ตอนที่ 16 ชอบ
มาวินยกอาหารยื่นให้ริสาตรงหน้า ก่อนที่เธอจะปัดมือเขาออกเบาๆ แล้วลุกเดินหนีมานั่งอยู่ที่เตียง
มาวินกระตุกยิ้ม มองเรียวขาสวยที่เดินงอนไปเมื่อครู่ ก่อนจะยกอาหารตามไป ตั้งแต่เที่ยงเธอยังไม่ได้กินอะไรตกถึงท้องเลยสักนิด แถมยังโดนเขาจัดหนักไปหลายชั่วโมงกว่าเธอจะได้พัก
-ริสาในสภาพที่ใส่เสื้อนอนสีน้ำเงินของเขาแค่ตัวเดียวยาวปิดแค่ต้นขา ชั้นในก็ไม่มี สภาพนี้เธอจะไปไหนได้-
“กินหน่อยสิ เดี๋ยวก็เป็นลมเป็นแล้ง” มาวินยื่นจานอาหารมาตรงหน้า แต่ทว่าในตอนนี้ริสาไม่รู้สึกอยากกินอะไรเลย พอเธอคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ขอบตาก็ร้อนผ่าวเหมือนน้ำตาจะไหลลงมาอีกรอบ
“ไม่กินจริงๆ หรอ” เสียงของมาวินดูอ่อนลงเพราะดูท่าทีของเธอไม่สนใจอาหารที่อยู่ตรงหน้าเลยสักนิด ยิ่งปฏิกิริยาที่นิ่งเฉยของริสา ทำให้เขาเริ่มรู้สึกผิด
“กินหน่อยเถอะ นะ เดี๋ยวไม่มีแรง”
“…..”
“ริสา!”
“…..”
“ริสา!!”
“…..”
“ถ้ามึงไ
