Buradaydı.
Atahan’dı bu.
“Kimsin sen?”
Beni hatırlamamıştı.
Dizlerimin üstünde doğruldum. Cevap veremedim. Beni gözleriyle süzdü. Adımlarını dikkatli ama kararlı şekilde attı. Yaklaştı, sustuğumu görünce daha da gerginleşti.
“Cevap ver dedim sana. Ne işin var burada?”
Teni bronz, bakışları buz gibiydi. Kıpırdamadan durdum. Dizimdeki acıya rağmen gözlerimi ondan ayırmadım. Sesim boğazıma takıldı önce, sonra yavaşça cevap verdim.
“Saldırıya uğradım. Birkaç adamın elinden kaçtım. Kendimi burada buldum.”
Bir an durdu. Yaklaştı. Silahtan elini çekti. Maskesini çıkarırken yüzü tamamen ortaya çıktı. Gözlerinin rengi karanlıkta bile belli oluyordu. Tanıdık bir parıltı vardı ama neden hatırladığını anlayamıyordum.
O gün çok mu içmişti?
“İyi misin?”
Dizime baktım. Üzerindeki kan kurumaya
