“ทำไมกูรู้สึกเหมือนถูกด่าเลยวะ”
“นั่นก็หมายความว่าในท้องคุณโบว์คือลูกของท่านประธานนะครับ”
“ใช่มะ!?” ประธานหนุ่มรูปงามท่าทางสมาร์ตเดินเป็นหนูติดจั่นทำหน้าครุ่นคิด เรื่องเด็กในท้องก็ไม่อยากเชื่อว่าลูกของตัวเองนักแต่มันมาตงิดกับคำด่าที่ได้รับ
เบญฤดีมองหน้าและจ้องตาในขณะพูดถึงผู้ชายคนนั้น ซึ่งมันชัดมากๆ ว่าต้องการด่าเขา
“อันนี้ผมก็ไม่รู้” เรวัตรยืนล้วงกระเป๋ากางเกงทรงสุภาพมองเด็กน้อยขี้กังวล เขาไหวไหล่สองข้างเป็นคำตอบ
ใครจะไปตรัสรู้ด้วยเล่าว่าในท้องของเบญฤดีเป็นลูกของใคร เพราะไม่ได้มีส่วนร่วมในการทำสักหน่อย
“แล้วที่กูบอกให้จัดการล่ะ” ท่าทางกังวลกลับสงบนิ่งตามมาดเดิม เลขาคู่ยากเองก็เปลี่ยนจากท่าทางสบายๆ ยืมกุมมือทั้งสองระดับเป้าระหว่างตอบคำถาม
“เจอตัวแล้วครับ เดี๋ยวผมไปรับตัวมาเอง แต่ว่า! ท่านประธานรับมือคนเดียวได้แน่นะครับ”
“ทำไม! แค่เด็กกับผู้หญิงสองคนเอง”
“หึ! ลองซ้อมเป็นพ่อคนสักวั
