เสื้อผ้าชุดเดิมของเธอในวันที่ใส่มาถูกซักและรีดเรียบร้อยพร้อมใส่สำหรับไปทำงานพนักงานภายใต้ศิขรินดังเดิม
เจ้าตัวไม่รู้เลยว่าเกรดของเธอคือเอหนึ่ง เข้าใจแต่ว่าเธอได้รับโอกาสให้ได้ทำงานต่อไป
เช้านี้จึงนึกอยากตอบแทนบุญคุณที่เขายังให้โอกาสด้วยการเตรียมกาแฟและขนมปังให้อีกคนที่ยังไม่ตื่นนอน
เบญฤดีไม่เคยย่างกายไปอีกฝั่งหนึ่งของห้องของท่านประทาน เธออยู่ในพื้นที่ที่เขาอนุญาตเท่านั้น และไม่เคยคิดอยากรู้อยากเห็นห้องนอนของเจ้านาย
“มาแล้วเหรอคะ”
“ทำอะไรครับ”
“กาแฟกับขนมปังปิ้งค่ะ คุณเรวัตรรับกาแฟสักแก้วไหม”
“ท่านประธานสั่งให้เตรียมหรือครับ”
“เปล่าคะ! ไม่ได้เหรอคะ งั้นดิฉันจะเททิ้งทำความสะอาดให้หมดเลย”
“ไม่ต้อง! เดี๋ยวฉันออกมากิน”
ไม่คิดว่าอีกคนจะได้ยิน ทั้งเรวัตรและเบญฤดีต่างทำหน้าตกใจ
หญิงสาวคิดว่าตัวเองทำผิดสัญญาที่เซ็นไว้ในตอนแรก ส่วนเรวัตรเองก็ไม่คิดว่าเจ้านายจะยอมกินของที่คนอื่นเตรียม เพรา
