11
คืนที่มีแค่เพียงเรา
(มีภาพประกอบ)
ภายในคอนโดฯ หรูที่เงียบสงัด เสียงลมหายใจของลิลิธยังคงสั่นระรัวริมฝีปากเล็กยังคงตักตวงความสุขสุดท้ายจากริมฝีปากของเขาทั้งน้ำตา
“ต่อให้ยื้อเวลาเอาไว้...สุดท้ายเธอก็ต้องเจ็บอยู่ดีนะ” ดราก้อนถอนริมฝีปากออกจากจูบสุดท้าย แววตาของเขาไร้ความรู้สึกใด ๆ แม้เพียงเสี้ยวเดียวที่เธอหวังจะได้เห็นความอ่อนโยน เขายังคงมองเธอด้วยสายตาเรียบนิ่ง ราวกับเธอเป็นเพียงธาตุอากาศสำหรับเขาไปแล้ว
“ฉันรู้...ดราก้อน...ฉันรู้แล้วว่าไม่รัก” ร่างเล็กในอ้อมแขนเขาเริ่มสะอื้น เธอกำเสื้อของเขาไว้แน่นอย่างไม่ยอมปล่อย น้ำตาไหลอาบแก้มในขณะที่เธอซบหน้าลงบนอกแกร่ง ความเงียบงันของดราก้อนคือคำตอบที่เจ็บปวดที่สุด
“แต่ฉันแค่อยากเก็บความทรงจำดี ๆ ของเรา...ไว้ในใจของฉัน” เสียงของเธอสั่นเครือ
“ให้มันเป็นค่ำคืนสุดท้าย”
“ที่มีแค่เราได้ไหม?”
“มีแค่ดราก้อน กับลิลิธ แค่นี้ได้ไหม?” เธอพึมพำออกมาด้วยน
