1. คืนนั้น
430 Words
อ๊อก!
แคล้กๆๆ
“ฉันไม่ชอบให้มันเลอะเทอะ กลืนลงไป”
อึ๊ก!
“ดี! ร้อนเงินใช่ไหม ฉันจะให้พิเศษถ้าเธอทำได้ถูกใจฉัน”
เรียวนิ้วยาวสวยกำลังเกลี่ยกลึงลูบไล้ริมฝีปากบางราวกับปีกนกที่ไม่ได้ยกยิ้ม
แววตาพึงพอใจฉายชัดจากคนร่างสูงก้มมองคนตัวเล็กในขณะที่เธอนั่งคุกเข่าพยายามสูดลมหายใจเข้าปอดอยู่ตรงหน้า
ฝ่ามือนั้นเชยคางเธอไว้แล้วเช็ดคราบน้ำที่เอ่อล้นออกมาก่อนปิดปากนั้นแล้วเอ่ยขึ้น
“กลืนลงไปซะ!”
Peep Peep Peep
“ใบบัว! ตื่นแล้วเหรอลูก” กิจวัตรประจำของคุณแม่ยังสาวที่ต้องวุ่นวายแต่เช้าจนถึงเย็น
สาวร่างเล็กวัยเพิ่งจะเบญจเพสรีบพลิกตะแคงตัวไปอีกฝั่งหวังว่าจะเห็นอีกชีวิตนอนอยู่ด้วยหรือไม่
“พ่อบาสล่ะคะ”
...
เด็กหญิงส่ายหน้าเป็นคำตอบให้ผู้เป็นแม่
“จิ๊! เอาอีกแล้วนะพี่บาส”
...
“โบว์ก็บอกพี่ล่วงหน้าแล้วไง”
...
“โบว์เลื่อนเขาไม่ได้ แค่นี้นะ! ห้าโมงเย็นอย่าลืมมารับใบบัว”
เด็กหญิงวัยก่อนเกณฑ์จะอยู่ในสถานอนุบาลเด็กเล็กจนถึงแค่เวลา 17.00 น.
ปกติโบว์จะจ้างพี่เลี้ยงดูแลต่ออีกหนึ่งชั่วโมงเพราะเวลางานของพนักงานประจำก็จะเลิกเวลานั้นเช่นกัน
สถานอนุบาล
“แม่โบว์!”
“รอนานไหมคะคนเก่ง”
...
เด็กหญิงตัวเล็กฉีกยิ้มสดใสเป็นคำตอบ
สุดท้ายเธอนี้แหละก็ต้องเป็นคนมารับใบบัว เพราะพ่อของแกไม่สามารถปลีกตัวออกมารับลูกสาวได้
ปัญหาทั้งหมดถูกแก้ไขได้ด้วย โบว์ เบญฤดี สาวร่างเล็กเสาหลักของครอบครัว
เช้าวันต่อมา
“คุณเบญฤดี มาพบผู้จัดการที่ห้องด้วยค่ะ”
“โบว์คนเดียวเหรอคะ”
“ใช่”
“มีเรื่องอะไรรึคะ ทำไมถึงเรียกโบว์ไปพบคนเดียว”
หญิงสาวนึกหวาดกลัวกับการถูกเรียกไปพบกับผู้จัดการลำพังในห้อง อาจเป็นเพราะว่าเธอไม่สามารถอยู่ทำโอทีกับทีมงานได้สักครั้ง หรือเป็นเพราะสาเหตุอื่น
ชายแก่ลงพุงตัวกลมหัวโล้นแต่หื่นจัด
เขามักต้อนพนักงานสาวๆ เข้าห้องและเสนองานอื่นให้ทำเพื่อเลื่อนตำแหน่ง สาวคนไหนก็ตามที่โดนผู้จัดการบ้ากามคนนี้ดัน มักจะได้ตำแหน่งที่ขึ้นกว่าเก่า
“โบว์ขอ....”
“ผู้จัดการดูท่าจะไม่พอใจคุณอยู่มากนะคะ ถ้าไปช้า คุณจะได้ซองขาวก็ได้”
“โบว์จะรีบไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะคุณเลขา”
“ค่ะ! เชิญ”
- Writer
