อนุทินกลับไปแล้ว… น่ากลัวจะอับอายที่ไม่สามารถต่อกรกับเจษฏาได้
“ต้องขอโทษด้วยนะครับที่ทำตัวไม่สุภาพ แต่ผมทนไม่ไหวจริงๆ” คนที่รู้ตัวว่าเพิ่งกระทำในสิ่งที่ไม่สมควรลงไปยกมือไหว้ท่านทั้งสอง ร่างกำยำเหนื่อยหอบเล็กน้อย ครั้นพอหันมาสบตากับคนหน้าหวานหัวใจก็ฟูฟ่อง เผลอยิ้มให้กันโดยไม่รู้ตัว
“แพร… ขึ้นมาคุยกันข้างบน”
คุณมัลลิกาเรียก เจ้าสัวธนินเดินนำไปก่อนใคร
ไอ้เจษเอ๊ย! อุตส่าห์วางมาดเป็นผู้ชายสุขุมได้ดีอยู่แล้วเชียว ดันมาเถื่อนแตกเพราะไอ้สัตว์นรกตัวเดียว รู้แบบนี้น่าจะกระทืบมันส่งท้ายสักทีสองที ไหนๆ ก็จะเสียคะแนนต่อหน้าพ่อแม่แฟนอยู่ละ
คิดแล้วแค้นฉิบหาย
ด่าเขายังพอทน แต่ด่าเมียที่เคารพใครจะทนวะ!
บรรยกาศอึมครึมกลับมาอีกครั้ง แพรพลอยไม่สามารถคาดเดาอารมณ์ของบิดาได้เลย ก่อนหน้านั้นท่านทำอึ้งพอสมควร ใครจะคิดว่าท่านจะกล้าไล่อนุทินอดีตลูกเขยที่ทั้งรักและภูมิใจนักหนาออกจากบ้าน ซ้ำร้ายยังปฏิเสธข้อต
