CHAPTER 6🌼
1369 Words
MBIMSL~Chapter6
Step's Point Of View
Onti Onti kung minulat ang aking mata, at dahan dahan ako umupo, hinanap ng aking mata si dwight, pero wala siya sa tabi ko.
Dahan dahan ako tumayo kahit napaka sakit ng puson ko, sabi niya sakin hindi niya ako iiwan, pero nasan siya ngayun.
Napahinto ako ng makita ko si Dwight na nag luluto, hindi kona pigilan ang sarili ko, bigla ako tumakbo papunta sakanya at niyakap siya.
"Bakit ka tumayo? bumalik ka dun sa higaan mag pahinga ka." bigla tumulo yung luha ko.
"Kala ko iniwan mona ako!" hinawakan niya ang aking pisnge at pinunasan ang mga luha kona kanina pa tumutulo.
"Diba sabi ko sayo hindi kita iiwan!" ngumiti na lang ako, napaka saya ko kasi kasama ko siya ngayun.
nagulat ako ng bigla niya ako binuhat at dinala sa kwarto at hiniga ako, kinumutan niya ako at sabay nun ay ang pag halik niya sa aking noo.
"Hahanda ko lang yung pag kain mo, wag kana tumayo dyan." tumango na lang ako.
Sana araw araw na lang ganto kami, mahal na mahal ko talaga si Dwight, hindi na ako papayag na magka hiwalay pa ulit kami, hindi kona malayan na naka tabi na pala siya sakin.
"Step uuwi lang ako saglit sa bahay babalik din ako dito, tawagan moko pag may kailangan ka sakin." nalungkot ako sa sinabi niya, pero wala naman ako magagawa.
"Ok sige na ok na naman ako." tipid na sagot ko, hinalikan niya ulit ako sa noo At pagka tapos tumalikod na siya.
Naiwan ako dito na mag isa, masaya na naman ako kasi naka sama ko siya kagabi.
Kumain ako, sa totoo lang kanina pa talaga ako gutom, gindi parin talaga nag babago si Dwight, mabait parin siya at maalaga, namiss ko talaga yung luto niya at ang kanyang pag aalaga.
Sana balang araw gawin niya sakin to, yung araw araw niya ako pinag luluto,
Bumalik ako dito sa pilipinas dahil gusto ko matupad namin ang mga pangarap namin dati, dito ako mag aaral para sakanya, gusto ko siya makasama habang buhay.
Wala ng lalake ang gusto ko siya lang, siya lang ang gusto ko maging asawa, hindi na ako papayag na may aagaw pa sakanya.
Dwight's Point Of View
Binilisan kona ang pag papatakbo ng aking sasakyan, kanina kopa tinatawagan si stacey pero hindi niya sinasagot.
Nang makarating na ako sa tapat ng bahay, agad ako pumasok sa loob, nang maka pasok ako hindi ko nakita si Stacey.
Agad ako tumakbo sa taas, mabilis kung binuksan ang pinto sa kwarto nya, bigla kumulo ang dugo ko ng makita ko si Stacey at si Max na mag katabi at magka yakap.
Hindi kona napigilan ang sarili ko, agad ako lumapit kay Max at agad siyang sinapak, napa hawak ako sa aking labi ng bumawi siya ng sapak, sasapakin kopa sana siya ng bigla nag salita si Stacey.
"Kuya tama na ano ba." lalapitan niya sana si Max pero agad ko siya hinila palapit sakin.
"Get out, ayoko makikita pa ang pagmumuka mo dito, tigilan mona si Stacey!" napatingin ako kay Stacey dahil sumigaw ito.
"Walang aalis kuya, bahay korin to hindi lang ikaw ang pwede mag dala ng tao dito, hindi na iba si Max boyfrie.." hindi kona pinatapos ang sasabihin niya at agad ako sumabat.
"Umalis kana Max dahil simula ngayun wala ng kayo ni Stacey." agad ko hinila si Stacey para lumabas ng kwarto, pero nagulat ako ng bumitaw siya sa pag kakahawak sa kamay ko at yumakap kay Max.
"Kuya si Max ang nag bantay sakin kagabi, dahil mataas ang lagnat ko." nahirapan ako huminga, dahil sa sinabi niya, may sakit siya pero wala ako sa tabi niya, anong klaseng kuya ako.
"Tsk wala akong pake kung siya ang nag bantay sayo, bibilang ako ng lima pag hindi pa yan umalis ang lalakeng yan babasagin ko ang muka niyan!" pumikit ako at pinapakinggan ang mga sinasabi ni Stacey kay Max.
Napangiti ako ng biglang lumabas si Max, susunod dapat si Stacey pero hinila ko siya papasok sa kwarto ko at niloock ko ito.
"Kuya bakit ba ang sama ng ugali mo, bakit ba hindi mo matanggap si Max para sakin?" bigla ko siyang niyakap.
"Katulad ng sinabi ko ayoko na mag mamahal ka ng iba pang lalake bukod sakin, sorry baby kung wala ako sa tabi mo ng nag kasakit ka." nagulat ako ng bigla niya akong itinulak.
"Kuya ano ba ilan ulit koba sasabihin sayo Si Max ang boyfriend ko, mahal kita bilang kuya ko, kuya kapatid kita hindi pwede ang gusto mo." parang sinusuntok ang aking puso ng marinig ko ang mga salitang lumabas sa kanyang bibig.
"Pwede mo naman ako mahalin ng hindi bilang kuya mo, mahalin moko ng higit pa!" dahan dahan ako lumapit sakanya.
"Kuya hindi kita kayang mahalin nang higit pa sa iniisip mo, mas mahal ko si max". sa sobrang inis ko sinapak sapak ko ang pader, napaka sakit ng mga sinabi niya, naramdaman kona pinigilan niya ang kamay ko, hinila niya ako sa kama kaya napa upo kaming dalawa, hawak niya ang kamay ko napaka daming dugo.
"Kuya bakit moba sinasaktan ang sarili mo? ano bang nangyayare sayo?" hinawakan ko ang kanyang muka.
Dahan dahan ko nilapit ang aking muka sa muka niya pero umiwas ito.
"Kuya kukuha ako ng yelo sa baba dyan ka lang, baka mag pasa yang kamay mo." tatayo na sana siya pero bigla ko siya hinila at niyakap na napaka higpit.
"Alam kung hindi moko kayang mahalin na tulad ng pag mamahal mo kay Max, pero sana wag moko pag tabuyan sobrang sakit kasi." naramdaman kona yumakap din siya pabalik sakin.
"Kuya wag mona sasaktan sarili mo ahh, nahihirapan din ako kapag ginaganyan mo sarili mo." tumango na lang ako napa hawak ako Sa noo niya.
"Bakit ang init mopa din? hindi kapa ba ok?" nakita ko siya ngumiti.
"Kuya ok lang ako, kukuha lang ako ng yelo para hindi mag pasa yung sa kamay mo." nag aalala ako sakanya, inaapoy siya ng lagnat, bigla ako napa tayo ng bigla napa hawak si Stacey sa ulo niya.
"Stacey are you ok? humiga ka muna!" dahan dahan ko siya hiniga sa kama ko at kinumutan siya.
"Nahihilo lang ako kuya." tumayo ako at kumuha ng tubig at towel.
Binasa ko ang towel at pinunas sa noo niya, para kahit papaano bumaba ang lagnat niya.
"Matulog ka muna jan mag luluto ako ng pagkain, para pag gising mo kakain kana lang." nakita ko pumikit siya, tumakbo ako papunta sa kusina at agad agad hinanda ang lulutuin ko, mag luluto ako ng sinigang at pakbet, favorite niya kasi yun.
Kinuha ko ang aking cellphone dahil bigla tumunog ito, nakita ko ang pangalan ni Step, agad ko ito sinagot.
"Dwight hindi kapa ba pupunta dito?" huminga ako ng malalim bago mag salita.
"Hindi muna ako makaka punta dyan, kasi may sakit si Stacey may iniwan ako dyan pag kain kumain ka pag nagutom ka." gusto ko man siya puntahan pero mas importante sakin si Stacey hindi ko pwedeng iwan si Stacey na ganto ang kalagayan.
"Ok sige sabihin mona lang kay Stacey pagaling siya." halata sa boses ni Step ang lungkot pero wala akong magagawa kailangan ko mag stay dito.
"Sige makakarating, mag ingat ka dyan, kumain ka sige na bye!" binaba kona ang aking cellphone at tinuloy ang pag luluto ko.
After 9272819191919 Minutes
Nalagay kona sa tray ang pag kain, umakyat na ako, nakita ko si Stacey na mahimbing na tutulog binaba ko ang pag kain sa lamesa.
"Baby gising Kakain na." ang init niya pa din, inalalayan ko siya umupo at nilagay sa hita niya ang tray.
"Ikaw kuya hindi kaba Kakain?" inayos ko ang buhok niya.
"No, busog na ako pag nakikita kitang busog, kumain kana mas kailangan mo yan para makainom kana ng gamot!" ngumiti ito at kumain na.
Hindi naman katagalan na tapos narin siya kumain, pinainom kona siya ng gamot st inayos kona ang pinag kainan niya.
Pag tapos ko inayos tinabihan ko siya, bumaba na ng kaonti ang lagnat niya.
Inaantok ako maaga rin kasi ako nagising kanina, dahan dahan kung pinikit ang aking mata, hindi naman katagalan dinalaw narin ako ng aking antok.
~MBIMSL
- Writer
