“สบายดีไหมจ๊ะเพื่อนรัก”
ประโยคทักทายแสนธรรมดาคงไม่ทำให้เธอเจ็บใจหากไม่ได้เล็ดลอดผ่านริมฝีปากฉาบลิปสติกสีแดงเลือดนก หญิงสาวหน้าตาสะสวยโบกมือทักทายขณะที่มืออีกข้างคล้องแขนชายหนุ่มรูปร่างภูมิฐาน บุคลิกสง่าผ่าเผยบ่งบอกถึงความเป็นผู้รากมากดีมีชาติตระกูล แพรพลอยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองหยุดการเคลื่อนไหวไปกี่นาที เห็นเพียงสายตาเยาะหยันของ อดีต เพื่อนรักส่งกลับมา
“มาทำไม”
“แหมเพื่อน ไม่เจอกันตั้งหลายเดือนทำไมพูดจาห่างเหินแบบนี้ล่ะ” เจนจิราแสร้งทำหน้าเศร้า จีบปากจีบคอพูดจนนิรมลอดหมันไส้ไม่ได้
‘นังร่านเอ๊ย แย่งผัวเพื่อนตัวเองแล้วยังมีหน้าควงมาเยาะเย้ยเขาอีก ผู้หญิงหน้าด้าน อยากจะถีบยันโครมให้หน้าถลอกสักที’
นิรมลได้แต่ยืนกัดฟันอยู่ข้างๆ แพรพลอย บางทีก็ไม่เข้าใจเจ้านายคนสวยว่าทนรับมือกับเรื่องพวกนี้ได้ยังไง ตอนจับได้คาหนังคาเขาก็เลือกที่จะเป็นฝ่ายถอยออกมาเอง ไม่มีโวยวาย ไม่มีด่าทอเหมือนภรรยาคนอื่นท
