Rrrrrrrr
มือถือสั่นไหวปลุกเจ้าของให้ตื่นจากฝันหวานๆ และจินตนาการที่สร้างขึ้น ในนั้นหญิงสาวนอนเท้าแขนและกระดิกนิ้วเชื้อเชิญอย่างสื่อความหมาย
แม่งเอ๊ย...ฝัน!
ศรันย์หรี่ตามองหน้าจอสว่างวาบขึ้นชื่อคนรู้จักและก็ต้องรับอย่างช่วยไม่ได้ในเวลาเที่ยงคืนครึ่ง
“เออ!”
‘ขอโทษที่โทรมารบกวนนะครับ’
“ว่ามา”
‘เจอตัวแล้วครับ จะให้ทำยังไง’
“พามันมา”
‘ครับ’
ศรันย์สั่งเสียงเขียวแล้วก็กดวาง เขาจงใจออกมารับสายนอกห้องพักเพราะไม่อยากรบกวนคนป่วยที่หลับไปแล้ว แต่พอกลับเข้ามา
“เอ้า!”
ร่างเล็กบนเตียงคนไข้ละเมอหรือกระไร
โบว์ย้ายมานอนโซฟาแทนที่ของเขา อย่าบอกว่าจะมาขอนอนด้วย นิสัยอย่างเธอไม่มีทางออดอ้อนอะไรแบบนี้แน่ๆ
“มานอนตรงนี้ทำไม” แต่ก็ยังอยากถามให้ชัวร์ ในฝันมันอาจจะเป็นคำบอกใบ้บางอย่างให้รู้ก็ได้
“คุณไปนอนที่เตียงเถอะค่ะ”
“ลุก! กลับไปนอนที่เตียง”
“คุณขยับไปขยับมาทั้งคืน โบว์นอนไม่หลับ”
ชัดเต็มสองหู
