Yaren’in ağzından;
Gözlerimi açtığım an, her şey bulanıktı. Beyaz bir ışık gözlerimi kamaştırıyordu. Sanki uzun bir karanlıktan çıkıp da birden aydınlığın içine düşmüştüm. Başım zonkluyordu, dudaklarım kurumuştu, nefesim zorlukla göğsümde gidip geliyordu. Gözlerim çevreye alıştığında ilk gördüğüm şey, başımın hemen yanı başında eğilmiş duran Atahan oldu. Yüzüme bakıyordu. Sert çizgileri yorgun düşmüş, gözlerinin altı morarmıştı. Saçlarını geriye atmıştı ama telaşla parmaklarının arasına sıkıştırdığı belli oluyordu. Bana doğru eğildiğinde gözlerindeki kaygıyı gördüm.
Kurtulmuştum.
En son bayıldığımı düşünüyordum.
“İyi misin?” dedi. Sesi kararlıydı ama içinde gizleyemediği bir titreme vardı.
Dudaklarım aralandı. Sesim neredeyse çıkmıyordu ama yine de cevap verdim. “İyi miyim?” dedim. Sa
