(โน POV)
เรามองตามอาร์ตกับเนมเดินออกไปคุยกันด้านนอก เราไม่คิดเข้าไปยุ่งเกี่ยว เพราะตอนนี้เราเองก็มีเรื่องต้องจัดการเหมือนกัน ก่อนที่จะถึงวันกลับประเทศไทย
"อริธครับ" เราเรียกอริธที่ยังคงงอแงอยู่บนตัวเรา เด็กน้อยเงยหน้ามามองเราตามคำเรียก
"ไปด้านนอกกับพี่หน่อย แบบลับ ๆ ไม่ให้พวกอาร์ตรู้น่ะ" อริธมองเราด้วยตาเป็นประกายทันทีเมื่อได้ยินคำว่าลับ ๆ เด็กน้อยรีบลุกขึ้นยืน ทำท่าทางราวกับสายลับก่อนจะกระซิบกับเราเสียงเบา
"ได้ฮะ ออกทางไหนดี" อริธมองซ้ายมองขวา เพื่อหาทางออกลับ ๆ
"หน้าต่างไหม" เราชี้ไปที่หน้าต่างใต้แอร์ ที่มีพื้นที่พอให้เราปีนออกไปได้ อริธพยักหน้าทันที
"ได้ฮะ" เรากับอริธช่วยกันเปิดหน้าต่างอย่างเบามือ เพื่อหลบหนีโดยพลการ
พวกเราปฏิบัติการทุกอย่างอย่างเงียบเฉียบ และหลบออกมาจนสำเร็จ เรากับอริธแปะมือกันอย่างยินดี ก่อนที่จะพากันไปเล่นในงานเลี้ยง เรามองหาเป้าหมายรอบโซนจัดเลี้ยงจนสบตาเข้ากั
