Ellah Marie
Hindi ko pa rin mapigilan ang aking mga ngiti at lungkot kapagka naiisip at naalala ko ang mga nangyari noong nakaraang linggo. Kung saan may masakit at masayang alalang iniwan sa amin ang kaibigan ko at mahal naming dalawa ni Adam, na si Gab.
Namimiss ko na siya, lalo na dito sa school dahil mag isa na rin ako ngayon.
Wala na rin namang nang aaway sa akin at wala na rin akong naririnig sa paligid kapagka dadaan ako. Yung bang tipong parang hindi ako nag e-exist sa kanila. Para na akong invisible. Baliw na siguro ako kasi parang mag gusto ko pa iyong nagpaparinig sila sa akin. Hindi na rin kami nagka usap pa ni ate Jenny pagkatapos ng eksena namin sa school canteen. Gusto ko sana siyang tanungin o kausapin pero umiiwas ito sa akin kapag nakikita niyang palapit ako sa kanya.
