CHAPTER 1:
1036 Words
VLADIMIR'S POV:
Hininto ko ang aking kotse sa tapat ng isang simple at maliit na bahay. I double checked the address on my phone to make sure I was in the right place. At mukhang tama naman ang binigay na address ng aking secretary kaya lumabas na ako ng kotse.
Lumapit ako sa pinto at kumatok. Mukhang tahimik sa loob ng bahay and I was wondering if anyone was home.
Nakatatlong katok ako at nang bumukas ang pinto, bumungad sa'kin ang isang babaeng kahit nadagdagan ang edad, hindi manlang nagbago ang angking ganda. She's 32 years old pero mukha siyang 23.
"Vladimir?" Her voice was filled with surprise and joy as she recognized me. Niyakap niya ako ng mahigpit at ginulo ang buhok ko katulad ng ginagawa niya dati. Damn! I miss this crazy woman.
"Ang gwapo mo lalo ah! At ang tangkad muna!" She teased me.
"Hindi mo ba ako papasukin?" reklamo ko at natawa naman siya.
"Hindi ka pa rin nagbabago Vladimir, madali ka pa ring mainip at mukha pa ring angry birds!"
It's become her nickname for me. She likes to call me Angry Birds, dahil hindi daw nalalayo ang itsura ko. Palaging nakakunot ang noo at salubong ang kilay.
Pinapasok niya ako sa loob ng bahay at pinaupo sa sofa.
"Oo nga pala, bakit ka napadalaw? Na-miss mo ba ako?" nakangiting tanong ni Athena sa'kin nang makaupo ako, nanunukso.
"Asa ka," agad kong sagot. Kahit ang totoo miss ko na ang kalokohan at pagiging maingay niya. Ang tahimik na tuloy sa bahay dahil wala na siya.
"Naku! Nahihiya ka lang aminin na miss mo na ang pinakamaganda mong kapatid." She giggled.
Aside from I want to visit her to know how she's been doing, may dahilan talaga ako kung bakit sinadya ko siyang puntahan dito sa Legaspi City. Hindi ko alam kung magugustuhan niya ang sasabihin ko. I've been avoiding it, but I have no choice but to tell her.
"Birthday ni Dad next week," panimula ko at agad nag-iba ang ekspresyon ng mukha ni Athena. Kung kanina nakangiti siya, ngayon seryoso na.
"Di ba paborito mo ang kape Vladimir?" Agad na inilihis ni Athena ang usapan. Sigurado akong ayaw niya lang pag-usapan ang tungkol sa ama namin. Naiintindihan ko rin naman siya kung bakit.
"Diyan ka muna ha. Ipagtetempla kita ng paborito mong kape. Cream coffee and two sugars!" Pupunta na sana siya ng kusina pero binalikan niya ako para tanungin ng isang walang kwentang tanong.
"Oo nga pala, may girlfriend na ba ang little brother ko?" Excited na tanong niya. Halos kumislap pa ang kanyang mata habang naghihintay ng sagot ko.
"No! I don't do girlfriends. And I'm not your little brother anymore. For god sake! I'm 25 years old Athena! At tyaka 7 years lang ang gap natin."
Napaaray ako nang pinisil niya ng malakas ang pisngi ko. "Aba aba! Marunong ka ng sumagot ah. Kahit anong sabihin mo, little brother pa rin ang turing ko sayo. O sigena dyan ka muna ha? Sa kusina muna ako magtetempla ng kape."
Pumunta na si Athena sa kusina habang ako naman naiwan mag-isa sa sofa. Nilibot ko ng tingin ang buong bahay. Simple lang ito at maliit kung ikukumpara sa bahay namin sa Manila.
Hindi ko alam kung bakit mas pinili ng kapatid kong si Athena ang manirahan dito sa probinsya. Pero mukha naman siyang masaya, hindi katulad ko na sunod-sunuran sa malupit naming ama.
Habang naghihintay ako kay Athena, nagulat ako nang bumukas ang pinto. Pumasok ang isang batang babae na nakasuot ng school uniform. I think she's six or seven years old, and probably elementary.
Hinubad niya ang suot niyang school shoes at maingat na nilagay sa shoe rack. She looks cute in her ponytail and Hello Kitty bag.
"Ma! Dumating na po–" Nahinto siya sa sasabihin niya nang mapansin niya ako. Her brows furrowed in confusion as she examined me closely.
"Bakit ka nandito sa bahay? Hindi kita kilala ah!"
Parang ayaw kong maniwala na seven years old lamang siya. Her manner of speaking you'd think she was in her twenties. Bata ba talaga siya o matanda?
"Magnanakaw ka ba? Pero kung magnanakaw ka, ang gwapo mo namang magnanakaw."
Nagtanong siya pero siya lang din ang sumagot. Pero aaminin kung natawa ako sa sinabi niyang gwapong magnanakaw.
"May girlfriend ka na?" She frankly asked.
"I don't have girlfriend. And why?" I answered.
"Sayang ang gwapo mo pa naman. Pwede bang ako nalang ang girlfriend mo?"
Napamura ako sa sinabi niya. She's just seven years old at gusto niya na ng boyfriend. For God sake.
"Mag-aral ka muna ng mabuti bago magboyfriend."
"Paano kapag naging first honor ako sa school? Pwede na ba tayong maging magsyota?"
"Hindi pwede. Masyadong kang bata para sa'kin." Hindi ko alam sa sarili ko bakit nakikipag-usap ako sa batang ito. I can't believe I wasted time considering her ridiculous question.
"Eh kung lumaki na ako at hindi na bata. Pwede na ba kitang maging boyfriend?" Nakatingin siya ng diretso sa mga mata ko habang naghihintay ng sagot ko.
Fúck! How am I supposed to resist with that cute face.
"Fine," pagsuko ko.
Well, she's only 7 years old. She won't take it seriously, of course.
Ilang sandali lang dumating na si Athena galing sa kusina. May dala siyang dalawang baso ng kape at maingat niya itong pinatong sa mesa.
"Baby, dumating ka na pala." Nilapitan ni Athena ang batang babae at hinalikan ito sa noo. Magkamukhang magkamukha sila kaya hindi maipagkakaila na mag-ina ang dalawa.
"Ma, perfect score po ako sa quiz namin kanina," pagmamalaki niya at pinakita kay Athena ang papel niyang may perfect score.
"Wow! Very good naman ang baby namin." Athena's eyes glistened with motherly affection.
"Oo nga pala, siya ang tito Vladimir mo. Maghello ka sa kanya."
"Ano? Tito ko siya?" Kumunot ang noo niya sa sinabi ng kanyang mama.
Nilingon niya ako at gusto kong matawa sa itsura niya. Salubong ang kilay at naka-pout. I think she's disappointed nang malaman niyang tito niya ako. Akala niya ata bisita lang ako ng mama niya.
"Samantha, don't be shy. Mag-hello ka sa tito Vladimir mo."
I took a sip of my coffee and nodded.
So her name is Samantha.
- Writer
