บทที่ 29

3280 Words

“ลงสีชั้นแรกกันหมดแล้วใช่ไหม ฉันจะไปเล่นกับพวกเด็ก ๆ ในหมู่บ้าน” ผมพยักหน้ารับเมื่อตรวจความเรียบร้อยเสร็จ แอลเดินจูงมือโนออกไปทันทีที่ได้รับสัญญาณ ผมกับอาร์ตช่วยลุงเด่นเก็บของสักพักก็เดินตามสองสาวไป “พลังงานเหลือล้นจริง ๆ” ผมอดพูดออกมาไม่ได้ เมื่อเห็นแอลกับโนกำลังวิ่งไล่จับกับเด็ก ๆ อยู่ เสียงกรีดกร้าดด้วยความชอบใจดังระงม “ตราบใดที่ไม่บาดเจ็บผมก็โอเค” อาร์ตพูดออกมาด้วยสีหน้ามีความสุข พูดถึงเรื่องบาดเจ็บ เมื่อวานตอนเล่นน้ำตก โนโดนหินบาดที่ขาเป็นทางยาวพอเห็นแผลนั่นอาร์ตกลายเป็นบุรุษพยาบาล แทบจะดูแลไม่ให้ห่างสายตาตลอด 24 ชั่วโมงเลยทีเดียว ถ้าเมื่อคืนแอลไม่ไล่ให้อาร์ตกลับไปนอนเต็นท์ ผมว่าพวกผมก็ไปนอนกระจุกกันอยู่ในเต็นท์ใหญ่นั่นแหละ “โนบาดเจ็บให้นายเห็นบ่อยขนาดนั้นเชียว” ผมอดที่จะถามอาร์ตไม่ได้ ไหน ๆ ก็อยู่ตรงนี้กันแค่สองคนแล้ว “ไม่บ่อย แต่ก็ไม่ควรเกิดนะ ดูสิผิวพี่โนแดงหมดแล้ว มันเด่นเก

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD