dama ko ang bigat at gaan ng lahat ng pinagdaanan ko para makarating dito.
Pagharap ko sa podium, the audience blurred into a sea of strangers—maliban sa dalawang mukha. Una kong hinanap sina Nanay at Tatay. Nasa ikatlong row sila. Si Nanay, nakangiti habang may luha sa gilid ng kanyang mata. Si Tatay, hawak ang luma niyang camera, halos hindi kumukurap, parang takot na may mamiss na sandali.
Hum
