22
ความอดทนของคนคนหนึ่ง
(TW: มีคำหยาบ)
(เหตุการณ์ในอดีตช่วงมหาลัย)
"เธอว่าไงนะ?" ดราก้อนที่นอนอยู่ลุกขึ้นมานั่งจ้องหน้าลิลิธอีกครั้ง
"นี่เธอบ้ารึเปล่า..ถึงกล้าไปคอนโดไอ้ไลออนแบบนั้น" ดราก้อนจากที่ยังมึน ๆ สร่างเมาขึ้นมาในทันที
"ก็ถ้าฉันไม่ไปหาฉันจะรู้ไหม..ว่านายหลอกฉันมาตลอด?" ลิลิธถามกลับไปทั้งน้ำตา
"เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเลย...เธอกล้าขึ้นคอนโดผู้ชายคนอื่นแบบนั้นได้ยังไง"
"ยิ่งเป็นไอ้ไลออน...เธอรู้ไหมว่า.." ดราก้อนกำหมัดแน่นเพราะเขารู้จักเพื่อนตัวเองดีที่สุด ยิ่งถ้าตอนที่เมาทุกอย่างมันแทบจะควบคุมไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
"โถ้เว้ย!!" แต่เขาก็ไม่กล้าจะพูดออกมาตรง ๆ ว่าไลออนน่ากลัวมากแค่ไหนสำหรับผู้หญิง
"คงไม่มีใคร..อันตรายได้เท่านายแล้วมั้ง?" ลิลิธพูดออกไปทั้งน้ำตา
"ที่ฉันห้าม ที่ฉันเตือนเธอไม่ให้ใกล้มันเพราะฉันเป็นห่วงและหวงเธอนะ" ดราก้อนเอ่ยเตือนเธอไปด้วยสายตาที่กังวลอย่างเห็นได้ชัด
"ก็ถ
