7.30 น.
“เออ! รู้แล้ว ขอสิบนาที”
ภายในห้องนอนอีกห้องที่อยู่ไม่ห่างจากห้องของเบญฤดี มือถือสั่นไหวน่ารำคาญปลุกประธานหนุ่มให้ตื่นและตอบกลับเลขาด้วยน้ำเสียงงัวเงียเสียเต็มประดา
ศรันย์สลัดผ้าน่วมทิ้งแล้วลุกเข้าไปอาบน้ำแต่งตัว ไม่นานตามที่บอกเลขาไว้ ชายหนุ่มออกมาในชุดสุภาพพร้อมไปทำงาน เขาไม่ลืมแวะไปเปิดประตูห้องนอนอีกห้องมองอีกคนที่ยังคงหลับใหล
น่าอิจฉาที่เธอยังสามารถนอนต่อได้ ทั้งๆ ที่ตัวเขาต้องตื่นไปทำงาน
“ง่ายดี!”
เศรษฐีหนุ่มมองร่างเปลือยสลบไสลบนเตียง
มือหนาปาดผมที่ปกใบหน้าออกอย่างแผ่วเบา เธอยังนอนท่าเดิม ท่าสุดท้ายที่ใช้เธอระบายอารมณ์ ร่างเล็กคว่ำหน้ากับหมอนแน่นิ่งเหมือนคนตาย
หวังว่าเมื่อคืนจะไม่ช็อกคาเตียงเพราะใช้ร่างกายของเธอหนักไป แต่พอปลายนิ้วสัมผัสพวงแก้มใส คนขี้เซาก็ขยับกลิ้งไปอีกฝั่งของเตียง
Ping!
Ray :: มาถึงแล้วครับ
ข้อความจากเลขาคู่กาย เรวัตรมาถึงจุดหมายโดนจอดรถรอด้านล่
