พวกเราสองพี่น้องใช้เวลาร่วมกันทั้งเย็น แต่ต่างคนต่างทำงานของตัวเองจนอริธกลับมาจากดำน้ำดูประการัง เด็กน้อยไม่พอใจเป็นอย่างมากที่พวกเราสองคนอยู่ด้วยกันโดยไม่มีเด็กน้อย ทำให้ค่ำคืนนี้อริธกลายเป็นเพื่อนร่วมห้องเราโดยปริยาย แน่นอนว่าเราต้องอยู่ท่ามกลางความไม่พอใจของเนม และอาร์ตที่คอลมาในช่วงค่ำเราปล่อยให้ทั้งสามเถียงกันไป เราเดินออกไปนั่งทำงานที่ระเบียงบ้านเพราะต้องการความสงบสามคนนั้นใช้เวลาสักพักในการตกลงกันจนเนมเดินออกมาโยนโทรศัพท์ให้ก่อนกลับเข้าไปทะเลาะกับอริธต่อ จากสีหน้าของเนม และสีหน้าของอาร์ตในจอโทรศัพท์ทำให้รู้ว่าอริธชนะในศึกครั้งนี้
“ทะเลาะกันเป็นเด็ก ๆ เลย”
‘ตอนนี้เป็นเด็กอยู่ครับ’ อาร์ตพูดตอบอย่างหงุดหงิด ทำให้เราอดยิ้มกับมุมเด็กน้อยแบบนี้ไม่ได้ เป็นพี่น้องที่เหมือนกันจริง ๆ
“ยอมน้องหน่อยก็ได้”
‘ยอมจนอริธกลายเป็นเจ้าแสบแล้วไงครับ’ สีหน้าไม่พอใจไม่ได้หายไปจากอาร์ตเลย
“ยอมน้องอีก
