***
"Kim sana dokunmaya cüret etti?" Sesi fırtına öncesi sessizlik gibiydi. Elini yanağıma koyup, "Zemheri." Dediğinde, gözlerimi yumdum. "Kim yaptı?" Dişlerini sıkarak yüzüme tısladığında, gözlerimi yumdum. Bu yarayı almama vesile olan Zümrüt Hanım'dı ama yalan söyledim. "Düğün...düğün s-salonunda Mehmet diye bir adam." O adama suçu attım çünkü korktum. Bana inanmamasından korktum. Ne de olsa annesiydi, bana inanmazdı. Hüngür hüngür ağlamamak için kendimi zar zor tutarken, üzerimde önce bir soğukluk hissetim sonra kapının açılıp sertçe kapandığını duydum. Kapalı gözlerim açıldığında, yanaklarım anında yaşlarla ıslanmıştı. Duvarın dibine oturup dizlerimi kendime çekip, sessizce ağladım. Ne yaşamıştım ben bugün Allah'ım? Sen bana dayanacak güç ver...
Çekdar'dan...
Odadan çıktığım gibi öf
