“คุณเจษ!”
แพรพลอยตาโต กลั้นหายใจตอนเขาโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ ลมหายใจของเจษฏามีกลิ่นบุหรี่เจือปนเล็กน้อย ซึ่งแพรพลอยไม่ชอบกลิ่นบุหรี่ ทุกครั้งที่ได้กลิ่นเธอจะเบือนหน้าหนี อดีตสามีต้องแอบสูบแล้วเคี้ยวหมากฝรั่งทุกครั้งหลังสูบเสร็จ ไม่เช่นนั้นเธอจะไม่พูดคุยด้วย แต่น่าแปลกที่กลิ่นบุหรี่ในลมหายใจอุ่นร้อนของเจษฏากลับสร้างความตื่นเต้นมากกว่าความน่ารังเกียจ เขามีเสน่ห์บางอย่างที่ไม่เหมือนใคร
กลิ่นของเขาน่าสัมผัสแม้กระทั่งลมหายใจ…
“ผมหิวน้ำ”
“หะ หิวน้ำ?”
“ใช่ ผมหิวน้ำ” ดวงตานั้นเริ่มปรือปรอย แก้มสากแดงก่ำเหมือนคนเมาเหล้า “ผมอยากดื่มน้ำ”
“บนรถฉันไม่มีน้ำหรอกค่ะ ถ้าอยากดื่มคุณก็ต้องซื้อเอา” แพรพลอยโล่งอกที่เขาไม่คิดทำร้ายเธออย่างที่หวาดระแวง
“ไม่จำเป็นต้องซื้อ บนรถคุณมี”
“ไม่มีค่ะ ฉันไม่พกน้ำดื่ม”
“คุณมีน้ำครับ”
“คุณจะเถียงฉันให้ได้อะไรขึ้นมา ฉันเป็นเจ้าของรถนะ ฉันบอกว่าไม่มีก็คือไม่มี
