.ตี 5 ไอเลิฟตื่นขึ้นมา เขาที่พยามจะบิดตัวเพื่อบิดขี้เกียจ เเต่กับมีเเขนของใครบางคนกอดรัดเขาไว้เเน่นจนขยับไม่ได้ ไอเลิฟจึงพยามเเกะเเขนเเกร่งของคนพี่ออกอย่างเบามือ เเต่ก็ไม่เป็นผลเเขนหรือปูนหรืออะไรหนักจังวะ
"พี่ตื่น...พี่ตื่นได้เเล้ว" ไอเลิฟเขย่าตัวคนพี่ไปมาปี คนที่โดนกวนการนอนอย่างมีความสุขก็ขมวดคิ้วเเละดึงไอเลิฟกลับไปนอนเเนบ อกเเกร่ง
"อื้อออ...หายใจมะออก"
"หื้ม..ตื่นเร็วจัง"ฟีฟ่าพูดด้วยความงัวเงียเเละลืมตามองคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดของเขา
"เฃิฟก็ตื่นปกติลุกได้เเล้วเฃิฟจะไปอาบน้ำ"
"พี่อยากกอดอะ"
"เดียวค่อยกอด"
"ตอนอื่นก็กอดได้อีกใช่ไหม"
"อื้มปล่อยได้เเล้ว" ฟีฟ่ายอมจำนนปล่อยเด็กน้อยของเขาเข้าไปอาบน้ำ ส่วนเขาก็นอนเเผร่หลาอยู่ที่เตียง
เมื่อไอเลิฟอาบน้ำเสร็จ....ไอเลิฟก็เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูตัวเดียวที่ผันรอบอก ฟีฟ่าที่เห็นถึงกับมองตาข้างกลืนน้ำลายอึกใหญ่กับความขาวเนียนอมชม
