เมียเก็บ(รัก)ซาตาน

ดอกหญ้าแสนอาภัพ

บทที่2

ภาคิน

ผมมองสาวสวยที่เดินนวยนาดเข้ามาหาผม เธอสวยมากมองไม่เบื่อเลย ผมยิ้มให้เป็นจังหวะเดียวกันที่เธอเดินมานั่งตักของผม

"สวัสดีค่ะคุณคิน"

"ครับน้องปลายคนสวย"

"ถูกใจเหมือนเดิมใช่ไหมเพื่อน?"

"ถูกใจเหมือนเดิม มึงนี่โคตรรู้ใจเลย" ว่าจบผมก็ยกเหล้าขึ้นดื่ม เป็นจังหวะที่อีเมลเข้า ผมกดอ่านแล้วแล้วถอนหายใจแรงๆ "เฮ้อ!"

"มีไรวะ?"

"อาทิตย์หน้ามีบินไปดูงานที่ต่างประเทศอีกแล้ว"

"บินบ่อยนะมึงช่วงนี้"

"ใช่ เวลาให้ครอบครัวแทบไม่มี ฟ้าใสสำคัญงานก็สำคัญเช่นกัน"

"ฟ้าใสเธอเข้าใจมึงอยู่หรอก งานมันสำคัญมาก ที่มึงทำทุกวันนี้ก็เพื่อครอบครัวเพื่อฟ้าใสทั้งนั้น"

"อืม" ผมพยักหน้า "ไปห้องปลายกัน"

"ค่ะ" ปลายลุกขึ้นแล้วควงแขนผมไปที่ห้อง ห้องของเธออยู่ที่บ้านนี่แหละครับ เปิดเอาไว้สำหรับแขกอย่างพวกผมมามีความสุขกัน ผมเองชอบบาร์ที่นี่มากเลยนะครับ สาวสวยเยอะหนำซ้ำสะอาดสะอ้านห้องพักไม่สกปรกเลย

ผมกอดจูบกับปลายอยู่หน้าห้อง ปลายเปิดประตูเข้าไปผมจูบเธอแล้วใช้เท้าปิดประตู ปลายผลักผมลงบนเตียง

"วันนี้คุณคินไม่ต้อง ปลายจะทำให้เอง" เธอยิ้มพร้อมกับบรรจงถอดเสื้อผ้าผมออก ผมขยับกายไปพิงหัวเตียงมองคนตัวเล็กที่ถอดเสื้อผ้าของตัวเอง โน้มเนื้ออวบใหญ่เนินเนื้อไร้ขน มันช่างสวยงามเย้ายวน เธอถอดเสื้อผ้าออกจนหมดแล้วขึ้นมาคร่อมร่าง

มือเล็กกอบกุมแก่นกายแล้วรูดขึ้นลง ผมถึงกับบิดกายไปมา มือกำผ้าปูสีชมพูแน่นเกร็งร่างเอาไว้ ปลายยิ้มเล็กน้อยใช้ปากครอบครอง

ลิ้นร้อนตวัดดูดกลืนลำหอกอย่างช่ำชอง ท่อนเอ็นดผงาดสู้ลิ้นผมเด้งสู้ปากนุ่ม ปลายลากลิ้นมาจนถึงหัวหยักแล้วดูดดูน ผมเสียวจนไม่อาจข่มเสียงครางเอาไว้ได้ ริมฝีปากแดงครอบครองแก่นกายยิ่งทำให้ผมอารมณ์พุ่งพล่าน ผมเด้งสะโพกสวนสู้ทุกครั้ง ปลายเองก็ดูดตอบเช่นกัน

"อมแบบนั้นแหละ อมเข้าไปลึกๆ อ๊า...เสียวจัง" ผมครางกระเส่า มองปลายกระทำไม่วางตา ร่างกายผมตื่นเพริดเสียดเสียวขึ้นสมอง ผมหอบหายใจแรงเกร็งอย่างหนัก มองคนตัวเล็กดูดท่อนเนื้อ

"อา ..." ร่างกายเห่อร้อนไฟพิศวาสลามเลีย ผมเกร็งร่างอย่างหนักกระตุกเป็นระยะ น้ำขาวขุ่นหลั่งไหลเต็มปาก ปลายรีบเช็ดปากรีบหยิบถุงยางมาสวมใส่ให้ผม

ผมชอบนะชอบปลายบริการ ผมไม่ต้องทำเลย เธอจัดแจงให้ผมหมดทุกอย่าง นี่สิคือสิ่งที่ผมชอบ ผมรู้ว่าผู้หญิงพวกนี้ต้องเอาอกเอาใจผู้ชายอย่างพวกผมให้ดีที่สุดนั่นแหละ พวกเธอทำเพื่อเงินส่วนผมก็ได้ความสุขวินๆกันทั้งสองฝ่าย

แต่เรื่องครอบครัวผมรักฟ้าใสเสมอ เธอเป็นภรรยาเป็นคนที่ผมรัก ตอนนี้เธอยังไม่พร้อมที่จะมีลูก แต่ไม่เป็นไรยังไม่มีตอนนี้ก็ได้ เอาไว้ฟ้าใสพร้อมเราค่อยมีด้วยกัน

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

เสียงรถแล่นมาจอดที่หน้าทำเอาคนตัวเล็กที่กำลังทำความสะอาดที่บันไดต้องละมือจากงานที่ทำ ดอกหญ้าหญิงสาวใบหน้าสวยหวานคนใช้ของตระกูลอนุภาคไพบูลย์รีบเดินไปที่หน้าบ้าน

ร่างเล็กลงจากรถอย่างไม่พอใจแล้วกระแทกส้นเดินเข้ามาในบ้านด้วยใบหน้าบูดบึ้ง

"เอาไปเก็บ!" ฟ้าใสโยนถุงข้าวของลงพื้นไม่สบอารมณ์ไม่สนใจว่าของข้างในจะแตกหักเสียหายหรือไม่ เธอทำเพื่อระบายความหงุดหงิดของตัวเอง

"ค่ะ" ฟ้าใสหยิบถุงแล้วเดินก้มหน้าเข้าไปในครัว เธอเก็บพวกข้าวของฟ้าใสเอามา ส่วนมากจะเป็นพวกเครื่องดื่มแบบชง

"นังดอกหญ้า"

"ค่ะ" ดอกหญ้ารีบวิ่งไปตามไปตามเสียงเรียก ฟ้าใสยืนใบหน้าบึ้งตึงจ้องมองดอกหญ้าอย่างไม่พอใจ

"เอาถังแกไปเก็บ อย่าเอามาเกะกะ ถ้าฉันเตะล้มจะทำยังไง?"

"ขอโทษค่ะคุณฟ้าใส"

"อย่าให้ฉันเห็นอีก ถ้าถังนรกนี่มันยังเกะกะฉันอยู่ ฉันจะเอาถังทุ่มใส่หัวแก"

"ค่ะๆ"

"แล้วพ่อกับแม่ฉันไปไหนเนี่ย!" ฟ้าใสเอ่ยพร้อมกับทำท่าทางหงุดหงิดมองสาวใช้ยังไม่พอใจ เรื่องที่สาวใช้ตั้งถังน้ำไว้มันไม่ได้เกะกะเธอสักเท่าไหร่หรอก

แต่ที่เธอหงุดหงิดนั่นก็คือสามีตัวดีของเธอพูดเรื่องมีลูก หนำซ้ำยังทำให้เธออารมณ์ค้างอีก ไม่ให้หงุดหงิดได้ยังไง

"อยู่ข้างบนค่ะคุณผู้หญิงกับผู้ชายขึ้นไปข้างบนแล้ว"

"แล้วพ่อกับแม่ฉันทานข้าวแล้วหรอทำไมถึงรีบขึ้นข้างบนเร็วจัง"

"ทานข้าวแล้วค่ะคุณฟ้าใส ว่าแต่คุณฟ้าใสจะทานอะไรหรือเปล่าคะ ดอกหญ้าจะได้ไปเตรียมอาหารให้"

"ไปเตรียมก็ดี"

"คุณฟ้าใสอยากทานอะไรคะ?"

"กะเพราเนื้อเผ็ดๆแห้งๆ ไข่ดาวสัก 2 ฟอง ราดข้าวเลย ไม่ต้องทำอะไรให้มันยุ่งยากหรอกฉันเป็นคนทานง่าย"

"ค่ะ"

"ว่าแต่แม่เธอเป็นไงบ้างล่ะ?"

"ก็เรื่อยๆค่ะ" ว่าจบก็เดินไปที่ครัว จัดแจงหยิบวัตถุดิบออกมาทำอาหารให้ผู้เป็นเจ้านายสาว

"เป็นมะเร็งระยะสามแล้ว น่าจะรักษายากอยู่นะ"

"หญ้ามีแม่คนเดียว หญ้าก็จะพยายามทำทุกอย่างเพื่อรักษาท่านให้หายดีค่ะ"

"อืม" ฟ้าใสพยักหน้าแล้วเดินไปที่โต๊ะอาหาร เธอนั่งเขี่ยโทรศัพท์เล่นไม่นานกะเพราเนื้อหอมๆก็มาเสิร์ฟ โป๊ะด้วยไข่ดาว2ฟอง "ขอบใจนะ"

"ค่ะ งั้นหญ้าไปดูแม่ก่อนนะคะ ถ้าคุณฟ้าใสทานเสร็จก็เอาไว้บนโต๊ะเลย เดี๋ยวดอกหญ้าเอาไปเก็บเอง"

"อืม" ฟ้าใสพยักหน้า "ดอกหญ้า"

"ค่ะ คุณฟ้าใส"

"ตอนที่ฉันเหวี่ยงใส่เธอ ฉันขอโทษนะ พอดีฉันมีเรื่องให้หงุดหงิดนิดหน่อย"

"ไม่เป็นไรค่ะ" ดอกหญ้ายิ้มเล็กน้อยแล้วรีบเดินไปที่เรือนคนใช้ มือเล็กผลักประตูเข้าไปปรากฏร่างผอมบางนอนอยู่เป็นเตียง ดอกหญ้ารีบเข้าไปประคองเมื่อมารดาทำท่าจะลุกขึ้น "แม่คะไม่ต้องลุก แม่ไม่สบายอยู่นะคะ"

"แม่ดีขึ้นแล้วหนูไม่ต้องห่วงหรอก ว่าแต่หนูทานอะไรหรือยัง?"

"ยังเลยค่ะ หญ้ากะว่าจะมาทานพร้อมแม่" ดอกหญ้าแล้วรีบไปยกถาดอาหารมา วันนี้มีต้มจืดและพวกอาหารอ่อนๆที่ดีต่อสุขภาพของผู้ป่วย "ดอกหญ้าจะตักข้าวให้แม่นะคะ"

"จ้ะ" เอมอรมองบุตรสาวด้วยความสงสาร ดอกหญ้าอาศัยใบบุญคนบ้านหลังนี้มาตั้งแต่เด็ก เธอไปเรียนที่โรงเรียนประจำตั้งแต่เล็กๆ โดยมีเอมอรช่วยส่งเสียเรียนโรงเรียนดีๆอย่างสุดกำลัง

ปิดเทอมดอกหญ้าก็จะมาช่วยงานที่บ้านหลังนี้ ดอกหญ้าเป็นเด็กน่ารักเรียบร้อยนิสัยดี มีความกตัญญูรู้คุณมาก พอเรียนจบมัธยมปลายก็ต้องมาช่วยงานเพราะมารดาของเธอกำลังป่วยหนัก

หลังจากที่มารดาไม่สบาย ดอกหญ้าก็ไม่ได้เรียนต่อ เธอมาทำงานทดแทนบุญคุณ ไม่ว่างานที่ทำจะหนักหนาสาหัสขนาดไหน ดอกหญ้าก็ไม่เคยเกี่ยงงาน

"ถ้าแม่ตายหนูต้องอยู่ให้ได้นะ" มือที่กำลังคดข้าวใส่จานให้มารดาชะงัก ก่อนจะปรับสีหน้าแล้วหันมายิ้มให้ผู้เป็นมารดา

"แม่ไม่ตายหรอกค่ะ แม่ต้องอยู่กับหญ้าไปนานแสนนาน"

"หญ้า"

"พรุ่งนี้ต้องไปหาหมอนะคะ แม่อย่าคิดมากเรื่องนี้ หญ้าจะพยายามทำทุกอย่างให้ดีขึ้นเอง"