“แพรลงมาทำไมลูก ขึ้นห้องไป” คุณมัลลิกาลนลานปากคอสั่นเมื่อลูกสาวหมุนตัวเดินกลับลงมา
“ไม่ค่ะแม่” แพรพลอยปัดมือท่านออกจากแขนเผชิญหน้ากับบิดาอีกครั้ง “ยังไงวันนี้หนูก็จะคุยให้รู้เรื่อง”
ที่ผ่านมาเธอเอาแต่เงียบและเก็บตัวหนีปัญหา คิดว่ากาลเวลาจะช่วยเยียวยาสถานการณ์บอบช้ำให้ดีขึ้นแต่เปล่าเลย บิดาไม่เคยรับรู้ถึงความเจ็บปวดที่เธอเผชิญ ท่านยึดติดหน้าตาทางสังคมมากกว่าจะแยแสความรู้สึกของลูกคนนี้
“หนูจะไม่กลับไปอยู่กับผู้ชายคนนั้นอีก” เสียงหวานย้ำชัดทุกถ้อยคำ
“แกกล้าเหรอ แกรู้ใช่ไหมว่าคนอย่างฉันพูดจริงทำจริง ต่อให้แกเป็นลูกแต่ถ้าคิดลองดีขัดคำสั่งแกก็จะไม่ได้อะไรเลย” เจ้าสัวธนินจ้องตาบุตรสาวดุดัน แพรพลอยเชิดหน้าท้าทาย
นับเป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่เธอกล้าคัดคานอำนาจของบุคคลที่ใหญ่ที่สุดในตระกูล
“หนูรู้ว่าพ่อเป็นคนพูดจริงทำจริงและหนูเป็นลูกสาวของพ่อ ทุกคำที่หนูพูดไปหนูก็พูดจริงทำจริงเช่นกันค่ะ”
“แ
