บทที่ 2 ห้องติดกัน
1635 Words
ห้องติดกันเป็นห้องของ ‘แดเนียล คาเซียโน่’ มาเฟียหนุ่มลูกครึ่งไทยอิตาลีผู้ชื่นชอบในการควงผู้หญิงไปเรื่อยๆ ไม่ซ้ำหน้า มีตั้งแต่นางแบบ ดาราดัง ไฮโซ แต่หลังๆ มาเขาเอือมที่จะต้องมีข่าวเลยหันมาซื้อของดี ราคาไม่สูงกินดีกว่า ผู้หญิงพวกนั้นนอกจากจะนำพาสื่อที่ทำชีวิตเขาวุ่นวายแล้ว ยังหัวสูงใช้แต่ของแพงผลาญเงินเขาอย่างไม่จำเป็น แดเนียลไม่ใช่คนโง่ที่จำใช้เงินบำเรอผู้หญิงไปอย่างสิ้นเปลืองแม้ว่าเขาจะมีเงินมากมายใช้ทั้งชาติไม่หมดก็ตาม และที่ตั้งใจมาในครั้งนี้ก็หวังเพียงจะได้บดขยี้สาวน้อยบริสุทธิ์สักคนให้ร่างแหลกคาเตียงก็เท่านั้น ก่อนการประมูลจะเริ่มเขาได้ซื้อสาวขายบริการจากบนเรือเอามาเคี้ยวเล่นๆ บนเตียงคนหนึ่งคั่นเวลารอการประมูล
“อ๊ะ คุณแดเนียลขามายด์เสียวค่ะ"
สาวขายบริการที่ถูกจ้างมาบำเรอกามให้กับแขกร้องลั่น ความหล่อดิบบวกกับอาวุธขนาดใหญ่โตของเขาช่างสร้างสุขให้เธอเหลือเกิน ดวงตากลมโตหลับพริ้มรับรสเร่าร้อนแสนสุขสมจากแก่นกายขนาดใหญ่ที่ถล่มลงในโพรงสวาทของเธอ มือเรียวจิกทึ้งผ้าห่มด้วยความเสียวซ่านทุกช่วงจังหวะของการบรรเลงแดเนียลก้มลงดูดเลียเนินอกเนียนจนเกิดเป็นรอยแดงช้ำหลายจุด พร้อมกับสลับไปละเลงลิ้นเชยชมยอดอกสาว คนถูกกระทำแอ่นอกรับสัมผัสเสียวอย่างพึงพอใจ เธออยากจะถวายตัวเป็นทาสสวาทเขาเหลือเกิน ยิ่งใกล้ถึงจุดไคลแม็กซ์แดเนียลยิ่งออกแรงหนักขึ้น รุนแรงขึ้นจนสาวขายบริการกรีดร้องลั่น ไม่นานทุกอย่างก็สิ้นสุดลง แดเนียลลุกขึ้นทันทีเมื่อเสร็จกิจจากนั้นก็เดินเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายเตรียมพักผ่อนรอการประมูล
“นี่เงินของเธอ ใส่เสื้อผ้าแล้วออกไปซะ ฉันจะพักผ่อน”
แดเนียลยื่นธนบัตรจำนวนตามราคาที่ได้ตกลงกันไว้ ให้กับสาวขายบริการ ที่กำลังนอนเปลือยอยู่บนเตียง
“มายด์ขออยู่ต่อได้มั้ยคะ ราคานี้เหมาทั้งคืนไปเลย”
สาวสวยพลิกตัวขึ้นมาต่อรอง ใบหน้าคมแสดงสีหน้าไม่พอใจ เขาถอนหายใจก่อนจะหันไปกระชากร่างของสาวขายบริการให้ลุกขึ้น เธอหมดประโยชน์กับเขาแล้ว ไม่มีเหตุผลที่จะต้องเก็บไว้เชยชมอะไรทั้งนั้น
“โอ๊ยคุณแดเนียลมายด์เจ็บค่ะ”
“เจ็บก็ออกไป จะเดินไปเองหรือจะให้โยนออกไป”
เขาว่าพร้อมกับโยนร่างบางลงบนเตียง คนตัวเล็กพอได้เจอกับแดเนียลในอารมณ์โกรธเกรี้ยวก็หวาดกลัวจนต้องรีบคว้าเสื้อผ้าขึ้นมาสวมไปลวกๆ พอได้ปิดบังร่างกายแล้วรีบคว้าเงินและข้าวของประคองตัวเดินออกจากห้องไป เขาซื้อผู้หญิงพวกนี้มาเพื่อสนองความต้องการเพียงครั้งคราวเท่านั้นไม่ได้ต้องการผูกมัดเลี้ยงดู ไม่เคยแม้แต่จะนึกอยากใช้กับผู้หญิงคนไหนด้วยซ้ำผู้หญิงพวกนี้ก็แค่อยากได้เงินกันทั้งนั้น ซื้อมาแค่ใช้ระบายอารมณ์แล้วต่างคนต่างไป เขาได้ระบายอารมณ์ ผู้หญิงได้เงินถือว่าวินวินกันทั้งคู่
ทางฝั่งซ้อหลิวก็กำลังวุ่นอยู่กับการเตรียมข้าวของสำหรับแต่งองค์ทรงเครื่องให้กับสินค้าเพียงชิ้นเดียวของตัวเอง เมื่อเวลาใกล้เข้ามาสาวใหญ่ก็เดินเข้าไปปลุกทานตะวันที่เตียง
“นังตะวัน ตื่น!”
สาวใหญ่ลุกขึ้นไปเขย่าตัว ปลุกเด็กสาวที่กำลังหลับอยู่บนเตียงให้ตื่นขึ้น ตากลมค่อยๆ เปิดขึ้นจากนั้นเจ้าตัวจึงค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งบนเตียงด้วยอาการงัวเงีย
“นังตะวันตื่นไปอาบน้ำ จะถึงเวลาแล้ว”
มือสองข้างเริ่มออกแรงเขย่าหนักขึ้น คนถูกปลุกค่อยๆ ลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ จัดการขัด ถูกตามคำสั่งของคนที่ตะโกนสั่งอยู่หน้าห้องน้ำ เมื่อจัดการอาบน้ำขัดถูร่างกายเสร็จ ทานตะวันจึงเดินออกมานั่งที่เก้าอี้ ซ้อหลิวได้จัดแจงทุกอย่างไว้พร้อมแล้ว สาวใหญ่เริ่มจากการเป่าผมให้แห้งแล้วรวบขึ้นไปมวยไว้ไม่ให้ย้อยลงมาเกะกะการแต่งหน้า
“นังตะวัน แกต้องยั่ว เข้าใจไหม สายตาแกต้องกวาดเชื้อเชิญให้แขกสนใจแก”
ปากเอ่ยสั่งกำชับสาวน้อย มือก็ยุ่งอยู่กับการลงรองพื้น บนผิวหน้าที่เนียนละเอียดราวกับเด็กที่ไม่เคยต้องทำงานหนัก ตากแดดตากลมอะไร
“ทำตายั่วยังไงคะ”
ทานตะวันถามขึ้นด้วยความไร้เดียงสา
“โอ๊ยนังตะวัน ฉันจะเสียเงินกับแกไปฟรีๆ หรือเปล่า แกดูฉัน แล้วทำตาม”
คนแต่งหน้าวางเครื่องสำอางในมือลง แล้วทำตายั่วสวาทให้ทานตะวันดู สาวน้อยทานตะวันพอได้เห็นแล้วก็นึกตลก เผลอยิ้มออกมา อย่างไม่ตั้งใจ
“นังตะวันแกขำอะไร”
“ก็ขำเจ๊นั่นแหละ ทำหน้าตาตลกจัง”
“นังนี่ ถ้าก็ไม่ติดว่ากลัวของช้ำฉันจะตบให้กลิ้งเลยนะ”
ซ้อหลิวพูดพร้อมกับง้างมือทำท่าจะตบ
“แล้วนี่แกซิงจริงใช่มั้ยนังตะวัน ฉันก็ไม่ได้เช็คของเลย ไม่อยากย้อมแมวขาย เสียชื่อ”
ตะวันแค่ก้มหน้าผงกหัวรับ เมื่อจัดการแต่งหน้าทำผมเรียบร้อยแล้ว สาวใหญ่ก็ลุกไปหยิบชุดสีขาวบาง ยาวแค่เข่า มายื่นให้กับสินค้าของเธอ
“เอ้าชุด ใส่ซะ”
“ทำไมมัน….บางแบบนี้ล่ะเจ๊”
ทันทีที่รับมาถือในมือ ตะวันก็เอ่ยถามทันที จะให้ใส่ชุดแบบนี้ออกไป อายคนแย่
“นังตะวันฉันเอาแกมาขายตัว แกจะแต่งแบบไหนใส่ชุดนักบินอวกาศเหรอ อย่าเรื่องมาก ใส่!!”
ซ้อหลิวเริ่มจะทนไม่ไหวกับความใสซื่อของสินค้าเสียแล้ว อยากขายๆ ให้มันจบๆ รำคาญเหลือเกิน ทานตะวันถอดชุดคลุมออกเผยให้เห็นผิวขาวนวลน่าสัมผัส ทรวงอกขนาดพอเหมาะชูชันชวนให้ขยำ เนินสาวถูกปิดด้วยกางเกงในตัวน้อยสีขาวเพียงตัวเดียว
“เจ๊ สะ เสื้อในจะไม่ต้องใส่จริงๆ เหรอ”
“ฉันให้ทำอะไรก็ทำเถอะ จะเอาไหมเงินน่ะ”
เอาเถอะตะวัน งานง่ายๆ ได้เงินไปรักษายายด้วย เด็กสาวบอกกับตัวเองในใจ ซ้อหลิวเดินนำทานตะวันออกมาจากห้อง แต่เพียงเดินพ้นประตูออกมาก็นึกเปลี่ยนใจอยากให้ใส่เสื้อคลุมปิดไว้ก่อนดีกว่า จะได้ไม่เปลืองตอนเดินผ่านสายตาพวกเงินไม่ถึงแต่อยากจะกินของดี
“นังตะวัน รอฉันตรงนี้นะ ฉันไปเอาของก่อน”
“ของอะไรจ๊ะ”
“เสือก!!”
ตะวันทำหน้ามุ่ย อยากรู้สักหน่อยก็ไม่ได้ ขณะที่กำลังยืนรอซ้อหลิวอยู่ ผู้ร่วมเรือข้างห้องก็ได้เดินออกจากห้องเพื่อไปรอการเปิดประมูลพอดี ทันทีที่หนุ่มหล่อร่างกำยำได้เห็นสาวน้อยในชุดสีขาวบางๆ ก็เกิดความร้อนวูบวาบขึ้นที่แก่นกลางกาย ทานตะวันเมื่อมองเห็นสายตาคู่หื่นกำลังเล้าโลมรูปร่างของเธอ มือบางก็ยกขึ้นมาปิดป้องทรวงอกอวบ มันเชิญชวนให้เขาเข้าไปสัมผัสมัน เรือนร่างเล็กๆ ดูแล้วอยากลากไปฟัดบนเตียงให้หมดสิ้นเรี่ยวแรง ผิวขาวผ่องนั่นมันดึงดูดคนหื่นให้เดินเข้าไปทักทายสาวน้อยห้องข้างๆ ไม่แน่หากตกลงกันได้คืนนี้คงไม่ต้องเสียเงินประมูล
“เท่าไหร่”
คนตัวสูงก้มลงถามพลางแอบมองทรวงอกสาวอย่างหิวกระหาย แม้มือน้อยๆ จะปิดบังบางส่วนไว้แต่มันกลับปลุกเร้าให้เขาอยากขยำมัน จนแทบจะห้ามมือไว้ไม่อยู่
“แสนนึงค่ะ”
ทานตะวันตอบไปอย่างไร้เดียงสา
“ไม่แพงไปรึไง ถ้าซื้อเธอแสนนึงสู้เก็บเงินไปประมูลของใหม่ๆ ไม่ดีกว่าเหรอ”
เขาโวยทันที แม้แดเนียลจะชอบซื้อกิน แต่ก็ไม่สู้ราคาที่แพงนัก เขาไม่ใช่คนโง่ ที่จะเสียเงินมากมายกับของพวกนี้
“ตะวันยังซิงนะคะ”
เสียงใสกับท่าทางไร้เดียงสาของเธอ ชวนให้ชายหนุ่มนึกสนุกขึ้นมา
“จริงเหรอ”
“จริงค่ะ”
“งั้น ขอลองได้มั้ย จะได้รู้ว่าเธอยังสดจริงๆ”
ตะวันก้มหน้าลงด้วยความเขินอาย ใบหน้าหล่อเหลากับน้ำเสียงกระเซ้า พาให้เด็กสาวหน้าร้อนวูบ นี่เขาเพียงแค่เร้าเธอทางสายตาเท่านั้น แต่ในใจอยากกระโจนใส่ใจแทบขาด
“อ้าวคุณแดเนียล”
ซ้อหลิวเอ่ยทักทาย แดเนียลเคยไปใช้บริการที่ซ่องของซ้อหลิวอยู่หลายครั้งทำให้ทั้งคู่รู้จักกันบ้าง
“เด็กซ้อเหรอ”
พอรู้ว่ามาจากไหน ยิ่งทำให้เขามั่นใจในคุณภาพ ของซ้อหลิว ไม่มีของไม่ดีแน่นอน
“ค่ะ แต่ถ้าได้ไปทำใจหน่อยนะคะ มันโง่ๆ เซ่อๆ เด็กมันไม่เคย”
ทั้งคู่เดินไปคุยไป ทานตะวันรับเสื้อคลุมจากซ้อหลิวมาก็รีบสวมทันที แดเนียลได้แต่บ่นเสียดายในใจ แต่ก็ยังแอบมองใบหน้าจิ้มลิ้มอยู่เป็นระยะ
“เริ่มต้นที่เท่าไหร่ครับ”
“50,000 ค่ะคิดว่าทรงนี้คงปั่นราคาได้เป็นแสน” แดเนียลพยักหน้ารับ
“หวังว่าผมจะได้ใช้บริการเด็กซ้อนะครับ”
“ถ้าใจถึงก็ไม่แน่ค่ะ”
“แล้วเจอกันนะสาวน้อย”
"แดเนียลโบกมือลาทานตะวัน เธอเอาแต่ก้มหน้าหลบเพราะยิ่งใกล้ถึงเวลา ความคิดมันก็โจมตีกันอย่างหนัก จนเริ่มสับสนไปหมด ซ้อหลิวเดินนำตะวันไปที่หลังเวทีเพื่อเตรียมตัวขึ้นประมูล
- Writer
